باراک اوباما رییس‌جمهوری آمریکا روز جمعه ازمدیران شرکت « بریتیش پترولیوم» و دیگر شرکت‌های نفتی، به شدت انتقاد کرد. آقای اوباما گفت مدیران این شرکت‌ها، با برعهده نگرفتن مسوولیت نشت سنگین و مداوم نفت در خلیج مکزیک « نمایشی مضحک» ترتیب داده‌اند. آقای اوباما تاکید کرد، شرکت بریتیش پترولیوم تعهد داده هزینه پاکسازی را بپردازد و آنها را مسوول اجرای تعهدات‌شان می‌داند. ماه آوریل گذشته، یک سکوی حفاری نفت، متعلق به شرکت بریتانیایی «بریتیش پترولیوم» در نزدیکی ساحل لوئیزیانا، منفجر شد و باعث شکل‌گیری لکه نفتی بسیار بزرگی در سطح آب شد و مشکلات محیط زیستی فراوانی را ایجاد کرد. باراک اوباما روز جمعه گفت، اولویت در آن زمان، ترمیم ترکیدگی لوله نفتی بود و باز هم بر پاسخگو بودن بریتیش پترولیوم برای پرداخت هزینه‌های زیست محیطی این حادثه طبق قانون آمریکا تاکید کرد.
دولت چین بعد از ۱۰ ماه، امکان دسترسی کامل به اینترنت را برای شهروندان منطقه سین‌کیانگ در غرب این کشور، فراهم کرد. مقامهای محلی، در جریان شکل‌گیری شورش‌های قبیله‌ای در ماه ژوئیه سال گذشته، دسترسی به اینترنت در این بخش را قطع کرده بودند. در آن زمان، مسلمانان چینی در شهر اورومچی، برای اجرای عدالت در مورد هموطنان اویغوری خود که ماه گذشته در کارخانهای کشته شده بودند، راهپیمایی کردند که با مقابله گروهی از غیرمسلمانان چینی و پلیس به خشونت کشیده شد. برخورد دولت چین با تظاهرکنندگان از سوی برخی سازمان‌های مدافع حقوق‌بشر، مورد انتقاد شدیدی قرار گرفته بود.
محمد شریف، وكیل مسعود باستانی با اعلام خبر محكومیت قطعی موكل‌اش به شش سال حبس تعزیری گفته است انتظار تایید حكم دادگاه بدوی توسط دادگاه تجدید‌نظر تهران را نداشته است. مسعود باستانی، روزنامه‌نگار که در روز ۱۴ تیرماه گذشته بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری دستگیر شد، در اسفندماه همراه با احمد زیدآبادی به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شد. همچنین محمدرضا نسب‌عبداللهی، روزنامه‌نگار در شیراز به ۸ ماه حبس تعزیری محکوم شد. وی که خبر و عکس کشف چهار صندوق رای « شمارش‌نشده» در کتابخانه مرکزی شیراز را در روز دهم تیرماه گذشته منتشر کرده بود، متهم به تبلیغ علیه نظام شده است. همچنین سایت پارلمان نیوز خبر داده است، مهدی تاجیک، خبرنگار با حکم دادگاه انقلاب به ۲۷ ماه حبس تعزیری و ۳۰ سال محرومیت از فعالیت خبری و سیاسی محکوم شده است. این دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، بعد از ناآرامی‌های روز عاشورا دستگیر شده بود.
در اين يادداشت به بحث برانگيز ترين نمونه ها برای جام جهانی آفريقای جنوبی اشاره شده است. بازيکنانی که به زعم رسانه های ملی و هواداران تيم ملی کشورشان، شايستگی حضور در جام جهانی را داشتند.اعلام فهرست تيم های مختلف برای حضور در جام جهانی آفريقای جنوبی، واکنش های منفی بسياری در رسانه های ورزشی سراسر جهان برانگيخته است. البته اعتراض به حذف برخی بازيکن ها و نارضايتی از دعوت عده ای ديگر، اتفاق تازه در اين ورزش پر طرفدار نيست. اين رويه، همواره قبل از آغاز جام های جهانی وجود داشته و با عدم نتيجه گيری احتمالی تيم مورد نظر، مدت ها پس از پايان جام نيز ادامه دارد. در اين يادداشت به بحث برانگيز ترين نمونه ها برای جام جهانی آفريقای جنوبی اشاره شده است. بازيکنانی که به زعم رسانه های ملی و هواداران تيم ملی کشورشان، شايستگی حضور در جام جهانی را داشتند. برزيل در برزيل اگر ۱۰۰ بازيکن به اردوی تيم ملی فراخوانده شوند، باز هم بازيکنی هست که از ديدگاه رسانه های ورزشی اين کشور، شايستگی هايش برای حضور در ترکيب تيم ملی ناديده گرفته شده است. در فهرست ۲۳ نفره تيم ملی برزيل، نام رونالدينيو ديده نمی شود. کارلوس دونگا سرمربی تيم ملی اين کشور ترجيح داده قيد استفاده از بهترين بازيکن سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ اروپا و جهان را بزند. برزيلی ها غير از رونالدينيو، از وجود يک ستاره ديگر تيم ميلان محروم هستند. الکساندر پاتو مهاجم خوش فکر و ۲۰ ساله نيز جام جهانی را بايد از تلويزيون تماشا کند. اسپانيا فهرست آقای ويسنته دل بوسکه چندان انتقادی را در پی نداشت. تنها نمونه قابل ذکر، عدم دعوت از بويان کرکيچ ذخيره طلايی بارسا بود. کرکيچ به خصوص در اواخر فصل، هرگاه به ترکيب تيمش اضافه شد گل زنی کرد. هلند آقای برت فان مارويک سرمربی تيم ملی هلند ترجيح داد در فهرست ۳۰ نفره اش، اسمی از رود فان نيستلروی در ميان نباشد. نيستلروی امسال، نيم فصل دوم موفقی را در هامبورگ سپری کرد اما هواداران لاله های نارنجی همان طور که ديگر ادوين ون درسار را در اختيار ندارند، به نبودن نيستلروی هم بايد عادت کنند. وسلی اسنايدر با ۵۶ بازی ملی از اينتر هم جايی در بين ۳۰ بازيکن منتخب پيدا نکرده است. فرانسه ريمون دومنک با اعلام فهرست ۳۰ نفره خروس ها، يکی از جنجال سازترين مربيان در جمع ۳۲ تيم حاضر در جام جهانی لقب گرفت. کريم بن زما از رئال مادريد، سمير نصری از آرسنال و پاتريک ويرا از منچستر سيتی از جمله ستاره هايی هستند که دومنک از وجودشان در ترکيب تيم ملی اعلام بی نيازی کرده است. در گرماگرم انتقادات فزاينده از دومنک، چندی قبل اريک کانتونا گفت: از زمان لويی شانزدهم تاکنون، دومنک بدترين سرمربی تاريخ فوتبال فرانسه بوده است. ايتاليا مدافع عنوان قهرمانی، بسياری از ستاره های سرشناسش را در اختيار نخواهد داشت. مارچلو ليپی سرمربی آتزوری، نه فرانچسکو توتی محبوب و با تجربه را می خواهد و نه لوکا تونی گلزن را. فدريکو ماچه دا و آنتونيو کاسانو از جمله جامانده های فهرست ايتاليا هستند. آمائوری ستاره برزيلی الاصل يووه که به تازگی تابعيت ايتاليا را پذيرفته هم جايی در جمع دعوت شدگان ندارد. انگليس ديويد بکام به خاطر مصدوميت به جام جهانی نمی رسد. فهرست ۲۳ نفره فابيو کاپلو با انتقاد چندانی از جانب رسانه های بريتانيايی مواجه نشد. آن ها آماده بودند که در صورت عدم دعوت مجدد از جمی کاراگر، حسابی سر و صدا کنند اما کاراگر هم دعوت شد. اشلی يانگ از آستون ويلا از معدود بازيکنانی است که اين رسانه ها جای خالی اش را گوشزد کرده اند. آرژانتين جنجالی ترين فهرست را جنجالی ترين سرمربی ارائه کرد. ديگو مارادونا ترجيح داده در ليست ۳۰ نفره اش، نيم دوجين ستاره را کنار بگذارد و در عوض بازيکنانی گمنام از ليگ آرژانتين را به آفريقای جنوبی ببرد. فرناندو گاگو از رئال مادريد، استبان کامبياسو و خاوير زانتی از اينتر، در کنار بازيکنان برجسته ديگری مثل پابلو آيمار، مائورو زاراته و خوان رومن ريکلمه، از جمله ستاره هايی هستند که ديگو تمايلی به استفاده از آن ها نداشت و دعوتشان هم نکرد. سرمربی آرژانتين در اين باره می گويد به هيچ وجه پشيمان نيست و دليلی ندارد از ستاره های خط خورده عذرخواهی کند. اروگوئه تيمی غير مدعی از امريکای لاتين که سابقه ميزبانی و فتح اولين دوره بازی های جام جهانی را دارد. اين تيم را اسکار تابارس هدايت می کند. سرمربی ميلان در سال ۱۹۹۶، طی چهار سال گذشته روی نيمکت اروگوئه نشسته است. او نيز واهمه ای در خط زدن نام های بزرگ ندارد. به همين خاطر قيد استفاده از کريستين رودريگز باريکن موثر باشگاه پورتو را زده است. آلمان گزارشگران تلويزيونی و رسانه های ورزشی آلمان، بارها تمايل خود را برای دعوت از تورستن فرينگز ابراز کردند. حتی در برنامه تلويزيونی اشپورت اشتوديو، با خود فرينگز در اين باره گفتگو شد. اما يواخيم لو اعتقادی به بازگشت مجدد فرينگز نداشت. رنه آدلر دروازبان اصلی اين تيم هم در آستانه بازی ها مصدوم شد تا جام جهانی را از دست بدهد. سوئيس اوتمار هيتسفلد کارکشته هم از تيغ انتقادات رسانه های محلی بی نصيب نماند. آن ها از دعوت نشدن والنتين اشتوکر ناراضی هستند. اشتوکر ۲۱ ساله ستاره تيم بازل سوئيس است و در ۳ بازی ملی هم يک بار موفق به گل زنی شده است.
وزير خارجه آمريکا هيلاری کلينتون روز جمعه گفت: فکر نمی کنم ايران پيش از تحريم های جديد پاسخ جدی بدهد و شايد بعد از تحريم های شورای امنيت، پاسخی درکار باشد.وزير خارجه آمريکا هيلاری کلينتون روز جمعه گفت: فکر نمی کنم ايران پيش از تحريم های جديد پاسخ جدی بدهد و شايد بعد از تحريم های شورای امنيت، پاسخی درکار باشد. به گزارش خبرگزاری فرانسه، خانم کلينتون در جريان ديدار با ويليام هيگ، وزير خارجه جديد بريتانيا در واشينگتن و در يک کنفرانس خبری، به موضع متحد آمريکا و لندن درباره مسئله هسته ای جمهوری اسلامی اشاره کرد. وزيرخارجه آمريکا در گفت وگوی تلفنی روز پنجشبه اش با وزير خارجه ترکيه هم به صراحت گفته بود ايران به جای پاسخ دادن به نگرانی های جهانی، مشغول برهم زدن تلاش های شورای امنيت سازمان ملل و توقف دور چهارم تحريم ها است. بیشتر بخوانید: موافقت هزار شرکت کالیفرنیایی با خودداری از سرمایه‌گذاری در ایران آمریکا: گفتوگوها برای تحریم ایران پیشرفت داشته است روسيه و ابراز نااميدی پيش از موعد رييس جمهوری روسيه دميتری مدوديف که روز جمعه در کاخ کرملين ميزبان رييس جمهوری برزيل بود، پيش از ديدار آقای دا سيلوا از تهران گفت به نظر نمی رسد برزيل در تلاش برای دور کردن تحريم های بيشتر ايران، بتواند به موفقيتی برسد. لولا دا سيلوا رييس جمهوری برزيل قرار است روز يکشنبه و دوشنبه در سفری به تهران، مذاکرات متوقف شده بر سر مبادله سوخت اتمی را از سربگيرد تا شايد مذاکرات برای دور چهارم تحريم های ايران در شورای امنيت متوقف شود. به گزارش خبرگزاری آسوشيتد پرس، آقای مدوديف در کنفرانس خبری مشترک با آقای سيلوا در پاسخ به خبرنگاری که درصد موفقيت برزيل در متقاعد کردن تهران را خواسته بود گفت:«از آن جايی که دوست ما، رييس جمهوری برزيل، مثبت انديش و اميدوار است، من ۳۰ درصد شانس موفقيت را به آقای سيلوا می دهم.» رييس جمهوری برزيل اما در ادامه گفت:« از مقياس موفقيت از يک تا ۱۰ باشد، من ۹ و ۹ دهم درصد اميد دارم که اين مسئله حل شود.» آقای مدوديف در راستای اظهارات پيشين وزارت خارجه آمريکا گفت که سفر آقای لولا به تهران شايد آخرين شانس برای پيدا کردن راهی ديپلماتيک بر سر برنامه اتمی جمهوری اسلامی است. برزيل که عضو غيردائم شورای امنيت سازمان ملل است، تلاش می کند با ايفای نقش ديپلماتيک، راهی برای حل مسئله اتمی جمهوری اسلامی پيدا کند. آمريکا و غرب به فعاليت های هسته ای جمهوری اسلامی مشکوک هستند و آن را تلاشی برای دستيابی به بمب اتمی می دانند. تهران اما می گويد برنامه اتمی را برای توليد برق دنبال می کند. رييس جمهوری برزيل در رابطه با سفرش به تهران گفت:«من به تهران می روم تا راه حلی پيدا شود. اگر هم به توافقی نرسيديم، من راضی به کشورم بازمی گردم چرا که تلاش خود را کرده ام.» پيشنهاد مبادله سوخت اتمی ايران که قرار بود در ازای خروج اورانيوم کمتر غنی شده ايران و غنی سازی بيشتر آن در روسيه و تبديل آن به ميله های سوختی در فرانسه، به ايران بازگردانده شود، از سوی تهران رد شد. در مقابل ايران پيشنهادهای ديگری داد که غرب آن را نپذيرفت و جمهوری اسلامی را متهم کرد که به دنبال اتلاف وقت است. حالا برزيل تلاش دارد راهی پيدا کرده و اين پيشنهاد را عملی کند. رييس جمهوری روسيه با اشاره به تلاش برزيل و سفر آقای دا سيلوا گفت: « او (لولا) ماموريت سختی را برعهده گرفته و من به واقع اميدوارم ماموريت او با موفقيت به پايان برسد چرا که ممکن است آخرين شانس باشد و پس از آن ديگر گفت وگوها در چارچوب شورای امنيت دنبال می شود.» دميتری مدوديف افزود:«اگر نتوان ايران را قانع کرد که با جامعه جهانی همکاری کند، ما مجبوريم طبق راه هايی که با گروه ۵+۱ در نظر گرفته ايم، عمل کنيم. هر چند من علاقه ای به آن ندارم اما نمی توانم احتمال آن را رد کنم.» پنج کشور عضو دائم شورای امنيت، يعنی آمريکا، روسيه، چين، بريتانيا و فرانسه به همراه آلمان، موسوم به کشورهای ۵+۱ هستند که مسئله اتمی جمهوری اسلامی را در دستور کار دارند. آقای مدوديف همچنين به مذاکرات برای تحريم ها اشاره کرد و گفت: ۵+۱ (در موضوع ايران) بسيار به هم نزديک و هم نظر شده اند هرچند کماکان اختلافاتی وجود دارد. هرچند آقای مدوديف به تحريم ها و جزييات آن اشاره ای نکرد، اما روسيه پيشتر گفته بود با تحريم بر روی صادرات اسلحه و تحريم در حوزه نفت و گاز ايران موافق نيست.
مقامهای یونان و ترکیه روز جمعه اولین جلسه مشترک خود را در آتن برگزار کردند. ترکیه و یونان امیدوارند، روابط دوجانبه و همکاری‌های اقتصادی خود را بهبود دهند. این نشست به ریاست رجب طیب اردوغان، نخست‌وزیر ترکیه و همتای یونانی‌اش جورج پاپاندرو George Papandreou برگزار شد. آقای اردوغان را در این سفر هیاتی متشکل از ١٠ وزیر و حدود ١٠٠ تاجر همراهی می‌کنند. انتظار می‌رود حدود ٢٠ توافقنامه در زمینه‌های مختلف مثل گردشگری، حمل‌ونقل، آموزش، انرژی، محیط زیست و مبارزه با مهاجرت غیرقانونی توسط دو طرف امضا شود. نخست وزیر ترکیه، این نشست را یک « دیدار تاریخی» توصیف کرده است.
سخنگوی شهرداری تهران، با تکذیب خبرهایی مبنی بر اینکه شهرداری تهران چهار مجسمه سرقت‌شده را برای تعمیر برداشته است، این نوع خبرها را « بازی با افکار عمومی» اعلام کرد. محمد هادی ایازی، در گفت‌وگویی با خبرگزاری دولتی جمهوری اسلامی ایران گفته است، پلیس مشغول بررسی پرونده سرقت مجسمههای تهران است و هنوز هیچ سرنخی از سارقان اين آثار به دست نيامده است. چندی پیش، سازمان زیباسازی شهرداری تهران اعلام کرده بود که ۴ مجسمه، برای اجرای پروژه « بازسازی یا اصلاح» توسط این سازمان جمع‌آوری شده‌اند. تعدادی از مجسمههای نصب شده در سطح شهر تهران در طی مدت کوتاهی در سال ۱۳۸۹ ناپدید شده‌اند و مقامهای مسوول اعلام کرده‌اند، این مجسمه‌ها به سرقت رفته‌اند. به گفته رئیس پلیس تهران بزرگ، پی‌گیری پرونده سرقت مجسمه‌ها را یک تیم ویژه در آگاهی تهران بزرگ به عهده گرفته‌اند.
مقامهای پزشکی قرقیزستان از کشته شدن یک نفر بر اثر جراحت ناشی از برخورد گلوله در درگیری‌های امروز در شهر جنوبی جلال آباد، خبر دادند. حدود ٣٧ نفر نیز در زدوخوردهای روز جمعه میان طرفداران دولت موقت با وفاداران قرمان بیک باقی‌اف رییس جمهوری سابق، زخمی شدند. گلوله‌ها زمانی شلیک شدند که گروهی از طرفداران دولت، یک ساختمان دولتی را در شهر جلال‌آباد بازپس گرفتند. طرفداران دولت، پیشتر کنترل استانداری اُش را پس از درگیری با وفاداران باقی‌اف دوباره به دست گرفته بودند. سفارت آمریکا در بیشکک، امروز از تیراندازی و خشونت‌های گروههای سیاسی در اُش و جلال‌آباد ابراز نگرانی کرد.
جعفر پناهی، کارگردان ایرانی که در بازداشت به‌سر می‌برد، از زندان اوین، خطاب به مدیر فستیوال بین‌المللی فیلم کن پیامی فرستاد. سازنده فیلم‌های طلای سرخ و دایره، در این پیام از ژیل ژاکوب مدیر جشنواره فیلم کن، وزیر خارجه و وزیر فرهنگ فرانسه به خاطر تلاش‌ها و پیام‌شان برای آزادی‌اش از زندان، تشکر کرده است. جعفر پناهی که از دهم اسفندماه سال گذشته در حبس به سر می‌برد، قرار بود یکی از اعضای هیات داوران جشنواره فیلم کن ۲۰۱۰ در فرانسه باشد. روز چهارشنبه، در مراسم افتتاحیه جشنواره کن، یک صندلی خالی با نام جعفر پناهی روی سن قرار گرفت که به گفته سازمان عفو بین‌الملل، نشان‌دهنده « جنون اختناق در ایران» بود. آقای پناهی که به خاطر فیلم دایره، جایزه شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز را در سال ۲۰۰۰ به دست آورده است، در پیام خود از زندان اوین نوشت، روزهای بازداشت‌اش را « با عشق به همه دوستان سینماگرش در هیات داوران، فیلمسازان و همه شرکت کنندگان در جشنواره کن که نام‌اش در صندلی خالی می‌بینند، سپری می کند.» رسانه‌های نزدیک به محافظه‌کاران، دلیل دستگیری آقای پناهی را « تدارک ساختن فیلمی علیه نظام» ذکر کرده‌اند.
روزنامه واشنگتن‌پست گزارش داد، دولت پاکستان فردی را که گفته می‌شود با بمب‌گذار میدان تایمز نیویورک همکاری داشته، دستگیر کرده است. این روزنامه آمریکایی افزوده که مظنون « شواهد مستقلی» را ارائه کرده که حاکیست طالبان پاکستان در ماجرای بمب‌گذاری نیویورک دخالت داشته‌است. این روزنامه به نقل از منابع اطلاعاتی آمریکایی آورده است، فرد مظنون اعتراف کرده که به فیصل شهزاد، در بمب‌گذاری نیویورک و آموزش او در پاکستان، کمک کرده است.
رجب طيب اردوغان، نخست وزير ترکيه، روز جمعه گفت بعيد است که همزمان با رييس جمهوری برزيل در روزهای يکشنبه و دوشنبه در تهران حضور داشته باشد چرا که ايران تلاشی برای حل مسئله اتمی از خود نشان نمی دهد.رجب طيب اردوغان، نخست وزير ترکيه، روز جمعه گفت بعيد است که همزمان با رييس جمهوری برزيل در روزهای يکشنبه و دوشنبه در تهران حضور داشته باشد چرا که ايران تلاشی برای حل مسئله اتمی از خود نشان نمی دهد. به گزارش خبرگزاری فرانسه، آقای اردوغان روز جمعه به خبرنگاران گفت که قرار بوده ايران پيشنهاد جديد مبادله سوخت اتمی با ميزبانی احتمالی ترکيه را تاييد کند. نخست وزير ترکيه گفت:« به نظر می رسد سفر به ايران در روز دوشنبه ممکن نيست چرا که ايران گامی برای اين مسئله برنداشته است.» بیشتر بخوانید: آمریکا: گفتوگوها برای تحریم ایران پیشرفت داشته است آقای اردوغان افزود:« اگر لازم شد، وزير خارجه (ترکيه) شايد برود و اگر لازم شد من هم بعدا خواهم رفت.» نخست وزير ترکيه خبر داد به همراه برزيل، درخواست کرده ايران بيانيه ای صادر کرده و عزم خود را نشان دهد چرا که قرار بوده دو کشور ترکيه و برزيل در اين روند نقش داشته باشند. سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی روز پنجشنبه خبر داده بود آقای اردوغان همزمان با سفر لولا دا سيلوا رييس جمهوری برزيل، به تهران خواهد آمد. رييس جمهوری برزيل قرار است روزهای يکشنبه و دوشنبه هفته آينده، به تهران برود. برزيل و ترکيه که از اعضای غيردائم شورای امنيت سازمان ملل هستند، هر دو مخالف اعمال دور چهارم تحريم ها عليه ايران هستند و تلاش هايی برای حل ديپلماتيک اين مسئله را آغاز کردند. پيشنهاد اوليه مبادله سوخت اتمی از اين رو به جايی نرسيده که جمهوری اسلامی خواهان مبادله همزمان در خاک ايران است. قدرت های جهانی با اين پيشنهاد موافق نيستند. ترکيه همچنين هفته پيش خبر داد قرار است ميزبان مذاکرات کاترين اشتون، رييس سياست خارجی اتحاديه اروپا به نمايندگی از گروه ۵+۱ با سعيد جليلی، دبير شورای عالی امنيت ملی جمهوری اسلامی باشد. ايران از اين پيشنهاد استقبال کرده اما خانم اشتون هنوز پاسخی نداده است. شورای امنيت سازمان ملل تاکنون سه دور تحريم عليه ايران اعامل کرده و خواستار تعليق غنی سازی اورانيوم برای اثبات صحت صلح آميز بودن فعاليت های هسته ای جمهوری اسلامی شده است.
دهها تن از اساتيد و روشنفکران در آمريکا و اروپا در بيانيه ای با محکوم کردن اعدام های اخير، از سازمان ملل خواسته اند جمهوری اسلامی را در اعدام‌های مخالفان سياسی مسئول و مقصر بشناسد.دهها تن از اساتيد و روشنفکران در آمريکا و اروپا در بيانيه ای با محکوم کردن اعدام های اخير در ايران از سازمان های بين المللی و سازمان ملل متحد خواسته اند جمهوری اسلامی را در اعدام‌های دسته‌جمعی مخالفان سياسی مسئول و مقصر بشناسد. روز يکشنبه قوه قضاييه ايران اعلام کرد فرزاد کمانگر، شيرين علم‌هويی، علی حيدريان، فرهاد وکيلی و مهدی اسلاميان، به اتهام آنچه که عضويت در گروه های «ضد انقلاب» خوانده شده، در زندان اوين اعدام شده اند. این استادان دانشگاه و روشنفکران در بیانیه خود نوشته اند:« از دولتهای جهان مصرانه می‌خواهيم تا تامين و رعايت حقوق بشر و کرامت انسانی را پيش‌شرط ضروری هر گونه مراوده با جمهوری اسلامی ايران قرار دهند». نيکی کدی، دانشگاه کالیفرنیا، مهرزاد بروجردی، دانشگاه سیراکیوز، سهراب بهداد، دانشگاه دنیسون اوهایو، منصور معدل، دانشگاه میشیگان، فرهاد نعمانی، دانشگاه آمریکایی در پاریس، ميثاق پارسا، دانشگاه دراتموث،نیره توحیدی، دانشگاه دولتی کالیفرنیا، عباس میلانی، دانشگاه استانفورد، اکبر مهدی، مجتبی مهدوی، حسین کمالی، الهیار کنگرلو، حسين ضيايی، دانشگاه کالیفرنیا، و محمود کريمی حکاک، سییناکالج نیویورک، از جمله امضا کنندگان اين بيانيه هستند. در اين بيانيه تصريح شده است:« کارنامه اين رژيم را در نقض حقوق بشر و قساوت در رفتار با نيروهای سياسی معارض را به صراحت محکوم می‌کنيم. اعتقاد راسخ خويش را به رعايت ضوابط حقوقی از مجاری مستقل در حق همه متهمان اعلام می‌داريم و بر لغو مجازات اعدام تاکيد می‌نماييم. به قوت باور داريم که شرکت لازم حل مشکلات کنونی در ايران، پرهيز از خشونت از همه طرف است». بیشتر بخوانید: اعتصاب در برخی از شهرهای کردنشين ايران در اعتراض به اعدام های اخیر سازمان های مدافع حقوق بشر و به همراه رهبران مخالفان در ايران اعدام اين پنج نفر را محکوم کرده اند. ميرحسين موسوی، از رهبران مخالفان دولت در ايران، با «ناعادلانه» خواندن این اعدام ها، تصریح کرده است که «توضیحات» روشنی درباره اتهامات این افراد ارائه نشده است. میرحسین موسوی گفته است: «اعلام اعدام ناگهانی پنج نفر از شهروندان کشور بدون آنکه توضيحات روشن کننده‌ای از اتهامات و روند دادرسی ومحاکمات به مردم داده شود شبيه روند ناعادلانه‌ای است که در طول ماه های اخير منجر به صدور احکام شگفت‌آور برای عده زيادی از زنان ومردان خدمتگزار وشهروندان عزيز کشور ما شده است.» مهدی کروبی نيز گفته است: «اعدام اين افراد در شرايطی صورت گرفته است که هيچکس از چند و چون پرونده آنها با خبر نيست و جرم آنها به دليل علنی نبودن دادگاه و عدم رعايت آيين دادرسی و قانون، برای هيچکس محرز نشده است». سازمان عفو بين الملل روز سه شنبه در بيانيه ای اعلام کرد که اعدام شدگان نه تنها از محاکمه منصفانه ای برخوردار نبوده اند که شکنجه هم شده بودند. در اين بيانيه آمده است: «اين سازمان، اعدام هايی که بدون هيچگونه اعلام قبلی انجام شد را محکوم می کند. به رغم اتهام سنگينی که به متهمان زده شده بود، هيچ يک از محاکمه منصفانه ای برخوردار نشدند ضمن اين که از سه تن از آنها، با شکنجه و با زور اعتراف گرفته شده بود.»
در حوزه ی دين برای اولين بار، نه متوليان رسمی و سنتی دين بلکه "روشنفکران دينی" بودند که خشونت را در پهنه ی زندگی عمومی و اجتماعی تئوريزه کردند و از طريق ايجاد پيوند ميان خشونت با مفاهيم اسلام شيعی، استفاده ی ابزاری از آن را به مثابه يکی از مهمترين روش های مبارزه با استبداد سياسی، فراهم آوردند. خشونت دينی به شيوه ای که از دهه ی چهل تا به امروز در ايران شاهد آن هستيم، در نوع خود در تاريخ جامعه ی ما امری تازه و بی نظير محسوب می شود. در حوزه ی دين برای اولين بار، نه متوليان رسمی و سنتی دين بلکه "روشنفکران دينی" بودند که خشونت را در پهنه ی زندگی عمومی و اجتماعی تئوريزه کردند و از طريق ايجاد پيوند ميان خشونت با مفاهيم اسلام شيعی، استفاده ی ابزاری از آن را به مثابه يکی از مهمترين روش های مبارزه با استبداد سياسی، فراهم آوردند. يکی از مهمترين پی آمدهای انتقال مفاهيم دينی به دنيای سياست که با خلق ايدئولوژی اسلامی ممکن شد، فراهم آوردن شرايطی بود که در آن استفاده از خشونت به مثابه ابزاری برای دست يابی به اهداف سياسی ميسر گرديد. در واقع می توان مهمترين وظيفه ی ايدئولوژی اسلامی در اين زمينه را ايجاد مشروعيت برای استفاده ی عقلانی و ابزاری از خشونت دانست. بدين ترتيب و به عنوان نمونه، دو مفهوم "جهاد و شهادت" که در گذشته تنها در قلمروی باورهای دينی و بر زمينه ی روايت های تاريخی شيعه معنا می يافتند، از طريق دست يابی به مصاديقی در دنيای سياست، وارد حيات اجتماعی جامعه ی ايران شدند. پس از انقلاب، استفاده ی ابزاری از خشونت به حوزه ی سياست محدود باقی نماند و به تمامی گوشه و کناره های آشکار و پنهان زندگی فردی و اجتماعی گسترش يافت. در اين مقاله به بررسی اجمالی نگاه اسلام گرايان انقلابی به پديده ی خشونت در پيش از انقلاب و در کادر مبارزه ی سياسی خواهيم پرداخت. خشونت : ابزاری برای تسخير قدرت سياسی (پيش از انقلاب پنجاه و هفت) در حقيقت وظيفه ی معنای تازه ی "جهاد" در ايدئولوژی اسلامگرايان، برقراری رابطه ميان مفهومی مربوط به ادبيات دينی با امری دنيوی يعنی مبارزه ی سياسی بود. بدين ترتيب همزمان ميان راديکال ترين شيوه های غصب قدرت سياسی (بکارگيری خشونت و يا به زعم انقلابيان آن دوره "مبارزه ی قهرآميز") با والاترين ارزشهای اخلاق دينی (جهاد و شهادت) در جامعه ی ايران، ارتباط برقرار گشت. اعمال خشونت به افراطی ترين شيوه ها که هدف نهايی خود را حذف دشمن (نه فقط از دنيای سياست بلکه از پهنه ی هستی) قرار داده بود و در نتيجه از همان ابتدا هر گونه گفتگو و مذاکره با دشمن را خيانت به خلق و منافعش تلقی می کرد، هم جنبه ی ابزاری-عقلانی به خود گرفت و هم در عين حال از مشروعيت دينی برخوردار گشت. از اين زاويه می توان عملکرد ايدئولوگ های اسلامی را در اين دوره، ايجاد معنا و از طريق آن توليد مشروعيت برای خشونت سياسی دانست. از يک سو ايدئولوژی اسلامی در اين دوره می کوشيد تا کاربرد خشونت در سياست را با تکيه بر انديشه های انقلابيان جهان سوم (مانند فرانتس فانون) و برخی از روشنفکران اروپايی (مانند ژان پل سارتر)، بر ضرورتهای اجتماعی و تحليل های جامعه شناسانه استوار سازد و بدين ترتيب به آن رنگ و جلايی از عقلانيت و مدرنيت اعطا نمايد. از سوی ديگر اسلام گرايان تمام توان خود را برای برقراری پيوند ميان خشونت سياسی با آموزه های اسلام شيعی بکار گرفته و حتی تلاش می کردند تا اولی را نتيجه ی منطقی و حتی عصاره و لب کلام دومی معرفی نمايند. اگر پيش از انقلاب، مارکسيست های ايرانی خشونت را در ميان گروه های انسانی تحليل و تبليغ ميکردند (در غالب تئوری "جنگ طبقاتی" که ميبايست ميان نمايندگان دو طبقه ی بورژوازی و کارگر - يعنی حکومت با حزب منتسب به طبقه کارگر - صورت ميپذيرفت)، ايدئولوگ های اسلامگرا خشونت را در درجه ی نخست در رابطه ی ميان فرد با حکومت بود که می انديشيدند و تئوريزه می کردند. خشونت : ابزاری برای خلق انسان نوين اسلامی دو مفهوم "جهاد" و "شهادت"، دو نوع متفاوت از خشونت را تبليغ می کنند. اهميت مفهوم جهاد برای اسلام گرايان انقلابی از آن روی بود که به کار توجيه اعمال خشونت در پهنه ی عمومی و بويژه سياست می آمد. در چنين حالتی جهاد به معنای کاربرد ابزاری خشونت برای تسخير قدرت سياسی بود. اما مفهوم شهادت در تفکر اسلام گرايان به جای سياست و پهنه ی عمومی، به فرد نظر داشت. در بازخوانی روايت امام حسين توسط اسلام گرايان انقلابی، خشونت مورد توجه ی اينان نه از جانب فرد به دشمن بلکه درست برعکس توسط دشمن به فرد انقلابی اعمال می شد. خشونت در اين حالت به جای آن که رو به سمت جامعه و دنيای بيرون داشته باشد، رو به سمت درون و دنيای فرد داشت. در حقيقت با مفهوم جهاد، اسلام گرايان حرمت و محاسن اجتماعی اعمال خشونت را در پهنه ی عمومی به نمايش می گذاشتند (ديدگاه جامعه نگرانه)، در حالی که در قالب مفهوم شهادت، به اثرات نيکوی اعمال خشونت بر خود فرد اشاره داشتند (ديدگاه روان نگرانه). جهاد هدف خود را سعادت جامعه قرار داده بود در حالی که شهادت، به تعالی و رستگاری فرد نظر داشت. بدين ترتيب خشونت در دو مفهوم "جهاد" و "شهادت"، به يک معنا نمی باشد: خشونت در جهاد رو به دشمن و اجتماع دارد در حالی که در شهادت رو به جانب فرد و درون او دارد؛ هدف اصلی از اعمال خشونت در پهنه ی عمومی (جهاد)، تسخير قدرت سياسی و برقراری عدالت و نظامی مطابق با آيين الهی است در حالی که ويژگی برشوندگی (transcendant) خشونت در مفهوم شهادت از آن جا بر می خيزد که موجبات سعادت ابدی فرد را تامين می نمايد. در قالب اين دو مفهوم، خشونت در هر دو بعد دگر آزارانه (جهاد) و خود آزارانه اش (شهادت)، تا مرتبه ی مهم ترين ارزش های اخلاقی، ارتقا می يابد. نکته ی مشترک اما در هر دو حالت، استفاده ی هدفمند و سازمان يافته از خشونت برای دست يابی به اهداف جمعی يا فردی، آرمانها اين جهانی و يا آن جهانی بود. با اين حال در نظام فکری اسلام گرايان انقلابی در پيش از انقلاب، خشونت خود آزارانه در کادر مفهوم دينی شهادت که به منزله ی پايان زندگی اين جهانی تلقی می شود، محدود باقی نماند و در روند سکولاريزه شدن، به مکانيسمی برای تاثير بر هويت فردی و حتی ايجاد تغييرات بنيادين در آن، تبديل گشت. در اينجا برشوندگی خشونت به اين نکته برمی گردد که اعمال خشونت را به شکل هدفمند و سازمان يافته، عامل دگرديسی فرد به موجودی کاملا جديد می داند. نکته مهم و تازه در اين نگاه، پيوندی است که ميان هويت فردی (در معنای مدرنش) با نوع ويژه ای از خشونت برقرار گشته است. پيوند ميان هويت فردی و خشونت سازمان يافته راه را برای پيدايش مفهوم قهرمان در انديشه ی اسلام گرايان انقلابی هموار می کند. قهرمان در معنای تازه ای که در ايدئولوژی اسلام گرايان می يابد، به کسی گفته می شود که هويتش برخلاف ساير انسانها، نه بر بيرون بلکه بر درونش استوار شده است. از آنجايی که قهرمان موجودی قائم بر ذات تصور می شد، طبيعتا از او انتظار می رفت تا در برابر بدترين ناملايمتی ها و يا سخت ترين شکنجه ها از خود مقاومت نشان دهد. از سوی ديگر ايشان معتقد بودند که هويت قهرمان مورد نظرشان به شکلی ارادی و در طی روندی از پيش تعيين شده خلق می شود. بدين ترتيب پيش فرض مهم ديگر ايشان به اين نکته برمی گشت که می پنداشتند فرد می تواند تنها به خواست خود، هويتش را تغيير داده به موجودی کاملا متفاوت تبديل شود. با اين حال برای انتخاب درست مسير و بر کنار ماندن از دام های بيشماری که به قصد انحراف او بر سر راهش قرار داده اند، وجود ايدئولوژی لازم می نمود. چون در حقيقت اين ايدئولوژی است که می تواند همت فوق العاده و تلاش فرا انسانی فرد برگزيده را به ثمر برساند و وی را به هويت آرمانی اش نزديک و نزديک تر گرداند. بدين ترتيب در کنار شهيد، همزمان مفهومی گيتيانه به نام مجاهد (بويژه در واژگان و دستگاه نظری ايدئولوگ هايی مانند دکتر علی شريعتی) پا به عرصه ی وجود نهاد. مجاهد در انديشه و زبان اسلام گرايان در آن دوره، در واقع نمونه ی زنده و نسخه ی اين جهانی شهيد محسوب می گشت. برای بحث ما در اينجا نکته ی مهم، اهميتی است که خشونت (در هر دو نوع جهاد و شهدت) در ساخت انسان نوين اسلامی برعهده گرفته بود. نظريه پردازی بر حول خشونت خود آزارانه و تاثيراتش بر پيدايش قهرمان و ظهور ابر انسان اسلامی را می توان بويژه با مرور تئوری های خودسازی انقلابی در اين دوره، مورد مطالعه قرارداد. برای اسلام گرايان انقلابی در پيش از انقلاب، خشونت هدفمند و سازمان يافته به اشکال گوناگون - هم برای تسخير قدرت سياسی و بر پا ساختن جامعه ای جديد و هم به منظور خلق انسان نوين اسلامی - به يکی از مهمترين رکن های ايدئولوژی شان تبديل گشته بود. شايد حتی بتوان گفت که در اين دوره، يکی از مهمترين اهداف دستگاه ايدئولوژيک اسلام گرايان توليد معنا برای خشونت و ايجاد مشروعيت برای آن بود. خشونت دينی در ايران معاصر (پس از به قدرت رسيدن اسلام گرايان انقلابی) از همان فردای تصاحب قدرت به دست اسلام گرايان انقلابی در سال پنجاه و هفت، خشونت به شکلی وسيع و کم و بيش نظام يافته بکار گرفته شد. با اين حال شرايط، نحوه ی به اجرا در آوردن و دلايل بکارگيری خشونت تفاوت هايی اساسی با گذشته پيدا کرده بود که در اينجا به شرح اجمالی آنها خواهيم پرداخت. * * * پس از انقلاب، خشونت به سرعت به مهمترين ابزار برای حفظ قدرت سياسی تبديل شد. چنين امری به دو صورت مختلف خود را به نمايش گذاشت: از يک سو با اعمال خشونت به منظور تحميل خواست و اراده ی اسلام گرايان حاکم بر ساير گروه ها و گرايشات سياسی، و از سوی ديگر با بکارگيری خشونت به مثابه ابزاری در خدمت کنترل بدنه و ارگان های گوناگون جامعه ی مدنی. حاکمان جديد که تنها به يمن اعمال قهر به قدرت رسيده بودند، پس از انقلاب همچنان از خشونت به عنوان يکی از مهمترين راه کارها برای حل مشکلاتی که پيش روی خود می ديدند، استفاده کردند. خشونت در خدمت سياست از ابتدای انقلاب تا به امروز خشونت همچنان به مثابه يکی از مولفه ی های مهم و ساختار بخش سياست های داخلی و خارجی رژيم اسلامی فعال بوده است. در ارتباط با مسائل داخلی و در تمامی اين سالها، اعمال خشونت با توسل به دو امر مختلف توجيه گشته است: سياست و دين. سياست "سياسی گردانی" سياسی گردانی پيوسته و بی وقفه ی بخش های گوناگون حيات اجتماعی، امکان گسترش اندام های قدرت سياسی را بر تمامی ارکان پهنه ی عمومی فراهم آورد. يکی از محورهای بنيادی دستگاه تبليغاتی اسلام گرايان از همان ابتدا، سياسی گردانی هر چه بيشتر امور و از اين طريق گسترش حوزه ی سياست بود. گسترش حوزه ی سياست نيز به نوبه ی خود با فراختر نمودن دامنه ی فضای عمومی، تسلط و نظارت حکومت بر جامعه را افزايش داد. در حقيقت با دادن رنگ و جلای سياسی به پديده های گوناگون، حکومت هم بر توانايی و هم بر مشروعيت خود برای کنترل آن پديده ها می افزود. از اين زاويه تفاوتی بنيادی ميان دو رژيم پهلوی و جمهوری اسلامی وجود دارد. رژيم پهلوی بر خلاف نظام جمهوری اسلامی، تلاشش را بر سياست زدايی از پهنه ی عمومی متمرکز کرده بود. سياست زدايی از پهنه ی عمومی از مشخصات رژيم های مستبد از نوع کلاسيک (مانند رژيم فرانکو در اسپانيا ) می باشد در حالی که سياسی گردانی مداوم پديده های اجتماعی و فردی، از خصوصيات برجسته ی نظام های تماميت خواه (مانند فاشيسم در ايتاليا و يا استالينيسم در شوروی) است. در جمهوری اسلامی، از مسائل عمده و مهم مانند تعليم و تربيت کودکان و نوجوانان گرفته تا امور روزانه و پيش و پا افتاده مانند نحوه ی پوشش و ظاهر شدن در اجتماع، جنبه ی سياسی دارد. در چنين نظامی، فرد با انتخاب نوع پوشش و نحوه ی ظاهر شدنش در پهنه ی عمومی، چه بخواهد و چه نخواهد، به عملی که به لحاظ سياسی معنادار است دست می زند. گاهی حتی نوع جمله سازی و انتخاب واژگان به وقت سخن گفتن، به خودی خود امری سياسی می شود. همه ی پديده ا را به سياست آغشته کردن در درجه ی نخست خواست نظامی است که هدفش بسط مداوم قدرت به تمامی زمينه های گوناگون زندگی فردی و اجتماعی است. دين ابزاری در خدمت کنترل پهنه ی خصوصی هر چند در نظام جمهوری اسلامی تفاوتی اساسی ميان استفاده ی ابزاری از دين با امر سياسی به چشم نمی خورد، با اين حال حوزه و محيط بکارگيری هر کدام از آن ديگری متفاوت است. اگر سياسی گردانی امکان نظارت و در صورت لزوم اعمال خشونت را در پهنه ی عمومی فراهم آورده است، امر دينی از آنجايی که در پشت مرزهای پهنه ی عمومی توقف نمی کند، با ورودش به زندگی خصوصی افراد، لوازم کنترل و در صورت لزوم اعمال خشونت را در پهنه ی خصوصی فراهم می آورد. با پيوند دين و سياست کنترل و نظارت قدرت سياسی بر لايه های گوناگون زندگی اجتماعی و فردی گسترش يافت و امکان اعمال مشروع خشونت در هر دو زمينه مهيا شد. در حقيقت پيوند دين و سياست در ايدئولوژی اسلام گرايان اگر نتوانست به تمامی مرز ميان دو فضای عمومی و خصوصی را از ميان بردارد آن را کمرنگ و در برابر نفوذ قدرت بی خاصيت ساخت. بدين ترتيب جزيی ترين امور مربوط به زندگی خصوصی افراد (از اعتقادات و سلايق فردی گرفته تا روابط جنسی) به بخشی از امور مربوط به حکومت تبديل گشت. ترکيب دين و سياست در گفتمان اسلام گرايان از يک سو به نفوذ پذيری و بی خاصيت شدن نسبی مرزهای ميان دو پهنه ی عمومی و خصوصی انجاميد و از سوی ديگر باعث گسترش نظارت، کنترل و اعمال قدرت حکومت به تمامی اندامهای جامعه شد. نظارت يکنواخت و کم و بيش يکسان قدرت سياسی بر هر دو پهنه ی عمومی و خصوصی، به خودی خود بی تاثير گشتن مرزهای ميان اين دو پهنه را به نمايش می گذارد. چنين امری خود را در گفتمان رسمی ايدئولوگ ها و سياستمداران نظام، به شکل قائل نشدن تمايز ميان جامعه و حکومت نشان می دهد. برای در دست دارندگان قدرت در ايران، حکومت و جامعه، رهبران سياسی و شهروندان، "امام و امت" از يکديگر تفکيک ناشدنی و در هم آميخته اند. در گفتمان رسمی يک نظام سياسی، ناديده گرفتن فاصله ی بنيادی و تعيين کننده ميان "مردم" و "واليان امر"، معنايش در اجتماع و در واقعيت می شود ناديده گرفتن تفاوت ميان دو فضای عمومی و خصوصی. به چنين شيوه ای است که قدرت تجاوز و دخالت های مکرر خود را در حوزه ی خصوصی توجيه می کند. خشونت در خدمت انسان سازی تئوری بکارگيری خشونت برای ساخت انسان نوين اسلامی که در پيش از انقلاب بيشتر جنبه ی تهييجی و آرمان گرايانه داشت، در پس از انقلاب، با بدست آوردن امکانات و بويژه فرصت هايی مانند جنگ خارجی و داخلی، به آزمايش گذاشته شد. در دو موقعيت متفاوت و حتی از بعضی جهات کاملا متضاد، اسلام گرايان اين امکان را يافتند تا تئوری های انسان سازی شان را در عمل پياده سازند. مورد اول به گروه اجتماعی بسيجيان و مورد دوم به پروژه ی تواب سازی در زندان های جمهوری اسلامی مربوط می شود. در هر دو مورد باور اصلی اسلام گرايان بر اساس اين پندار شکل گرفته بود که با اعمال خشونت و قرار دادن فرد در شرايط دشوار (جنگ در مورد بسيجيان و اعمال شکنجه جسمانی و روانی در مورد زندانيان سياسی) می توان او را از اساس و بنيان تغيير داد. از لابلای خطابه ها و مواضع ايدئولوژيک اسلام گرايان می توان به خوبی وجود اين انديشه که خشونت را قادر به تغيير هدفمند هويت فردی می داند، تشخيص داد. تغييری که می بايد با پشت سر گذاشتن يک سری مراحل، از فردی عادی و معمولی ابر مردی بی نظير و نمونه بسازد. ابر مردی که وجودش را به گسستی مديون است که ايدئولوژی ميان او و گذشته اش ايجاد کرده است. بدين ترتيب خشونت، چه پيش و چه پس از انقلاب اسلامی، يکی از مهم ترين توليد کنندگان معنا در ايدئولوژی اسلام گرايان بوده است. برشوندگی خشونت در اين حالت - که از "فردی معمولی" (جوانی تازه به بسيج پيوسته) و يا "منافق" و "کافری" بی خدا (زندانی سياسی) موجودی تماما متفاوت و حتی متضاد از گذشته (بسيجی و تواب) می سازد – از تاثيری ناشی می شود که بر هويت فردی دارد. در تئوری انسان سازی اسلام گرايان، هم خشونت ذاتی جنگ و هم خشونت سازمان يافته در کادر زندان، از قدرتی رهايی بخش برخورداراند. "آزادی و رهايی" در کادر چنين نگرشی، يعنی حذف دلبستگی ها از ديگران و قطع وابستگی ها از محيط زندگی. "وارستگی" انسان نوين اسلامی به معنای گسستش از محيط زندگی و اطرافيانش می باشد. در ايدئولوژی اسلام گرايان انقلابی، خشونت سازمان يافته در واقع ابزاری بوده در خدمت قطع پيوندهای فرد از گروه های انسانی. انسان ذره ای گشته (atomisé) و جدا شده از محيط اجتماعی اش، فرد "آزاد" و رها شده ی چنين ايدئولوژی ای است. با گسستن روابط فرد از محيطش است که امکان ايجاد پيوند و وابستگی مطلق ميان فرد با گروه و يا تفکری تماميت خواه (بسيج و "توابان") ممکن می شود. خشونت در اين حالت به مکانيسمی تبديل می شود در خدمت فرهنگ زدايی که خود به بحث جداگانه ای نياز دارد.
گزارش ها از سنندج حاکی از بازداشت اجلال قوامی، سخنگوی سازمان دفاع حقوق بشر کردستان، و تعداد دیگری از فعالان سیاسی و مدنی توسط ماموران امنیتی جمهوری اسلامی ايران در روز پنجشنبه است. گزارش ها از سنندج حاکی از بازداشت اجلال قوامی، سخنگوی سازمان دفاع حقوق بشر کردستان، توسط ماموران حفاظت اطلاعات نيروی انتظامی جمهوری اسلامی ايران در روز پنجشنبه است. بازداشت وی همزمان با اعتصاب در برخی از شهرهای کردستان، مانند سنندج، سقز، بوکان و بانه، در اعتراض به اعدام پنج زندانی سياسی، که چهار تن از آنان کردتبار بودند، صورت گرفت. بیشتر بخوانید: اعتصاب در برخی از شهرهای کردنشين ايران در اعتراض به اعدام های اخیر در پی اعدام فرزاد کمانگر، زندانی سياسی و معلم در کامياران، و شيرين علم‌هويی، علی حيدريان، فرهاد وکيلی و مهدی اسلاميان، ديگر زندانيان سياسی، در زندان اوين در روز يکشنبه، شمار بسيار زيادی از احزاب و نهادهای مدنی، برای اعتصاب در کردستان در روز پنجشنبه فراخوان داده بودند. نزديکان آقای قوامی در گفت و گو با « راديو فردا»، گفتند که هنوز دليل بازداشت اين فعال حقوق بشر مشخص نيست، اما آنان احتمال دادند که بازداشت وی برای جلوگيری از از اطلاع رسانی در مورد اعتصاب روز پنجشنبه در شهرهای کردستان ايران صورت گرفته است. نزديکان اجلال قوامی همچنين گفتند که تا ظهر روز جمعه از محل نگهداری او مطلع نشده اند. بر اساس قوانين جمهوری اسلامی ايران، مسئولان قوه قضاييه بايد دليل بازداشت اجلال قوامی را اعلام کنند و اجازه ملاقات با وکيل را به او بدهند. آقای قوامی چند سال پيش نيز به دليل فعاليت های مطبوعاتی و حقوق بشری، به زندان محکوم شده بود که پس از گذارندن محکوميت، آزاد شده بود. همزمان با بازداشت اجلال قوامی، برخی گزارش ها حاکی از بازداشت شمار ديگری در شهرهای کردستان است. از جمله، جلال حسينی، فعال کارگری در شهر سقز، همراه با يک نفر ديگر بازداشت شد. در عين حال، برخی گزارش های تاييد نشده حاکی از بازداشت يکی از دوستان اجلال قومی در شهر سنندج است. در اين ميان، برخی از سايت های مخالف دولت و نزديک به اصلاح طلبان، از بازداشت ۱۵ دانشجو در شهر مريوان در روزهای اخير خبر داده اند. در اين حال، خبر اعتصاب در برخی از شهرهای کردستان بازتاب گسترده ای در رسانه های جهان داشت. از جمله، روزنامه « نيويورک تايمز»، اين اعتصاب را يکی از بزرگترين اعتصاب ها در کردستان در چند سال گذشته توصيف کرد. نيويورک تايمز به نقل از يک شاهد عينی نوشت:« تقريبا تمامی مغازه ها در سنندج تعطيل بودند» و افزود: مغازه ها و بازار در شهرهای بوکان، اوشنويه، مريوان نيز تعطيل بودند. اين روزنامه همچنين نوشت که در شهر کامياران که فرزاد کمانگر در آن شهر به تدريس اشتغال داشت، مردم، فرزندان خود را به مدارس نفرستادند و کارمندان دولتی نيز از رفتن بر سر کار خودداری کردند.
دهها تن از استادان و روشنفکران ایرانی در آمریکا و اروپا با محکوم کردن اعدام پنج زندانی سیاسی در زندان اوین، از سازمان ملل خواسته اند تا به هر شيوه لازم، حاکمان ايران را مسئول و مقصر بشناسند. آنها همچنین طوماری را برای جمع آوری امضاء در این زمینه در اینترنت انتشار داده اند. در این طومار از دولت های جهان خواسته می شود تا تأمين و رعايت حقوق بشر و کرامت انسانی را پيش شرط ضروری هر گونه مراوده با جمهوری اسلامی ايران قرار دهند.
دولت تایلند اعلام کرده است که چهارنفر درخشونت های امروز در بانکوک کشته شدند. همزمان ارتش تایلند تیراندازی بسوی یک ژنرال طرفدار مخالفان دولت را در درگیری های دیروز در بانکوک تکذیب کرد. این ژنرال ارتش بر اثر اصابت تیری به سرش زخمی شد وهمچنان با حال وخیم در بیمارستان است. دولت تایلند اعلام کرده است که قصد دارد خیابان‌های مرکزی شهر را که نزدیک به ده هفته است در کنترل مخالفان است، پاکسازی کند. در پی آن، امروز نیز نیروهای دولتی و تظاهرکنندگان درگیر شدند.
وزارت خارجه روسیه با دفاع از دیدار رئیس جمهور این کشور با رئیس دفتر سیاسی حماس در هفته جاری و در واکنش به انتقاد اسرائیل گروه حماس را «دارای پایگاه مردمی در میان فلسطینی‌ها» توصیف کرد.وزارت خارجه روسیه با دفاع از دیدار رئیس جمهور این کشور با رئیس دفتر سیاسی حماس در هفته جاری و در واکنش به انتقاد اسرائیل گروه حماس را «دارای پایگاه مردمی در میان فلسطینی‌ها» توصیف کرد. دیمیتری مدودیف، رئیس جمهور روسیه، روز سه‌شنبه در جریان دیدار خود از سوریه، در ملاقاتی در کاخ ریاست جمهوری دمشق شرکت کرد که در کنار بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، خالد مشعل نیز به آن دعوت شده بود. در جریان این دیدار، رئیس جمهور روسیه گفت که مذاکرات سیاسی اسرائیل با فلسطینی‌ها باید گروه حماس را نیز شامل شود. بیشتر بخوانید: مدودیف در دمشق؛ بازگرداندن جولان يا همکاری با ايران رئیس جمهور روسیه پس از سفر از سوریه به ترکیه نیز در دیدار با نخست وزیر ترکیه با تکرار مواضع خود، بر لزوم تماس و مذاکره با حماس تاکید کرد. وزارت خارجه اسرائیل روز چهارشنبه در بیانیه‌ای از ملاقات آقای مدودیف با خالد مشعل و نظراتش در سفر به سوریه و ترکیه انتقاد کرد و حماس را «تشکل تروریستی تمام‌عیار که موجب کشته شدن صدها اسرائیلی در دو دهه اخیر شده و برای فلسطینی‌ها نیز مرگ و ویرانی به بار آورده» معرفی کرد. وزارت خارجه اسرائیل در بیانیه خود خطاب به روسیه، با یادآوری تلویحی این امر که روسیه نبرد نظامی سختی با جدایی‌طلبان مسلمان چچن داشته نوشت که «اگر حماس جنگجوی راه آزادی است، باید پیکارجویان چچن را نیز تلاشگران راه آزادی دانست». در واکنش به انتقاد دولت اسرائیل، آندری نسترنکو، سخنگوی وزارت خارجه روسیه، روز پنجشنبه گفت که حماس در میان اکثریت فلسطینی‌ها مورد اعتماد است و «پایگاه مردمی دارد». به گفته آقای نسترنکو، «نه تنها روسیه، بلکه سایر اعضای کمیته چهارجانبه صلح نیز با حماس در ارتباط بوده‌اند». روسیه در گذشته خالد مشعل و هیات‌های حماس را به دیدار از مسکو دعوت کرده است، اما هیچ گاه دیداری در سطح رئیس جمهوری روسیه با سران حماس انجام نشده بود. روسیه می‌گوید که آقای مدودیف در ملاقاتش در دمشق ازخالد مشعل خواسته است که گیلعاد شالیط، سرباز اسرائیلی، را پس از سپری شدن چهار سال از اسارت او در دست حماس آزاد کند. رئیس جمهوری روسیه همچنین از مشعل خواست که با فتح، جنبش رقیب فلسطینی خود، از در آشتی درآید، و نیز به او گفت که روسیه آماده ارسال کمک برای مردم غزه و برداشتن گامهایی جهت رفع محاصره غزه است. اسرائیل با حماس که بر غزه مسلط است در ژانویه سال ۲۰۰۹ درگیر نبرد پرتلفات و ویرانگری شد. اما حماس با جنبش فتح نیز که بر کرانه باختری مسلط است رقابت شدیدی دارد، رقابتی گاه به‌شدت خونین که چهار سال پیش در چنین روزهایی منجر به جدا شدن غزه از تشکیلات فلسطینی شده و سرزمین‌های فلسطینی از آن هنگام به دو موجودیت کاملا مجزا تقسیم شده‌اند. حماس از بیانیه روز پنجشنبه وزارت خارجه روسیه در دفاع از ملاقات رئیس جمهوری آن کشور با رئیس دفتر سیاسی حماس ابراز خشنودی کرد و آن را «نشان وزنه بودن حماس در عرصه سیاست» دانست. صلاح البردویل، یکی از سخنگویان حماس، گفت که «به‌زودی کشورهای دیگری نیز به شناسایی مشروعیت حماس اقدام خواهند کرد». آقای مدودیف در حالی با آقای مشعل دیدار کرد که یک روز قبل از آن، با شیمون پرز، رئیس جمهور اسرائیل، در مسکو دیدار کرده بود.
جمهوری اسلامی در داخل کشور با جنبش آزادی خواهی ايرانيان برای حقوق شهروندی و در عرصه بين المللی با بلوک مخالفان سياست خارجی و برنامه های اتمی خود رو در رو است اما اين دو عرصه نه دو سپهر جداگانه که عناصری از يک مجموعه واحد را شکل می دهند.جمهوری اسلامی در داخل کشور با جنبش آزادی خواهی ايرانيان برای حقوق شهروندی و در عرصه بين المللی با بلوک مخالفان سياست خارجی و برنامه های اتمی خود رو در رو است اما اين دو عرصه نه دو سپهر جداگانه که عناصری از يک مجموعه واحد را شکل می دهند. گروه بندی های متفاوت سياسی،امنيتی و نظامی موافقان و مخالفان برنامه های اتمی جمهوری اسلامی در داخل کشور و در سطح بين المللی در يک مقوله نمی گنجند. اين گروه بندی های گاه نامتجانس مواضع تحليلی و کارشناسی خود را بر منافع سياسی،اقتصادی و امنيتی متفاوت و گاه متضاد اتخاذ و با تحليل های گاه مغاير مدلل می کنند. پرونده اتمی ايران با ساختار استبدادی و با سياست خارجی جمهوری اسلامی،به ويژه با ضديت با اسرائيل و حمايت اين حکومت از گروه های تندرو فلسطينی و لبنانی،با تنش سی ساله در رابطه ايران و آمريکا،با مواضع ايران در عراق، افغانستان،امارات متحده عربی،پاکستان و عربستان سعودی،با نقش مادی و معنوی ايران در جهان اسلام و با موقعيت اين کشور به عنوان يکی از توليد کنندگان اصلی نفت و گاز جهان گره خورده و موقعيت ژئوپوليتيکی ايران در يکی از حساس ترين و بحرانی ترين مناطق جهان،خاورميانه و خليج فارس،بر پيچيدگی آن می افزايد. پرونده اتمی ايران همچنين با بحران سياسی داخلی،سرکوب خشن جنبش آزادی خواهی و رقابت جناح های درون حکومتی،با ساختار استبدادی حکومت و پايمال کردن حقوق مدنی مردم و با تلاش جمهوری اسلامی برای کسب هژمونی تندروترين گرايش ها در ميان مسلمانان جهان پيوندی تنگاتنگ دارد. آيا مردم ايران از برنامه اتمی حمايت می کنند؟ نظام جمهوری اسلامی می کوشد تا با تقويت عواطف و احساسات ناسيوناليستی مردم ايران تنش در روابط جمهوری اسلامی با اسرائيل،آمريکا و اروپا را به اهرمی برای جلب حمايت مردم ايران از خود بدل کند. در اين بستر دستيابی به تکنولوژی غنی سازی اورانيوم نياز و خواستی ملی تعريف و «توطئه بين المللی عليه استقلال و جمهوری اسلامی» به توجيهی ملی و مذهبی برای سرکوب خشن هواداران دموکراسی بدل شده است. تاکيد بر حق برابر ايران،انتقاد از سياست دوگانه آمريکا و اتحاديه اروپا در قبال کشورهای دارنده سلاح اتمی به ويژه اسرائيل،اشاره به سلطه طلبی قدرت های جهانی و.. از مولفه های اصلی گفتمانی است که در توجيه مواضع سرکوب گرانه جمهوری اسلامی مطرح می شود. مردم ايران بيش از حاکمان خود بهای سنگين تحريم های اقتصادی و انزوای بين المللی کشور را،که از پيامدهای برنامه اتمی و سياست خارجی جمهوری اسلامی است،می پردازند اما هيچ تحقيق ميدانی و آماری در باره حد،ميزان و کيفيت حمايت يا مخالفت مردم ايران از برنامه های اتمی دولت جمهوری اسلامی در دست نيست. نظام حاکم،بسياری از رسانه ها و برخی گروه ها و گرايش های سياسی منتقد جمهوری اسلامی ادعا می کنند که اکثريت مردم ايران به انگيزه های ناسيوناليستی از برنامه های اتمی جمهوری اسلامی حمايت می کنند.درستی يا نادرستی اين نتيجه گيری کلی را که بر دلايل ذهنی استوار است،جز با تحقييات ميدانی نمی توان اثبات يا رد کرد. دلايل موافقان و مخالفان برنامه اتمی در ميان کارشناسان اقتصادی و امنيتی ايرانی و غير ايرانی نيز گرايش های متفاوتی در باره برنامه اتمی جمهوری اسلامی و ابعاد به هم پيوسته اقتصادی و امنيتی آن مطرح می شود. کارشناسان موافق برنامه اتمی ايران دستيابی ايران به تکنولوژی غنی سازی اورانيوم با غلطت بالا،ساخت و راه اندازی نيروگاه های اتمی برای تامين انرژی مورد نياز کشور و رسيدن ايران به مرحله توانائی توليد بمب اتمی،و نه لزوما توليد آن را،مولفه ای ضروری در حفظ امنيت ملی و توسعه اقتصادی و صنعتی می دانند. کارشناسان مخالف برنامه اتمی ايران بر خطرناک بودن انرژی اتمی و ضرورت جايگزينی آن با انرژی های با صرفه تر و بی خطر تاکيد کرده و با اشاره به خطرات ايمنی و هزينه بالای غنی سازی و نيروگاه ها و تاثيرات منفی تحريم های اقتصادی برنامه اتمی جمهوری اسلامی را اتلاف سرمايه های ملی،سدی در برابر جذب سرمايه و تکنولوژی خارجی و مانعی جدی در راه توسعه اقتصادی ارزيابی می کنند. از اين منظر برنامه اتمی ايران با دامن زدن به رقابت تسليحاتی در منطقه در عرصه اتمی امنيت ملی ايران را با مخاطرات بيش تری مواجه می کند. برخی دولتمردان و تحليل گران نظامی و امنيتی ايران توليد بمب اتمی يا توانائی توليد آن را تضمينی برای جلوگيری از حمله نظامی به کشور معرفی می کنند. مخالفان اما بر آن اند که برانگيختن خصومت بيش تر در منطقه و جهان عليه ايران و دامن زدن به رقابت تسليحاتی در منطقه حساس و بحرانی خارميانه و خليج فارس امنيت ايران را با مخاطرت جدی مواجه کرده و منطقه را با بحرانی با نتايج پيش بينی ناپذير رو در رو می کند. هيچ دولت و کشوری در جهان با بهره برداری صلح آميز ايران از انرژی اتمی مخالف نيست يا دستکم هيچ کس در جهان چنين ادعائی را مطرح نکرده است اما سوخت نيروگاه های اتمی،اورانيوم با غلطت بالا را می توان برای توليد بمب اتم نيز به کار برد. برخی کشورهای اروپائی،از جمله فرانسه،در يکی دو سال اخير قراردادهای پرسودی را برای ساخت و راه اندازی نيروگاه های اتمی در امارات متحده عربی و عربستان سعودی امضاء کرده اند. در اين قراردادها سوخت نيروگاه ها،اورانيوم با غلطت بالا،در فرانسه توليد شده و بازمانده آن نيز به کشور توليد کننده بازگردانده می شود.روسيه و ايران نيز قرارداد مشابهی را در مورد نيروگاه هزار مگاواتی بوشهر امضا کرده اند. جمهوری اسلامی با اين استدلال که کشورهای توليد کننده سوخت هر گاه که بخواهند می توانند از اجرای قرارداد سرباز زده و نيروگاه های اتمی را فلج و کشور را با بحران انرژی مواجه کنند،اين نوع قراردادها را نامطلوب دانسته و برای دستيبای به تکنولوژی توليد سوخت با غلطت بالا تلاش می کند. تامين سوخت تنها نيروگاه اتمی ايران در بوشهر را روس ها بر عهده دارند. مخالفان برنامه اتمی ايران با اشاره به که ايران نيروگاه اتمی ديگری ندارد،به به برخی اسناد و مدارک محرمانه،که از تلاش ايران برای توليد بمب حکايت می کنند،و به توليد انبوه موشک های دوربردی که می توانند به کلاهک های اتمی مجهز شوند استناد کرده و بر آن اند که هدف غنی سازی اورانيوم در ايران نه توليد سوخت نيروگاه های ناموجود که انباشت مواد برای توليد بمب اتمی است. ايران از بزرگ ترين توليد کنندگان نفت است و پس از روسيه بزرگ ترين ذخائر گاز جهان را در اختيار دارد.مخالفان برنامه اتمی ايران با استناد به اين واقعيت و با اشاره به خطرات ايمنی نيروگاه های اتمی بر آن اند که ايران به انرژی اتمی نياز ندارد. جمهوری اسلامی اما به پايان پذيربودن سوخت های فسيلی نفت و گاز اشاره کرده و مدعی است که اجرای برنامه توسعه بيست ساله بدون تامين انرژی از منبع نيروگاه های اتمی ممکن نيست.قوانين بين المللی نيز حق بهره برداری صلح آميز از انرژی اتمی را برای همه کشورها به رسميت شناخته اند. برخی گرايش های قدرتمند در دولت های اروپائی می کوشند تا دستيابی ايران به تکنولوژی غنی سازی را با تغيير سياست خارجی جمهوری اسلامی در خاورميانه معامله کنند. از اين منظر اگر جمهوری اسلامی از مخالفت با صلح خاورميانه و از حمايت گروه های تندرو در فلسطين و لبنان دست برداشته و با اهداف دراز مدت آمريکا و اروپا در افغانستان و پاکستان و عراق همراه شود، تحمل ايران مجهز به بمب اتمی چندان دشوار نيست و مجهزکردن عربستان و ترکيه به بمب اتمی می تواند توازن وحشت را برقرار کند. مخالفان اين سياست در اروپا اما اتمی شدن ايران را زمينه مناسبی برای اوج گيری رقابت تسليحاتی در عرصه اتمی در منطقه می دانند و اين رقابت را خطری جدی برای امنيت و ثبات منطقه و جهان ارزيابی می کنند. امنيت ملی و اتم دولتمردان و به ويژه رهبران سپاه پاسداران برای توجيه مسلح شدن ايران به بمب اتمی به حمله عراق به ايران استناد و تصويری ناامن از موقعيت ايران ترسيم می کنند. در اين تصوير آمريکا و اسرائيل دشمنان اصلی جمهوری اسلامی در جهان و عربستان سعودی رقيب عمده اين نظام در منطقه است. برخی همسايگان ايران،از جمله عراق در گذشته و امارات متحده عربی در گذشته و اکنون،سودای تصرف بخش هائی از خاک ايران را در سر دارند. منابع نفتی و رژيم حقوقی دريای خزر در شمال ايران موضوع مناقشه ای جدی است و جمهوری آذريابجان و ديگر همسايگان شمالی ايران از پشتيبانی آمريکا برخورداراند. جمهوری اسلامی در همه مرزهای خود در محاطره ارتش آمريکا است.بحران سياسی و نظامی در افغانستان و پاکستان تداوم يافته است،. عربستان سعودی می کوشد تا از بدل شدن ايران به بزرگ ترين قدرت منطقه خليج فارس جلوگيری کند،بحران سياسی و امنيتی در عراق به بستر تنش مهمی بين ايران و کشورهای عربی به ويژه عربستان بدل شده است و... برخی مولفه های تصوير رهبران سپاه پاسداران با واقعيت ها منطبق و برخی محصول سياست خارجی ايران است. نظامی که در داخل کشور به استبداد متکی و با جنبش اعتراضی گسترده رو به رو و در همه مرزهای خود با تنش بالقوه و بالفعل درگير است،بمب اتمی يا توانائی توليد آن را تضمينی برای حفظ خود می داند و فراموش می کند که استبداد و نارضايتی مردم حکومت قدرتمند اتحاد شوروی را،که بزرگ ترين يا دومين زرادخانه اتمی و موشکی جهان را در اختيار داشت،از پای درآورد.
رسانه های ترکیه بنقل از رجب طیب اردوغان، نخست وزیر این کشور می گویند که سفر او به تهران همزمان با سفر رئیس جمهوری برزیل بر ای بحث درباره برنامه هسته ای ایران، بعید است. برپایه این گزارش ها، آقای اردوغان گفته است: اگر لازم بداند خود یا وزیر خارجه اش به تهران خواهند رفت، اما در حال حاضر او برنامه ای برای سفر به تهران ندارد، زیرا که ایران هنوز گامی در جهت حل مسئله برنداشته است. هیلاری کلینتون، وزیر خارجه آمریکا، روز پنجشنبه در مکالمه‌ای تلفنی با وزیر خارجه‌ی ترکیه گفته بود که ایران برای حل و فصل مسئله‌ی هسته‌ای ایش اقدامی جدی نکرده است.
ديدار بحث انگيز رييس جمهوری خبر ساز برزيل از تهران، منجر به پذيرش طرح مبادله سوخت اتمی از سوی جمهوری اسلامی و در نتيجه توقف روند تصويب قطعنامه تنبيهی تازه ای در شوری امنيت عليه ايران نخواهد شد. ديدار بحث انگيز رييس جمهوری خبر ساز برزيل از تهران، منجر به پذيرش طرح مبادله سوخت اتمی از سوی جمهوری اسلامی و در نتيجه توقف روند تصويب قطعنامه تنبيهی تازه ای در شوری امنيت عليه ايران نخواهد شد. دليل اصلی شکست قابل پيشبينی ماموريت دير هنگام لولا دا سيلوا در عدم تغيير محتوای انتظارات متقابل شورای امنيت و ايران، و در عين حال علاقمندی دو طرف به استفاده ابزاری از فرصت حضور وی در تهران است. پيروزی ميانجيگری های سياسی همواره موکول وجود شرايط لازم و عوامل کافی در صحنه، پيش از آغاز آن است. برخورداری ميانجی از اعتماد متقابل طرفين اختلاف و بالاتر از آن، وجود اراده تغيير و انعطاف پذيری نزد دو طرف اختلاف از جمله شرط های لازم برای به نتيجه رسيدن ميانجيگری است. از ديگر شرط های افزايش شانس توفيق احتمالی ميانجيگری در اختيار داشتن اهرم های قدرت و امکان تاثير گذاری کافی، دست کم در يک سوی اختلاف است. لولا دا سيلوا هيچيک از شرط های لازم برای ايفای نقش يک ميانجی قابل و موثر در رويارويی جامعه جهانی با برنامه های اتمی ايران را دارا نيست. از اين لحاظ، رييس جمهور برزيل، خواسته و نا خواسته وسيله بازی سياسی خبر سازی شده که در حاشيه آن طرفين اختلاف نه برای دست يافتن به سازش احتمالی، که تنها برای ورود به دور بعدی برخورد آماده ميشوند. اولين ماموريت ميانجيگری در پرونده اتمی ايران به جامعه اروپا سپرده شد و طی آن وزيران خارجه سه کشور بزرگ اروپايی، جک استراو از بريتانيا، دوويله پن از فرانسه و ياشکا فيشر از آلمان، در ماه اکتبر سال ۲۰۰۳ عازم تهران شدند و پس از امضاء بيانيه سعد آباد با کمال خرازی وزير خارجه و حسن روحانی دبير وقت شورای امنيت ملی جمهوری اسلامی، پرونده اتمی ايران را که در شرف ارسال به شورای امنيت بود از حالت بحرانی و برخورد خارج ساختند. الويت های عمده سياست خارجی ايران در آن زمان پرهيز از ارسال پرونده اتمی به شورای امنيت و خنثی ساختن خطر تصويب قطعنامه تنبيهی سازمان ملل از يک سو و از سوی ديگر افزايش شانس پيشبرد گام به گام هدفهای توسعه اتمی ايران بود. ادامه ماموريت ميانجيگری جامعه اروپا، با وجود در اختيار داشتن بسياری از اهرم های موثر، پس از معرفی آقای محمود احمدی نژاد بعنوان رييس جمهور ايران و تغيير الويتهای سياسی ايران، در ماه مه سال ۲۰۰۵ به بن رسيد. يک سال بعد ايران اولين قطعنامه تنبيهی شورای امنيت را دريافت داشت. بعد از يک دوران ۵ ساله رويارويی و برخورد، روسيه نقش ميانجيگری در پرونده اتمی ايران را عهده دار شد. با توجه به روابط نزديک سياسی مابين تهران و مسکو و همکاری های گسترده نظامی و اتمی دو کشور، مسکو تصور ميکرد از نفوذ سياسی کافی در تهران برخوردار است. در عين حال رهبران کرملين تصور داشتند که بتوانند از عدم تحويل سلاحهای مورد درخواست تهران و يا تاخير در راه اندازی راکتور بوشهر بعنوان اهرمهای فشار عليه تهران استفاده کنند. در خواست مسکو از تهران توقف غنی سازی در نطنز و مشارکت با روسيه در توليد سوخت اتمی خارج از ايران بود. تهران سرانجام اين درخواست را نيز پس از ادامه دو سال چانه زنی و وقت کشی، در ضمن اعلام موافقت اصولی با اصل پيشنهاد و در عمل بی اعتنايی کامل نسبت به آن، رد کرد. در اين فاصله کشور های سوئيس، اطريش و ژاپن نيز تلاش هايی را برای ميانجيگری در بحران اتمی ايران صورت دادند که تمامی آنها به شکست انجاميد. محمد البرادعی دبير کل سابق آژانس بين المللی انرژی اتمی که از احترام و اعتماد نسبی در تهران برخوردار بود در اخرين ماههای حضور در آژانس با پيشنهاد «فومول وين» دور تازه ای از ميانجيگری در برنامه اتمی ايران در بر عهده گرفت. بموجب پيشنهاد البرادعی، از ايران خواسته شد ۱۲۰۰ کيلوگرم از اورانيوم غنی شده تا ۳.۵ در صد خود را در اختيار روسيه قرار دهد و در مقابل سوخت اتمی با غلظت ۲۰ در صد برای مصرف در يک راکتور آزمايشگاهی که در تهران نصب شده دريافت کند. تهران «فرمول وين» را نمی پذیرد» مشکل اصلی اين طرح نامتوازن بودن ارزش بده بستان بود. برای دست يافتن به ۲۰۰۰ کيلوگرم اورانيوم که در صورت افزايش غلظت کافی برای توليد ۲ تا ۳ بمب اتمی است، ايران تاکنون ۲۰ سال وقت و دهها ميليارد دلار سرمايه صرف کرده است حال آنکه در سال ۲۰۰۳ سوخت اتمی ۲۰ سال راکتور ازمايشگاهی تهران را با صرف کمتر از ۳ ميليون دلار از آرژانتين خريداری کرده است. مبادله داوطلبانه اين دو رقم در شرايط عادی نه معقول و نه مطلوب بنظر ميرسد. آمريکا ، روسيه و فرانسه طرف های ديگر در گير در اين ماموريت بشمار ميرفتند و هر سه کشور حمايت کامل خود را از اجرای اعلام داشتند. تهران ابتدا از زبان سعيد جليلی دبير شورای امنيت ملی جمهوری اسلامی موافقت خود را با اصل مبادله در روز اول اکتبر سال ۲۰۰۹ اعلام داشت و لی ۲۲ روز بعد در وين به اين توافق اصولی و يا تلويحی پشت کرد و در نتيجه طرح مبادله بی نتيجه ماند. ظاهرا در يک محاسبه سر انگشتی بعد از باز گشت جليلی به تهران، نامتناسب بودن ارقام بده بستان روشن شده بود! از اکتبر سال قبل به اين سو که فشار های غرب برای تصويب قطعنامه تنبيهی تازه عليه ايران افزايش يافت و خطر مبادرت به ظرفيت های نظامی بمنظور متوقف ساختن برنامه های اتمی جمهوری اسلامی که متهم به پيگيری هدفهای نظامی و دست يافتن به بمب اتمی است جدی تر از پيش شد، چين در مقام در حمايت از تهران، ايفای نقشی را آغاز کرد که تا آن زمان روسيه عهده دار ميشد. چين معتقد به دادن وقت بيشتر به ديپلماسی برای خارج شدن از بن بست بود. سرانجام چين نيز در نتيجه اعمال فشار از منابع متعدد، به روسيه و ساير اعضاء ثابت شورای امنيت پيوست و حمايت اصولی خود را از تصويب قطعنامه تنبيهی تازه عليه ايران اعلام داشت. پس از پيوستن چين به گفتگوهای روزانه گروه ۱+۵ برای تدوين طرح نهايی قطعنامه تنبيهی شورای امنيت عليه ايران، ترکيه و برزيل که از چند ماه قبل از آن خوش و بش های تجاری-سياسی تازه ای را با تهران آغاز کرده بودند، ناگهان در قالب ميانجی های جديد ظاهر شدند. روسای دولت در هر دو کشور ياد شده طعم مطرح شدن در رسانه های جمعی را از راه عضويت يافتن کشورشان در جمع گروه ۲۰ و شانه به شانه رهبران معتبر جهان سائيدن آزموده و بعد از پذيرفته شدن در شورای امنيت اين اعتبار را جدی تر از پيش تلقی ميکردند. هر دو کشور در تهران دارای منافع تجاری فراوان بوده و قصد داشتند از راه افزايش ظرفيت صادرات کالاهای مصرفی به ايران دامنه اين منافع را بيش از پيش توسعه دهند. در مقابل دريافت اين مزد های شخصی و ملی، حمايت ضمنی از ايران و تحميل يک ميانجيگری تازه به جامعه جهانی فرصت تازه و هزينه اندکی بود که سيلوا و اردوغان هر دو آمادگی پرداختن آن را داشتند. دولت ايران با وجود آنکه نه قادر و نه مايل به تغيير برنامه های اتمی خود و «پذيرش فرمول وين» بود و هست، از اين ماموريت استقبال بعمل آورد. از نظر تهران اعلام شفاهی موافقت اصولی با پيشنهاد و ادامه مانع تراشی در جهت اجرای آن، با توسل به پيش شرطهايی که از قبل جامعه جهانی آنها را مردود شمرده، ميتوانست ضمن ادامه تبليغ به مظلوم نمايی در خارج در داخل ايران خرج تبليغاتی فراهم کند. در عين حال حضور يک يا چند رييس دولت ميان وزن در تهران به بهانه ميانجيگری و يا حضور در يک جشنواره سياسی، ميتوانست مورد استفاده تبليغاتی دولت ايران قرار گرفته و از آن بعنوان نشانه بی اثر ماندن طرح انزوای ايران ياد شود. کشور های بزرگ غربی و جامعه جهانی نيز ضمن نداشتن کمترين اميد به موفقيت احتمالی سيلوا در تهران، در مقابل آن قرار نگرفتند چراکه شکست ماموريت ميانجيگری او در تهران، ميتواند به مخالفت دو کشور ترکيه و برزيل با قطعنامه تنبيهی شورای امنيت پايان داده و سرعت روند تصويب آنرا افزايش دهد. اين برداشت را براحتی ميتوان از بيانيه اخيرا چين که طی آن ادامه گفتگو ها برای تصويب قطعنامه تنبيهی عليه ايران مورد پشتيبانی قرار گرفته، دريافت. به اين ترتيب، شکست ميانجيگری رييس جمهور برزيل در جايی که جامعه اروپا و روسيه و ميانجی های کوچک و بزرگ ديگری به بن بست رسيده اند، بدليل عدم برخورداری از شرايط و امکانات لازم، و همچنين عدم تمايل طرفين اختلاف به تغيير مواضع خود، کاملا قابل پيشبينی است. در عين حال رييس جمهور برزيل ميتواند کسب شهرت بيشتر در آخرين ماههای رياست جمهوری و همچنين تشويق تهران به خريد بيشتر کالاهای برزيلی را پيروزی شخصی و نتيجه عمده اين ميانجيگری تلقی کند. جامعه جهانی و شورای امنيت با استناد بر عدم تمايل واقعی تهران به همکاری، موفق خواهد شد چين را به حمايت بيشتر از قطعنامه تنبيهی وادار و همچنين ترکيه و برزيل از صف مخالفان تحريم عليه ايران خارج سازد. جمهوری اسلامی نيز که هر روز در کار برگزاری جشنواره سياسی تازه ای بمنظور اثبات منزوی نبودن و همچنين ادامه تاثير گذاری بر روند مديريت جهان است استفاده تبليغاتی از حضور رييس جمهور برزيل در تهران را در راستای تحقق اين هدف خواهد ديد. در هر حال اعتبار جهانی لولا داسيلوا ـ رييس‌جمهور برزيل حتی در آخرين ماههای قدرت، در مقايسه با رابرت موگابه رييس جمهور نه چندان خوش نام زيمباوه، از وزن بيشتری برخوردار است.
اجساد ۸۹ تن از کشته شدگان جنگ ایران و عراق امروز از مقابل دانشگاه تهران تشییع شد. شرکت کنندگان در این مراسم، پس از نماز جمعه، شعارهایی در حمایت از آیت الله خامنه ای و علیه آمریکا، اسرائیل و بدحجابی می دادند. محمود احمدی نژاد همراه شماری از مقام های دیگر کشوری و نظامی در این مراسم شرکت داشتند. اجساد این کشته شدگان در ۱۰ نقطه تهران، از جمله وزارت نفت، دانشگاه علوم پزشکی، پارک بهاران در منطقه ۱۷، چند شهرک و پادگان، و همچنین در برخی استان ها به خاک سپرده می شود.
مدیر کمیته ناشران داخلی نمایشگاه کتاب تهران روز چهارشنبه در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا در مورد عدم حضور آثار آیت‌الله بهشتی در این نمایشگاه توضیح داد که بنیاد شهید بهشتی اصلا در نمایشگاه ثبت نام نکرده است.محمود سالاری، مدیر کمیته ناشران داخلی نمایشگاه کتاب تهران، روز چهارشنبه در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا در مورد عدم حضور آثار آیت‌الله محمدحسین بهشتی در این نمایشگاه توضیح داد که بنیاد شهید بهشتی اصلا در نمایشگاه ثبت نام نکرده است. وی در این زمینه افزود: «به ضرس قاطع می‌گویم بنیاد حفظ آثار شهید بهشتی در نمایشگاه حتی ثبت نام نکرده و به عنوان کسی که از همه ثبت نام‌ها مطلع است دارم عرض می‌کنم.» بیشتر بخوانید: ممانعت از حضور آثار آیت‌الله بهشتی در نمایشگاه کتاب تهران این در حالی است که به گفته یک مقام مسئول در دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله محمدحسین بهشتی، این نشر برای حضور در نمایشگاه غرفه‌ای را اجاره کرده و مبلغ مورد نیاز را نیز پرداخت کرده بودند. با این حال مسئولان این نشر هنگام مراجعه به محل غرفه باخبر شده‌اند که غرفه به ناشر دیگری تحویل داده شده است. محمود سالاری همچنین به پایین بودن سطح متقاضی برای آثار آیت‌الله بهشتی اشاره کرد و افزود: «ما در سالهای پیش چنین بحثی نداشتیم. این جور نبود که کسی بگوید من دنبال آثار شهید بهشتی در نمایشگاه می‌گردم. این معلوم است که پشت آن جنجال‌های دیگری است؛ وگرنه آثار شهید بهشتی خیلی مفصل و مطول نیست.» بی‌اطلاعی از دلایل جمع‌آوری آثار صانعی و منتظری مدیر کمیته ناشران داخلی نمایشگاه همچنین در مورد جمع‌آوری آثار آیات عظام صانعی و منتظری از نمایشگاه کتاب ابراز بی‌اطلاعی کرد. این در حالی است که، به نوشته وب‌سایت خبری خبر‌آن‌لاین، در نخستین روز از برگزاری نمایشگاه کتاب، تمامی آثار آیات عظام صانعی و منتظری از سطح تمامی غرفه‌های نمایشگاه بین‌المللی کتاب جمع‌آوری شده است. وی در مورد آثار آیت‌الله منتظری توضیح داد: «آن چه درباره آثار مرحوم منتظری اعلام شده این است که ناشر فقط خودش کتاب‌های او را عرضه کند و عرضه کتاب توسط غیر انجام نشود. ادامه بحث را در جریان نیستم و به ما اعلام نشده است.» محمود سالاری همچنین اعلام کرد که در جمع‌آوری آثار آیت‌الله صانعی کمیته ناظران داخلی دخالتی نداشته است. وی همچنین از جمع‌آوری آثار صانعی به منظور ارزش‌یابی سخن به میان آورد و گفت: «آن مورد خاص که گفتید قرار بود ارزشیابی‌اش انجام شود؛ قرار نبود جمع‌آوری شود، که اگر قرار بود جمع‌آوری شود، ما عمل می‌کردیم.» این در حالی است که بنا بر عرف نمایشگاه تهران به تمامی ناشران پیش از شروع نمایشگاه تذکرات لازم در خصوص عرضه کتاب‌ها ارائه می‌شود. در این زمینه آقای سالاری ضمن اشاره به این که کمیته نظارت و ارزش‌یابی لیستی از آثاری که نیاز به بررسی دارند را پیش از شروع نمایشگاه به کمیته ناشران داخلی ارائه کرده بود اظهار داشت که آثار آیت‌الله صانعی در میان آن آثار نبوده است. «با همه آثاری که قبل از ۸۴ نوشته شده‌اند برخورد می‌شود» محمود سالاری درباره ضابطه منع عرضه کتاب‌های قبل از سال ۸۴ در نمایشگاه کتاب عنوان کرد که با تمامی آثاری که قبل از سال ۸۴ نوشته شده‌اند و در نمایشگاه عرضه می‌شوند برخورد می‌شود. وی تنها کتاب‌های مرجع و کتاب‌های «محققانه و عالمانه»را از این قاعده مستثنی دانست و گفت: «اگر صحیفه سجادیه قبل از سال ۸۴ باشد، اما ناظر در قیمت آن دست نبرده باشد، اجازه عرضه‌اش را می‌دهیم.» وی توضیح داد که سایر کتاب‌ها در کتاب‌فروشی‌ها نیز قابل عرضه هستند و لذا جلو توزیع آنها در نمایشگاه گرفته می‌شود. هوشنگ گلشیری، صادق هدایت و فروغ فرخزاد؛ «فال و کف‌بینی و این‌چیزها » محمود سالاری همچنین در مورد عدم حضور آثار افرادی چون هوشنگ گلشیری، صادق هدایت و فروغ فرخزاد در نمایشگاه با اشاره به این که شخص وی تمامی این کتاب‌ها را خوانده است اعلام کرد که این کتاب‌ها ممنوع نیستند. وی با اشاره به این که در نمایشگاه کتاب‌ها با قیمت پایین‌تر عرضه می‌شوند توضیح داد: «این سوبسید را به چه کتاب‌هایی باید داد؟ به کتاب‌هایی که با مبنای تفکر و اندیشه اسلامی همخوانی دارد و با تعالی روح بشر سازگار است یا کتاب‌هایی که روح یأس، ناامیدی و بدبختی را می‌پاشد؟ ما سوبسید بدهیم این کتاب در نمایشگاه توزیع شود؟ انصاف است؟» وی در ادامه افزود که این آثار را همچون «فال و کف‌بینی و این‌چیزها» می‌داند و معتقد است که این آثار نیازمند سوبسید نیستند. آقای سالاری نمایشگاه کتاب را محل ترویج «آثار نویسندگان نسل نو، نسