ندای سبز آزادی - مسئولان دانشگاه تهران که هفته گذشته از برنامه ریزی برای برخورد با بدحجابی در سطوح مختلف دانشجویان، استادان و کارمندان خبر داده بودند این هفته برنامه ریزی خود را عملی کرده و یکی از مسئولان این دانشگاه از اخراج و محرومیت از تحصیل چندین دانشجو به سبب آن چه "بدحجابی" عنوان شده خبر داد.
عبدالرضا سیف٬ معاون فرهنگی دانشگاه تهران در گفتگویی اعلام کرده که تاکنون چندین دانشجو به خاطر «بدحجابی» اخراج یا از تحصیل محروم شده‌اند چراکه به عقیده وی، مسوولان "از ارزش‌های اسلامی و ملی" کوتاه نمی آیند.
وی می گوید که در دانشگاه تهران به افراد بدحجاب پنج‌بار تذکر داده می‌شود و پس از آن با خانواده‌های آنها صحبت می‌شود و در نهایت اگر اوضاع خیلی خراب باشد دستور اخراج صادر می‌شود.
بنا بر سیاست های وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری، روسای دانشگاه های کشور در تلاشند که در سال جاری دانشگاه‌ها را از لحاظ شکل ومحتوا به آموزه‌ها و ارزش‌های اسلامی و به طور کلی اسلامی کردن دانشگاه‌ها نزدیک کنند.
بدین ترتیب از نظر شکلی در مورد مراودات، نوع پوشش و تعاملات بین دانشجویان و از لحاظ محتوایی نیز در رابطه با درس، کتب و نوع تدریس و بومی کردن دانش اسلامی اقدامات گسترده ای انجام داده اند.
مقامات ارشد جمهوری اسلامی بارها درباره خطرات گسترش بدحجابی در میان جوانان هشدار داده و از مسئولان امر خواسته اند تا به هر شکل ممکن با این معضل مقابله کنند.
چندی پیش احمد خاتمی عضو مجلس خبرگان و امام جمعه تهران با انتقاد از رویکرد فرهنگی دولت در زمینه مبارزه با بدحجابی در اظهاراتی جنجالی گفته بود: «هیچ یک از مسئولان به فکر حل کردن و پیدا کردن راه حل برای این مشکل نبوده و به نظر می رسد دیگر با کار فرهنگی نمی توان جلوی بدحجابی در جامعه را گرفت و فکر می کنم برای حل این مسئله باید خون هایی ریخته شود تا این معضل از جامعه ما ریشه کن شود»
آیت الله علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران نیز در باره پدیده بدحجابی بارها سخن گفته و از وضعیت موجود ابراز نارضایتی کرده است.
وی چندی پیش در این باره گفته بود: «من در همين سالهاى اوّلِ انقلاب به‌وضوح دريافتم كه بعضى از زنانى كه محجّب هستند و خيلى قدر حجاب را نمى‌دانند، اينها اصلاً از حكم حجاب و فلسفه‌ى حجاب و فوايد حجاب اطّلاعى ندارند؛ يعنى با اينها كمتر صحبت شده است. البته بعضيها چيزهايى نوشتند؛ سفارش كرديم، كارهايى كردند. الان هم به نظر من همين‌طور است؛ بخصوص در محيط دانشگاه.»
با این حال به اعتقاد رهبر جمهوری اسلامی «بعضي ها هستند كه از هرچه ايرانى و خودى است، ناراحتند و دلشان را مى‌زند؛ دلشان مى‌خواهد سراغ چيزهايى بروند كه از خودى بودن دورتر است!»
پذیرش دانشجویان به صورت تک‌جنسیتی
برخورد با دانشجویان بدحجاب تنها اقدام مسئولان دانشگاه ها برای ایجاد محدودیت و اعمال فشار بر دانشجویان نبوده و این هفته نیز برنامه ریزی دولت برای اعمال تفکیک جنسیتی در دانشگاه های کشور دنبال شد و در تازه ترین آن، رئیس دانشگاه بوعلی سینا همدان اعلام کرده که در تمامی دانشکده های اقماری این دانشگاه، دانشجویان به صورت تک جنسیتی پذیرش می شوند.
دانشگاه دخترانه نهاوند، دانشکده فنی پسرانه کبودرآهنگ، دانشکده دخترانه صنایع غذایی بهار و دانشکده پسرانه مدیریت و حسابداری رزن از دانشکده های تک جنسیتی وابسته به دانشگاه بوعلی سینا همدان هستند.
البته گویا کار به اینجا نیز ختم نشده و محمد علی زلفی گل در گفتگو با خبرگزاری مهر گفته است که علاوه بر دانشکده های اقماری این دانشگاه، در پردیس اصلی نیز در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته‌های زمین شناسی، باستان شناسی، ماشین آلات کشاورزی و علوم دامی فقط دانشجوی پسر و در رشته‌های زبان فرانسه و حسابداری فقط دانشجوی دختر پذیرش می کند.
پیش تر و بنا بر گزارش تارنمای دانشجونیوز در پی مشخص شدن پذیرش تک جنسیتی در برخی از رشته های دانشگاه بوعلی سینا، شماری از دانشجویان كارشناسی رشته زمين‌شناسی با تجمع در مقابل ساختمان مركزی این دانشگاه نسبت به اعمال سیاست های پذیرش تک جنسیتی دانشجویان اعتراض کردند.
برخی از دانشگاه های ایران نیز پیشتر میزبان تجمعات و اعتصاباتی در اعتراض به «اجرای طرح تفکیک جنسیتی» بوده اند. دانشگاه علم و صنعت، دانشگاه تهران، علامه طباطبایی، چابهار، مازندران و نوشیروانی بابل و ... از آن نمونه اند.
تداوم بازداشت دانشجویان
در اخبار حقوق بشری در حوزه دانشگاهی نیز این هفته منابع خبری دانشجویی از انتقال امین زرگرنژاد، فعال دانشجویی چپ گرا پس از بیست و پنج روز بازداشت موقت، از بازداشتگاهِ مرکزیِ اداره‌ی اطلاعاتِ تبریز به قرنطینه زندان تبریز خبر داده اند.
انتقال ناگهانی این فعال دانشجویی به بند قرنطینه زندان تبریز باعث نگرانی شدید خانواده و دوستان وی در مورد عدم تصمیم به آزادی احتمالی و یا صدور وثیقه از طرف دستگاه قضایی و امنیتی شهر تبریز شده است.
زرگرنژاد در شامگاه ۲۰ ام خرداد ماه با حضور نیروهای امنیتی در محل سکونتش، و پس از بازرسی کاملِ منزل و ضبطِ کامپیوتر و برخی وسایل شخصی بازداشت شده بود.
این دانشجوی زندانی از لحظه بازداشت تاکنون تنها دو بار به مدت کوتاهی با خانواده تماس تلفنی گرفته و خبر از سلامتی خود داده است و هیچ اطلاع دیگری از وضعیت و مواردِ احتمالیِ اتهامیِ وی در دست نیست.
زرگرنژاد مقطعِ کارشناسی را در دانشگاهِ آزادِ تبریز گذرانده و فارغ التحصیلِ مقطعِ کارشناسی ارشد از دانشگاهِ فارابی است.
در خبر دیگر نوید گرگین، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه اصفهان، هفته گذشته در شهر اصفهان بازداشت شد.
به گزارش دانشجو نیوز، این دانشجوی کارشناسی ارشد رشته فلسفه علم در حالی هفته گذشته در شهر اصفهان توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد، که پیش از این نیز دو بار در شهر تهران دستگیر شده بود.
این فعال دانشجوئی که در سال ١٣٨۵ در مقطع کارشناسی ریاضی دانشگاه صنعتی امیرکبیر پذیرفته شده بود، بار نخست در اسفند ماه سال ١٣٨٧ در جریان اعتراض های گسترده دانشجویی به پروژه دفن شهدا در این دانشگاه بازداشت شد.
وی همچنین بار دیگر در حمله نیروهای لباس شخصی به خوابگاه دانشجویی گلشن دانشگاه صنعتی امیرکبیر در روز ١٣ آبان سال ١٣٨٨ و در جریان اعتراض های پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم دستگیر شد.
گرگین هم اکنون در مقطع کارشناسی ارشد رشته فلسفه علم در دانشگاه اصفهان مشغول به تحصیل است.
بازداشت گرگین در شرایطی است که با گذشت نزدیک به یک ماه و نیم از بازداشت عرفان محمدی و مجتبی کریمی دو فعال دیگر دانشگاه اصفهان، هم چنان اطلاعی از وضعیت این دو دانشجو در دست نیست و در هفته های اخیر شماری از فعالین دانشجوئی این دانشگاه مجددا به اداره اطلاعات شهر اصفهان احضار شده اند.
تجهیز مساجد این بار در اولویت فرهنگی دانشگاه‌ها
همزمان با اظهارات علی‌اکبر ولایتی٬ مشاور ارشد در امور بین الملل آیت الله خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی که از شهرداری تهران خواسته بود تا ساخت و تجهیز مساجد را در اولویت کارهای خود قرار دهند رئيس منطقه چهار دانشگاه هم «تجهيز مساجد» را از مهمترين اولويت های فرهنگی دانشگاه ها دانسته و از رؤسا دانشگاه ها خواسته است تا «از يادمان‌های شهدا گمنام صيانت شود و برنامه‌های مختلف فرهنگی در چنين مكان‌هايی اجرا شود»
در سال‌های اخير طرح دفن شهدای گمنام جنگ ايران و عراق در چند دانشگاه ايران اجرا شد که با مخالفت دانشجويان و درگيری بين آنها و دست‌اندرکاران برگزاری مراسم همراه بود.
دانشجويان مخالف، چنين طرحی را استفاده ابزاری از مقام شهدای جنگ هشت ساله و بهانه‌ای برای ورود گاه و بی‌گاه نيروهای امنيتی و نظامی به محوطه دانشگاه می‌دانند.
این در حالی است که موافقان معتقدند که اين اقدام در دانشگاه‌ها، قدردانی از کسانی است که در جنگ جان خود را از دست داده‌اند.
در جريان دفن شهدای جنگ ايران و عراق در دانشگاه اميرکبير در اسفند سال ۸۷ و اعتراضات صورت گرفته، ۸۰ تن از دانشجويان اين دانشگاه بازداشت شده بودند. آيت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی نيز به اين مراسم در دانشگاه اميرکبير پيامی فرستاد که بخشی از آن در مراسم خوانده شد.
دو سال پیش از این ماجرا در دانشگاه اميرکبير، مراسم خاکسپاری سه تن ديگر از کشته‌شدگان جنگ در محوطه دانشگاه صنعتی شریف، با برخورد میان موافقان و مخالفان به خشونت کشیده شد.
آرش غفوری
نوشته ای که در ذات، به نفی خودش بپردازد و جملات اساسی آن در تناقض باشند، یک نوشته ناقص است و تا زمانیکه برای این تناقضات، پاسخ های قانع کننده پیدا نشود و یا مدل های پیش بینی جایگزین پیشنهاد نگردد، این نوشته تنها دستخطی فقط برای ثبت در تاریخ خواهد بود، نه راهنمای عمل گروه های سیاسی و کنش گران انتخاباتی. همین نقطه ضعفی که یادداشت جمعی تحت عنوان "اساتید علوم سیاسی" به نام "فعالیت های سیاسی اصلاح طلبان، انتخابات و گزینه های پیش روی" با آن مواجه است.
این نوشته در پیش فرض خود به درست از کاهش "سقف مدارای نظام" می گوید و ادامه هم می دهد که: "تا اطلاع ثانوی انتخابات در کشور کاملاً کنترل شده و مهندسی شده خواهد بود و تحت اشراف و کنترل کامل نیروهای نظامی و امنیتی برگزار خواهد شد. به ویژه نتیجه انتخابات ریاست جمهوری به طور کامل و قطعی براساس اراده و خواست رهبری شکل خواهد گرفت".
اما راهبرد پارادوکسکال مدل پیشنهادی در مواجه با همین انتخابات ریاست جمهوری دهم است. نویسندگان این بیانیه از معرفی اصلاح طلب معتدلی می گویند که رد صلاحیت او چندان آسان نباشد. این کاندیدای اصلاح طلب در عین حال شرط حضور خود را سلامت انتخاباتی بنامد و به محض مشاهده نشانه ای مبنی بر این عدم صلاحیت، از انتخابات کناره گیری کند. شرطی که خود به خود در پیش فرض های همین مقاله با اعلام "مهندسی و مدیرت انتخابات" باطل است.
شاید بتوان این راهبرد عملی را اینگونه توجیه کرد که نویسندگان مقاله خواسته اند علی رغم آگاهی به اشراف نیروهای امنیتی در برگزاری انتخابات و پیروزی کاندیدای مطابق با خواست و نظر نظام، از انتخابات به عنوان فرصتی برای اعلام حضور و یادآوری دوباره خود به جامعه استفاده کنند. همان که در پاراگراف آخر این مقاله با عنوان "عادی سازی شرایط و تثبیت حضور و فعالیت سیاسی برای آینده" ذکر شده است. متاسفانه باید گفت همین امر هم، باز در ذات خود از یک سو پارادوکسیکال و از سوی دیگر ناشی از ناآگاهی به فضای انتخابات است.
پارادوکسیکال است به این دلیل که حضور و استفاده از فرصت انتخابات نیازمند تشکیلات است. تشکیلاتی که بتواند برنامه ریزی انتخاباتی یک کاندیدا را انجام دهد. او را به شهرها و دانشگاه های کشور بفرستد، به قول غربی ها میتینگ و سخنرانی برگزار کند و به عبارت بهتر پیام یک کاندیدا را در جامعه پخش نماید. این شرط هم در پیش فرض های همین مقاله رد شده است. مقاله به درست مدعی است که عزم راسخ مدیریت متمرکز نظام بر حذف اصلاح طلبان از عرصه سیاسی کشور و قطع ارتباط آنها با جامعه و ممانعت در حد حتی "مناسبت های سیاسی و مذهبی" است؛ حالا چگونه با این سطح مقابله با یک جریان سیاسی، می توان در انتخاباتی در سطح ریاست جمهوری شرکت کرد، اثبات تناقض دیگری در این متن است.
در مورد این تناقض البته می توان اینگونه توجیه کرد که اصلاح طلبان باید خود را به طرق مختلف "در عرصه سیاسی بر حکومت تحمیل کنند". امری که در مقاله هم مورد تاکید قرار گرفته است؛ با این توضیح که این ادعا البته می تواند ناشی از خطای سهوی یا عمدی ناآگاهی به فضای انتخابات باشد. به این معنی که همانگونه که در پاراگراف قبل توضیح دادم، انتخابات نیازمند تشکیلات است و در میان اصلاح طلبان به جز جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب، هیچ گروه دیگری توان لجستیک برای یک تشکیلات انتخاباتی را ندارد. این دو حزب اصلاح طلب هم که بنا بر نوشته همین مقاله امکان فعالیت سیاسی ندارند، همانطور که بسیاری از سران این دو حزب و گروه های پیش رو اصلاح طلب یا در زندان هستند و یا از انجام فعالیت سیاسی منع گردیده اند. خب، در چنین فضایی چه کسی قرار است تشکیلات این نامزد اصلاح طلبان معتدل را هدایت کند؟ و چگونه فضای را برای پذیرش کاندیدای اصلاح طلب فراهم نماید؟
شاید حتی بتوان گفت در مقیاسی کمتر، گروه ها و دسته جاتی بتوانند تشکیلاتی را برای انتخابات و فعالیت کاندیدای اصلاح طلب معتدل فراهم آوردند. این جا سئوال کلیدی دیگری مطرح می شود که این کاندیدای اصلاح طلب معتدل که بدون در نظر گرفتن تمام تناقضات قبلی، حالا در انتخابات حاضر شده کیست؟ او چه کسی است که "سلامت انتخابات" را شرط "حضور خود در انتخابات" می نامد و حاضر است در صورت مشاهده اولین نشانه های عدم سلامت انتخابات، متعهد به کناره گیری شود؟ اصلن نشانه عدم سلامت انتخابات چگونه سنجیده می شود؟ فردا اگر کاندیدای اصلاح طلب معتدل مدعی شد که انتخابات سالم برگزار می شود و نشانه ای از عدم سلامت در آن وجود ندارد، چه کسی است که تعهد او را به یادش بیاورد و چه تضمینی برای این اجرایی شدن تعهد او وجود دارد؟ ما مدل هایی خفیف تر از تعهدهای اینگونه، نظیر نامزدی افرادی مانند آقای تابش در همین انتخابات مجلس قبل و ادعای بیمارگونه ایشان در مورد ایجاد فضای رقابتی در انتخابات را قبلن کم ندیده ایم. سئوال بعدی اینکه اگر انتخابات ناسالم بود و بر این کاندیدای اصلاح معتدل هم عدم سلامت انتخابات مسجل شد، اما پیغام و پسغامی آمد که شما باید تا آخر در صحنه باشید و اگر از صحنه کنار بروید مثل فتنه گران و انحرافیون هستید چه؟
راستش این سئوال ها از آن جهت مهم است که در میان آنچه که به اصلاح طلبی معتدل نامیده شده است، کاندیدایی با چنین مشخصاتی که قرص و محکم و استوار بر اندیشه های اصلاح طلبی و سبز تکیه کند وجود ندارد و این به دلیل عدم وجود مهمترین منبع مشروعیت یک کاندیدای انتخاباتی است که در ادبیات سیاسی به آن "اعتبار منبع" می گویند. یعنی کسی که در میان اصلاح طلبان معتدل، مورد مدعای این مقاله، آن قدر دارای اعتبار باشد که شما به عنوان یک اصلاح طلب و سبز به قول و فعل او باور داشته باشید و حداقل نشانه هایی از این باورپذیری در او را طی این سه سال بعد از انتخابات 88 یا لااقل به صورت عملی در سال های قبل دیده باشید. در این میان اگر کاندیدای اصلاح طلب معتدل وارد صحنه شد و علی رغم تمام نشانه های عدم سلامت انتخابات یا با تهدید و فشار در صحنه ماند و بر همین سرمایه اجتماعی اندوخته شده توسط اصلاح طلبان پس از سال 88 چوب حراج زد، چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ اگر اصلاح طلبی علی رغم تمام ایرادات سال 88 به همین نام اصلاح طلبی در انتخابات شرکت کرد و شکست خورد، آن وقت این شکست و تئوری تجویزکننده آن چه تفاوتی با "انحلال طلبی" دارد؟ و مگر همین کنش عملی خط جدایی جنبش سبز و اصلاحات نیست که در همین مقاله به درستی، هرگونه خط جدایی میان این دو رد شده است؟ و مگر نه این است که سیستم امنیتی در کلیت خود تنها و تنها به اصلاح طلبی اجازه حضور می دهد که از میان "اصلاح طلبان راضی" انتخاب شده باشند. کسانی که از قبل اعلام رسمی شکست توسط شورای نگهبان حتی، پیام تبریک نامزد پیروز مورد نظر نظام را به خبرگزاری ها بدهند تا در روز بعد از انتخابات از صدا و سیما پخش شود.
این تناقضات و اشکال عملی در راهبرد آن، البته نافی تقسیم بندی تحلیلی درست و تلاش برای انجام عمل موثر در دورانی که همگان بی عملی را تجویز می کنند نیست؛ و برخلاف نقدهایی که امروز بر حتی اصل حضور در انتخابات، مدل تجویز شده توسط این مقاله، ارائه شده است، اتفاقن تلاش برای فعالیت انتخاباتی و امکان حضور در آن، نکته ای است که این مقاله آن را خوب درک کرده است؛ هرچند در راهبرد عملی دارای ایراداتی اساسی است که همانگونه که در مقدمه گفتم اگر در پی رفع آن نباشد در حد یک دستخط تاریخی باقی خواهد ماند.
به نظر من در عین حال، تلاش در جهت معرفی صحیح تر آن اصلاح طلب معتدلی که مدعای این نوشته قرار گرفته، می تواند اولین گام برای رفع ایراد تحلیلی این نوشته باشد و البته تاکید بر این عنوان اصلاح طلب معتدل تا آن حد گنگ و نامفهوم است که تلاش برای انتساب آن به امثال خاتمی هم مشکل این ناموزونی شناختی را حل نمی کند. چون آقای خاتمی به دلیل اعلام شروط انتخاباتی، همگامی با خانواده زندانیان سیاسی و نزدیکی به بخش مهمی از فعالان زندانی، در چارچوب اصلاح طلب معتدل مورد ادعای این مقاله قرار نمی گیرد، چرا که مطابق تصور عمومی این مقاله "اصلاح طلب معتدل" یعنی "اصلاح طلب راضی"؛ مگر آنکه مصداقی بر رد آن وجود داشته باشد. حال اگر به جای اصلاح طلب معتدل از اصلاح طلب پیشرو گفته شود یا حداقل در تعیین مصداق این اصلاح طلب معتدل، کمی بازتر و آشکارتر عمل گردد، آن وقت راه برای تحلیل های بهتر و همدلانه گشوده خواهد شد.
به عبارت درست تر، اگر ایرادات را از پایین به بالا بخوانیم و در فهم و درک از اصلاح طلبی معتدل به یک نقطه مشترک برسیم، می توانیم در حل بقیه ایرادات این نوشته هم با همگامی و همراهی بکوشیم و با همدلی راه های برون رفتی بیابیم؛ متاسفانه اما پیداکردن اصلاح طلبی که مطابق خواست این نوشته معتدل باشد و مطابق معدل نگاه جامعه، حافظ اندیشه های اصلاح طلبی پیشرو گردد، چندان سهل و آسان نیست و تنها و تنها شاید در یک گزینه خلاصه شود که رد صلاحیتش به آسانی بقیه نیست و راست گامی اش در اصلاح طلبی به اندازه کافی هست. تازه در این حالت هم راضی کردن فردی به کاندیداتوری در انتخاباتی که خودش می داند مهندسی شده خواهد بود و او ناگزیر به کناره گیری است امری چندان سهل و آسان به نظر نمی رسد. در هر صورت اما هر مدلی از کاندیداتوری اصلاح طلبان به غیر از نامزدی طیف پیشروی آنان، به مثابه آماده کردن مجلس ختم اصلاح طلبی است؛ آن هم مجلسی که مقدمات آن توسط خود اصلاح طلبان فراهم شده است و سنگ گور آن را اصلاح طلبان راضی سفارش داده اند.
نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل و اتحادیه عرب در بحران سوریه برای دیدار با مقامات جمهوری اسلامی وارد تهران شد.
خبرگزاری مهر گفته است که کوفی عنان علاوه بر علی اکبر صالحی وزیر امور خارجه و سعید جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی با "برخی دیگر از مقامات" دیدار خواهد کرد اما این خبرگزاری نامی از این مقامات نبرده است.
عنان پیش از سفر به تهران، به دمشق رفته و با بشار اسد دیدار و گفت و گو کرده بود.
در پایان این دیدار، عنان و سخنگوی رژیم اسد گفت و گو را خوب و سازنده توصیف کردند.
کوفی عنان روز یکشنبه به روزنامه فرانسوی لوموند گفته بود که طرح صلح شش ماده‌ای اش شکست خورده است.
عنان پیش از این خواستار مشارکت دادن ایران در مذاکرات مربوط به سوریه شده بود و با اشاره به نفوذ ایران بر رژیم اسد گفته بود که ایران را نمیتوان نادیده گرفت. او همچنین با بیان اینکه اغلب انتقادهای جامعه بین الملل متوجه روسیه است گفته بود، روسیه در شکست طرح صلح نقش دارد، اما فکر نمی کنم که تنها این روسیه باشد که نقشی تعیین کننده در این بحران داشته باشد و از کسانی که پول و سلاح در اختیار مخالفان رژیم اسد می گذارند نیز باید انتقاد کرد.
با این حال این اظهارات با استقبال روسیه مواجه نشده و مقامات این کشور که تا کنون حداکثر حمایت ممکن از رژیم حاکم بر سوریه را داشته اند به اظهارات عنان با دیده تردید نگریسته اند.
بر همین اساس مدیرکل موسسه تحقیقات سیاست خارجی روسیه با اشاره به اظهارات عنان، وی را "بازوی عملیاتی آمریکا برای سرنگونی بشار اسد" خواند.
به گزارش راشاتودی، ورونیکا کراشنینکووا با انتقاد از عنان به این دلیل که گفته بود "دست بشار اسد به خون آغشته است" گفت: به نظر می‌رسد واشنگتن راه‌حل نهایی برای سرنگونی بشار اسد را یافته است. آمریکا از طریق توافقنامه ژنو، مرحله آخر سرنگونی اسد را کلید زد. و نقش کوفی عنان نیز در این پروسه "پلیس خوب" است. برعکس رفتار «پلیس بد» دولت آمریکا، یک دیپلمات متشخص کنیایی به عنوان یک «پلیس خوب» و دوستدار صلح وارد عمل شده تا اسد را سرنگون کند.
حسن اسدی زیدآبادی، عضو دربند شورای مرکزی سازمان دانش آموختگان ایران (ادوار تحکیم وحدت) به مرخصی آمد.
به گزارش ادوار نیوز این عضو ارشد سازمان ادوارتحکیم وحدت از روز سی و یکم مرداد ماه سال ۸۹ برای دومین بار از سوی نهادهای امنیتی بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود.
مسوول کمیته حقوق بشر سازمان ادوار تحکیم وحدت به اتهام اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام، توهین به رییس جمهور، شرکت در تجمعات غیرقانونی و تشویش اذهان عمومی از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی به ریاست قاضی مقیسه به پنج سال حبس تعزیری و یک میلیون ریال جریمه نقدی محکوم شده است.
اسدی پیش از این نیز در ۱۲ آبان ماه سال ۸۸ توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس از مدتی با قید ضمانت از زندان آزاد شد، اما بار دیگر در تاریخ ۳۱ مرداد بازداشت شد.
با وجود سپری شدن نزدیک به دو سال از دوران محکومیت غیرقانونی این عضو شورای مرکزی و سیاستگذاری سازمان دانش آموختگان ایران، وی تنها در مرداد سال گذشته به مدت یک هفته در مرخصی به سر برد.
هم اکنون احمد زید آبادی دبیر کل سازمان دانش آموختگان ایران، عبدالله مومنی سخنگو و همچنین علی جمالی و علی ملیحی دو تن از اعضای ارشد این سازمان در زندان به سر می برند.
حسین الله کرم از سران جریان موسوم به حزب الله در ایران، از اینکه روسای جمهور ایران در ادوار گذشته و خصوصا در دور دوم ریاست جمهوری شان میان مردم و ولی فقیه به حمایت از مردم می‌پردازند، ابراز تاسف کرد.
آقای الله کرم که در گفت و گویی با خبرگزاری فارس وابسته به سپاه پاسداران این اظهارات را بیان کرده می گوید: "متاسفانه در سیاست داخلی ایران، روسای جمهور زمانی که در دوره دوم ریاست جمهوری خود قرار دارند رویکرد ویژه‌ای اتخاذ می‌کنند به طوری که نوع رفتار آنها بین ولایت فقیه و مردم حالت دیگری می‌گیرد و آنها حمایت از مردم را در پیش می‌گیرند که این موضوع در سه دوران هاشمی، خاتمی و احمدی نژاد وجود دارد. در هر سه دوران بحث جام زهر سیاسی مطرح شده است به طوری که در دوران هاشمی رفسنجانی طیف خاصی طرح مادام العمر شدن ریاست جمهوری را مطرح می‌کند و خواهان مالزی شدن ایران هستند و در دوران خاتمی نیز مجلس ششم پیشنهاد پذیرش سازش با آمریکا را مطرح می‌کند و افرادی همچون بهزاد نبوی در خصوص ترس از آمریکا و عقب کشیدن از مواضع هسته‌ای پیشنهاداتی را مطرح می‌کند که به نوعی جام زهر سیاسی در این مقطع است."
الله کرم درباره احمدی نژاد نیز گفت: "در دوران احمدی نژاد نیز جریان انحرافی مشابه جریان فتنه قصد دارد با دوست نامیدن رژیم غاصب صهیونیستی و توهین به مقدسات مسیر جدیدی را تعریف کند و از این مسیر جام زهر سیاسی و اقتصادی را به رهبری بنوشاند از این رو این جریان انحرافی با طرح مسائلی چون شعب ابی طالب سعی در ایجاد ناآرامی در فضای کشور دارد و این در حالی است که به فرموده رهبری کشور در حالت بدر و خیبر است."
رییس شورای هماهنگی حزب الله همچنین جناح اصولگرا را به دو بخش نزدیک به فتنه و نزدیک به انحراف تقسیم کرد.
او در بخش دیگری از سخنانش به دوره های مختلفی از تاربخ انقلاب پرداخت و با بیان اینکه "حسن آیت"، عقبه جریان حزب الله فعلی است گفت که "حمایت قاطع" فرماندهان جنگ از میرحسین موسوی در برابر آیت الله خامنه ای کشور را در آن مقطع دچار مشکلات فراوانی کرده بود.
خانواده ۵ نفر دیگر از بازداشت شدگان عرب خوزستان از ابلاغ حکم اعدام آنان خبر داده اند.
براساس گزارشهامحمد علی عموری فعال فرهنگی و سردبیر نشریه دانشجویی” التراث” در دانشگاه صنعتی اصفهان ،هاشم شعبانی دبیر دبیرستان های شهر خلفیه ،هادی راشدی و برادران مختار و جابر آلبوشوکه به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و محاربه به اعدام محکوم شده اند.
خبر اعدام چهار تن از بازداشت شدگان به نامهای عباس حیدریان، طاها حیدریان، عبدالرحمان حیدریان (سه برادر) و علی نعامی (شریفی) نیز دوشنبه ۲۹ خردادماه به خانواده آنها اطلاع داده شده بود.
پیش از این برخی سازمانهای بین المللی نظیر سازمان عفو بین الملل نگرانی خود را از سرنوشت شهروندان عرب زبان ایرانی که قرار است به اتهاماتی چون "محاربه" یا "فساد فی الارض" محاکمه شوند اعلام کرده بود.
در واکنشی دیگر به تحولات استان خوزستان، سازمان دیده بان حقوق بشر در بهمن ماه گذشه با صدور بیانیه ای بازداشت های گسترده فعالان مدافع حقوق عرب زبانان ایرانی را محکوم کرده و به نقل از منابع محلی، از درگذشت دو تن از بازداشت شدگان به نام های محمد کعبی و ناصر آلبوشوکه درافشان در زندان خبر داده بود.
بیانیه این سازمان، از دستگیری بیش از ۶۵ شهروند عرب زبان در ماه های منتهی به بهمن ۱۳۹۰ توسط نیروهای امنیتی ایران حکایت داشت.
در آن بیانیه، تاکید شده بود که بازداشت این فعالان، در واکنش به دیوار نوشته‌های ضد حکومتی در اماکن عمومی با مضمون ابراز حمایت از جنبش اعتراضی "بهار عربی" و دعوت به تحریم انتخابات مجلس نهم صورت گرفته است.
دیده‌بان حقوق بشر از مقامات ایران خواسته بود تا به نهادهای بین المللی مدافع حقوق بشر و رسانه های مستقل اجازه دهند اطلاعات حاکی از نقض فاحش حقوق بشر در استان خوزستان را مورد بررسی قرار دهند.
عضو هیئت مدیره تعاونی کارگران نساجی کردستان اعلام کرد: ۱۰۰ نفر از مجموع ۳۰۰ عضو تعاونی مسکن کارگران نساجی کردستان امروز - دوشنبه - در اعتراض به عدم صدور مجوز ساخت مسكن در مقابل اداره كل مسکن و شهر سازی استان تجمع کردند.
جبار خدا مرادی با اعلام این خبر به ایلنا گفت: اداره مسکن و شهرسازی استان کردستان با بلاتکلیف کردن تعاونی مسکن کارگران نساجی مجوز ساخت مسکن برای این تعاونی را صادر نمی‌کند و این در حالیست ۱۱ سال است زمین برای ساخت مسكن كارگران خریداری شده است.
او با بیان اینکه هم اکنون ۲۲ تعاونی مسکن واحد‌های مختلف تولیدی در این زمینه با اداره مسکن وشهر سازی درگیر هستند اظهارداشت: تعاونی مسکن نساجی کردستان ۳۰۰ عضو دارد که خواستار صدور مجوز ساخت از سوی اداره مسکن وشهرسازی هستند.
در حالیکه خبرها حکایت از فیلتر شدن سایت الف به دلیل انتشار کامنتی پیرامون زمین خواری برادران لاریجانی دارد احمد توکلی مدیر سایت الف درباره فیلتر شدن این سایت گفت: در این زمینه چیزی به ما اعلام نشده بود.
سخنگوی قوه قضاییه نیز اعلام کرد: سایت خبری "الف" به دستور دادستان تهران فیلتر شده است.
به گزارش مهر،عباس جعفری دولت آبادی دادستان تهران هم در گفتگو با خبرنگار مهر اعلام کرد: جزئیات و دلایل فیلتر شدن این سایت را به رسانه ها اعلام می کنیم.
احمد توکلی درباره فیلتر شدن سایت الف در گفت وگو با ایلنا با بیان اینکه همین الان از این موضوع مطلع شدم اظهار کرد: درباره دلیل فیلتر شدن سایت چیزی نمی‌دانم و پیش از فیلتر شدن هم چیزی به ما اعلام نکرده بودند.
وی افزود: باید از مسئولینی که دست به این کار زده‌اند پرسید که چرا این کار را کرده‌اند.
توکلی در پاسخ به این سوال که فکر می‌کنید دلیل فیلتر شدن سایت چه بوده است گفت: مگر من خودم را مجرم می دانم که در این باره حدس بزنم؟
از دقایقی پیش سایت الف متعلق به احمد توکلی نماینده تهران فیلتر و دسترسی به این سایت قطع شده است.
سیدابراهیم نبوی
از مدتی پیش منزل مسکونی محمود احمدی نژاد در منطقه نارمک تهران، تخریب شده و در حال تجدید بناست. رئیس دولت خدمتگزار هم بالاخره باید برای فردای بازنشستگی اش به فکرکار و زندگی باشد. نمی شود که همه جای ایران را بسازد و آباد کند و خانه خودش همین طور بماند ته کوچه بن بست.
این خانه به مساحت ۱۷۵ متر، با ۱۲۷متر مربع زیربنا، ۴۰ سال سابقه ساخت در منطقه نارمک تهران، همان خانه ای است که در ابتدای حضور احمدی نژاد درجایگاه ریاست جمهوری، و اعلام فهرست اموال و دارایی‌های وی به رئیس قوه‌قضاییه اعلام شده بود و سال گذشته هم داماد پروین احمدی نژاد در وصفش گفته بود: "منزل دکتر احمدی نژاد به قدری فرسوده است که اگر ایشان عطسه کند دیوارهای منزل به لرزه افتاده و نماز آیات بر اهل منزل واجب می شود!!"
و لابد برای اینکه نماز آیات بر اهل منزل واجب نشود، دکتر دست به کار نوسازی منزلش شده است. خب این حق هر شهروندی است که تصمیم بگیرد و خانه اش را نوسازی و تعمیر کند. اصلا به این جای قضیه کاری ندارم. ولی اگر دکتر همه کارهای مملکت را مثل ساختن همین خانه اش انجام داده باشد، که داده خیلی هم نباید ازوضعیتی که داریم تعجب کنیم. از قدیم گفته اند: نکرده کار نبرش به کار، ببریش به کار ...
خانه احمدی نژاد در کوچه ای به طول حدود 50 متر و آخرین قواره جنوبی آن است. بیشتر خانه های این کوچه که اکثرا مانند زمین احمدی نژاد قواره های 175 متری هستند، نوسازی و تبدیل به آپارتمانهای 5 طبقه شده اند ولی منزل دکتر در حال حاضر خاک برداری اش به اتمام رسیده و در مرحله نصب اسکلت فلزی است. (همیشه خدا یکی دو سالی از دنیا عقب است) یک طبقه بیشتر از بقیه ساختمانها دارد و برای آن زیر زمین هم پیش بینی شده است. ( اساسا همیشه باید یک جای کارش با همه آدم ها فرق داشته باشد و یک قدم برود پایین تر) اسکلت منزل احمدی نژاد از فولاد بوده و علاوه بر استفاده از اسکلت فولادی، دیوارهای این خانه از بتن مسلح در حال ساخت است (خب، کار از محکم کاری که عیب نمی کند، موساد و سی آی ای و ... روزی سه بار می خواهند رئیس جمهور محبوب را بعد از دوران ریاست جمهوری اش ترور کنند. خودشان گفته اند . در یکی از جلسات محرمانه... سندش هم موجود است.) و اگر به قول داماد پروین احمدی نژاد خانه قبلی اورا عطسه می لرزاند، منزل جدید را خدا را شکرتوپ هم نمی تواند تکان بدهد. همسایه دیوار به دیوار احمدی نژاد هم که آدم دلش به حال اقبالش به درد می آید، به دلیل کند پیش رفتن کار اسکلت ساختمان احمدی نژاد، ناراضی است و می گوید" بخشی ازاسکلت خانه احمدی نژاد آورده شده اما قطعاتی نیز از قلم افتاده که موجب شده کار تکمیل اسکلت به تاخیر بیفتد."خب اینکه کاملا طبیعی است.
اما از دیگر نکات جالب آپارتمان سازی احمدی نژاد، مخفی نگه داشتن اطلاعات پروژه است. مطابق با ضوابط شهرداری، هر ساختمان در حال احداث باید تابلویی داشته باشد که مشخصات مالک، طراح، ناظر و مجری در کنار زمان آغاز پروژه درج می شود. در حالی که برخلاف همسایه های احمدی نژاد که در حال ساخت وسازهستند و تابلوی ملک خود را نصب کرده اند، تابلویی برای ساختمان احمدی نژاد وجود ندارد (بنده خدا نمی خواهد ریا بشود و اسمش را روی یک خرابه دیگر هم بگذارند) و حتی عوامل اجرایی نیز نمی دانند دقیقا مسئول این پروژه کیست؟ به این می گویند ساختمان مستعار.
احتمالا مسئول این پروژه هم مثل تمام پروژه های دیگر این مملکت امام زمان است و ان شاالله با ظهور آقا به بهره برداری می رسد.
سینما و خبر های خوب و بدش!
آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا (اسکار) از اصغر فرهادی برای عضویت در دو بخش کارگردانی و فیلمنامه نویسی این آکادمی دعوت کرد. آکادمی اسکار هر سال، از چهره های سرشناس دنیای سینما و برندگان اسکار برای عضویت در این آکادمی دعوت می کند و در سپتامبر امسال هم در مراسمی از اعضای جدیدش استقبال می کند و از این به بعد، این اعضا هم می توانند در رای گیری برای انتخاب برگزیده های اسکار شرکت کنند.
گلشیفته فراهانی هم در جدیدترین فیلمش به نام "سنگ صبور"، در نقش زنی افغانی در آستانه30 سالگی بازی می کند، که شوهری علیل دارد و به دلیل گلوله ای که در گردنش هست، کاملاًناتوان شده. شوهر از زن زیبا و جوانش می خواهد او را به زندگی برگرداند.
این فیلم را عتیق رحیمی نویسنده و فیلمسازافغانی، از رمان پرفروش خودش به همین نام، ساخته است. عتیق در سال 1984 به فرانسه مهاجرت کرد و دارای دو ملیت افغانی و فرانسوی است. این کتاب به 33 زبان دنیا ترجمه شده و برنده معتبرترین جایزه کتاب در فرانسه جایزه (Goncourt) در سال 2008 شده است. عتیق رحیمی از بچه باحال های باشعور و عمیق در داستان نویسی است و دو سه کتاب داستان بلند او به فارسی نیز منتشر شده است.
داستان فیلم هم این طور است که یک روز زن (گلشیفته فراهانی)شروع می کند به گفتن داستان دوران کودکی اش , تحمل رنجها, سرخوردگی , تنهایی و رویاهایش و شوهر را لمس می کند و می بوسد و به این ترتیب شوهر ناتوان تبدیل به " سنگ صبور " اومی شود, با اینکه ده سال از ازدواجشان گذشته است. در انتظار برای بهبود شوهر, زن در تلاش برای زنده ماندن و زندگی است. تنها فامیل این زن یک عمه است که خود یک روسپی است.و تنها کسی است که این زن را درک می کند زن از گفتن حرفهای بی باکانه به شوهرش ابایی ندارد و بعد از چند هفته بالاخره رابطه اش را با یک سرباز جوان آشکارمی کند ...
از آن طرف بهزاد فراهانی که پیش تر در گفت‌وگویی در مورد کارهای گلشیفته گفته بود:" مسائل دخترم به من ارتباطی ندارد، این همه بدبخت در دنیاهست، بند کردید به دختر من!"، در برنامه ای که به مناسبت جشنواره کیش برگزار می شد، در پاسخ به سئوال مجری که از او خواست خاطره ای بگوید ، خاطره مشترکش با مرحوم فتحی بازیگر نقش عمروعاص در سریال امام علی را گفت که : " ما در یکی از مناطق جنوبی کار فیلم برداری را انجام می دادیم و شبها برای استراحت به هتلی در بندر عباس می رفتیم . یک دکه کوچک در مسیر بود که گاهی آنجا می ایستادیم و خرید می کردیم . یک روز که آنجا بودیم ، دختری جوان به آنجا آمد و توهین‌های بدی را نثار پیر مردی که صاحب دکه بود کرد و رفت . فتحی از او پرسید : چرا جوابش را ندادی ؟ پیر مرد مکثی کرد و سرش را پایین انداخت و گفت: او دخترم بود! برای همین پاسخی به او ندادم!"
حالاهم خیلی ها این خاطره را جواب بهزاد فراهانی به کسانی می دانند که از او در مورد واکنش اش به کارهای دخترش، سئوال می کنند...
اولا اینکه بیایی درمورد کارهای یک دختر عاقل و بالغ از پدرش سوال کنی و از او بخواهی واکنش نشان بدهد، اساسا کار احمقانه ای است که اوایل انقلاب و شاید همین حالا هم انجام می دهند و وقتی دستشان به کسی که می خواهند نمی رسد، می روند سراغ پدر و مادر واجدادش تا بیاید و بگوید فلانی غلط کرده... خب کارهای دختر چه ربطی به پدرش دارد؟ آن هم در این سن و سال و موقعیت.
دوما، یک آدمی، یک روزی، در یک مملکتی، طبق یک قانونی، یک کاری داشته و انجامش می داده. بعد هم وقتی از هر جهتی که می شده یک نفر را تحت فشار بگذاری، تحت فشار قرار گرفته یا به هر دلیل دیگری، مثلا اینکه دلش خواسته، ازآن مملکت بیرون آمده و رفته یک مملکت دیگر و دارد با قانون همان مملکت کارش را انجام می دهد، به من و شما چه مربوط ؟
مگر روزی هزار نفراز آن مملکت فرار نمی کنند ؟
اصلا خیال کنیدمربوط است. یک آدم هر جای دنیا هم که برود باز هم ایرانی است و همه دنیا چشمشان راگشاد کرده اند ببینند این یک ایرانی خارج از مملکت خودش چکار می کند؟
از قدیم گفته اند چرم را بپایید سگ نبرد، وقتی برد دیگر برده ... هر کسی که خیال می کند نباید یک ایرانی برود خارج از مملکتش و هر کاری دلش خواست، البته طبق قانون کشوری که رفته، بکند، حواسشان را جمع کنند تا کسی به هزار و یک دلیل احمقانه روزی صدبار مرگ را آرزونکند و بالاخره هم همه چیزش را بگذارد و فرار کند و برود جایی که دست کسی بهش نرسد.
سوما، این آقای فرهادی که فیلم بعدیش را درفرانسه می سازد، و آن آقای کیارستمی که فیلم قبلیش را درایتالیا ساخت و بعدی را در ژاپن و آن آقای پناهی و رسول اف و ... که اصلا نمی گذارند فیلم بسازند و این خانم گلشیفته که در فیلم های خارجی بازی می کند و عکسش را روی مجله ها می اندازد... همه دارند و می خواهند کارشان را بکنند. چون کارشان را دوست دارند. همه شان هم یک روزی در همان مملکت کار می کردند. ایراد از کارهایی که اینها می کنند نیست. ایراد ازمملکتی است که نمی تواند جایی باشد برای مردمش که بتوانند بمانند و کاری را که دوست دارند بکنند.
اگر خیلی آدم حسابی هستیم، باید به این ایراد اساسی بیشتر فکر کنیم. راستی از وضعیت اکران فیلم های سینمایی در ایران چه خبر ؟
بد نیست به این فایل صوتی هم گوش کنید: فایل صوتی سخنرانی پر از واکنش سردار احمدی مقدم،سیدمحمد حسینی و علی مطهری درباره سینمای ایران/ صبح سه شنبه در مجلس
حالا که همه خبرهای خوب و بد سینما را گفتیم، پس این یکی را هم بشنوید که لیلا حاتمی، بازیگر بسیار خوب سینمای ایران، فرزند علی حاتمی کارگردان بزرگ سینمای ایران و خانم زری خوشکام( زهرا حاتمی) بازیگر سینمای قبل و پس از انقلاب ایران( وی پس از انقلاب در سریال علی حاتمی به نام هزار دستان بازی کرد) و همسر علی مصفا، بازیگر و کارگردان جوان سینمای ایران که فرزند دکتر مصفا اندیشمند و استاد دانشگاه است، جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کارلو وی واری را دریافت کرد. او پس از دریافت جایزه آن را به مادرش تقدیم کرد. تبریک به لیلا حاتمی و خانواده ارجمندش، تبریک به علی مصفا، تبریک به سینمای ایران و تبریک به دوستداران سینمای خوب ایران.
توران ميرهادي و آسترید لیندگرن
توران ميرهادي نامزدجايزه «يادبود آسترید لیندگرن» در سال 2013 شد.
آسترید آنا امیلیا لیندگرن (Astrid Anna EmiliaLindgren) نویسنده سوئدی کتابهای کودکان و نوجوانان بود که درٔ ۱۴ نوامبر۱۹۰۷به دنیا آمد و در۲۸ژانویه۲۰۰۲ از دنیا رفت تعداد زیادی از کتابهایش به ۸۵ زبان ترجمه و در بیش از ۱۰۰ کشور جهان منتشر شده‌اند.
مؤسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان، توران میرهادی، نويسنده ادبيات كودك و نوجوان، یکی از بنیان‌گذاران شورای کتاب کودک و از اندیشه‌پردازان آموزش و پرورش نو ایران را برای دریافت جایزه جهانی «يادبود استرید لیندگرن» در سال ۲۰۱۳ از ایران نامزد کرده است.
دولت سوئد بعد ازمرگ آسترید آنا امیلیا لیندگرن و برای گرامی‌داشت خاطره او"جایزه یادبود آسترید لیندگرن"رابنیاد نهاد. این جایزه، که مبلغ آن ۵ میلیون کرون سوئد است، بزرگ‌ترین جایزه نقدی جهان در مورد ادبیات کودک و نوجوان به حساب می‌آید. علاوه بر این بزرگ‌ترین بیمارستان کودکان سوئد در استکهلم نیز، به نام آسترید لیندگرن است.
توران میرهادی یکی از بنیان‌گذاران شورای کتاب کودک و استاد پیشکسوت ادبیات کودک در ایران است. او پیش از انقلاب به مدت ۲۵ سال سرپرست مدرسه تجربی فرهاد بود و از سال ۵۸ تا کنون پروژه فرهنگنامه کودکان و نوجوانان را در شورای کتاب کودک سرپرستی می‌کند.
آسترید به‌خاطر دفاع و حمایت از حقوق کودکان و حیوانات و همچنین مخالفت‌اش با تنبیه بدنی نیز شخص شناخته شده‌ای بود. در سال ۱۹۵۸ دومین دریافت کننده جایزه هانس کریستین آندرسن، جایزه بین‌المللی ادبیات کودک، گردید و در سال ۱۹۹۳ جایزه بین‌المللی که به «آلترناتیو جایزه نوبل» معروف شده‌است به دلیل عدالت خواهی او، تعهدش نسبت به حاکم شدن فرهنگ عدم خشونت در جامعه، درک وهمدردی وی با اقلیت‌ها و همچنین به‌خاطر عشق وی به طبیعت و کوششی که در راه حفظ آن به عمل می‌آورد به وی اعطا گردید. یک برنامه رادیویی در نودمین سالروز تولدش او رابه‌عنوان «زن سال سوئد» برگزید.
در خبر معرفي توران ميرهادي به عنوان نامزد جايزه «يادبود آسترید لیندگرن» آمده است: فعالیت‌های او در طول بیش از ۵۰ سال، دنیای ادبیات کودک و آموزش و پرورش در ایران را به سوی رشد و نوآوری هدایت کرد. شکل‌گیری بسیاری از نهادهای فعال در زمینه ادبیات کودکان، آموزش و پرورش و حقوق کودکان در ایران تحت تأثیر کنش‌ها و آموزش‌های شورای کتاب کودک امکان‌پذیر شد.
مؤسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان، شورای کتاب کودک و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سه نهادی هستند که در ایران اجازه معرفی نامزد برای دریافت جایزه یادبود آسترید لیندگرن را دارند. شورای کتاب کودک هم امسال محمدعلی بنی‌اسدی، تصویرگر کتابهای کودکان، و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، احمدرضا احمدی، نویسنده، و فرشید مثقالی، تصویرگر، را برای دریافت جایزه لیندگرن معرفی کرده اند.
مرگ بانوی نقاش در تنهایی شهر
این مطلب را سه روز قبل برای راپورت همان روز نوشته بودم، ولی فایل نوشته را اشتباها فرستادم و فایلی که فرستادم، این مطلب را نداشت. منصوره حسینی درگذشت.
منصوره حسینی را بیست سال قبل دیده بودم و مصاحبه ای طولانی با او کرده بودم. گفت وگویی در خانه اش که به اثری هنری می ماند و تا آخرین روزها را تا چند روز پس از مرگ در همان خانه گذراند. منصوره حسینی از نخستین فارغ التحصیلان رشته هنرهای تجسمی در ایران از همان آغاز به هنرهای مدرن نزدیک شد و در کنار موج زنده ای از مدرنیست های نقاشی دهه چهل کشور قرار گرفت. مدتی در ایتالیا درس خواند و کار کرد و به ایران بازگشت.
منصوره حسینی در آن گفت و گو گفته بود که تاچه میزان از همسر سابقش چنگیز شهوق، استاد بزرگ نوگرای مجسمه سازی و نقاشی کشور که هفت هشت سالی از خودش کوچکتر بود، تاثیر گرفته و هم در کار مجسمه سازی، هم در خط نقاشی هایش و هم در آثار فیگوراتیو که فرم های اصلی کار او را شکل می دادند، متاثر از نگاه و تازگی دید او بود. شاید کسی به این نکته اشاره نکرده و خود او برایش مهم بود که داستان فیلم هامون داریوش مهرجویی نگاهی بود به زندگی او و شهوق و حتی منصوره حسینی در یکی از صحنه های فیلم، نقش صاحب گالری را بازی کرده بود. آنها که شهوق بزرگ را می شناسند گفته اند که او به همان دیوانگی بود که حمید هامون، و یکی گفته است " و شاید دیوانه تر"
منصوره حسینی اگر چه شناخته شده بود و همواره نامی مشخص در میان نقاشان دوره خودش محسوب می شد، اما گاهی گمان می کرد که مثل بسیاری از نقاشان بزرگ فرانسه و به طور مشخص سزان که تا سالها پس از مرگش شناخته نشد، او نیز کشف نشده است. حرف نقاشی که می آمد، چشم هایش برق می زد و دستی به عادت به گوشه لب هایش می کشید و اگر دست هایش مثل همه جای خانه آغشته به رنگ نبود و اثرش بر چهره او نمی ماند، خنده ای می کرد و از روزهای اول کارش می گفت و از اینکه اولین هدیه پدر را برده بازار و با آن رنگ روغن خریده و بوم تا بوم کار کرده.
شنیدم که حالش در 85 سالگی که سال قبل باشد بسیار بد شده بوده و مدتی دربیمارستان بستری بوده و بعد به خانه آمده بوده و چند روز پس از مرگش، جسدش را در خانه اش یافتند و دو سه روزی قبل به خاک سپرده شد.
معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از تصویب افزایش ۲۰ درصدی تعرفه های خدمات درمانی در سال ۹۱ با توافق وزرای تعاون، کار و رفاه و بهداشت خبر داد و گفت: این مصوبه از اول تیرماه سالجاری لازم‌الاجرا است.
به گزارش مهر عمادی خاطر نشان کرد: با توجه به بررسی پیشنهادات ۱۵ تا ۳۰ درصدی افزایش تعرفه های خدمات درمانی در سال جاری و همچنین تاخیر در ابلاغ قانون بودجه سال جاری، این مباحث کمی به طول انجامید.
وی ادامه داد: در هر صورت جلسات هماهنگی بین دو وزارتخانه به اتمام رسید و در مورد افزایش ۲۰ درصدی خدمات پزشکی در سال جاری به توافق رسیدیم.
عمادی تاکید کرد: در سال گذشته میزان افزایش تعرفه های خدمات پزشکی به میزان ۹ درصد بود.
وی افزود:به زودی در قالب جداول جدید، توافق دو وزارتخانه در هیئت دولت نیز به تصویب خواهد رسید و احتمالا در هفته آینده ابلاغ می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر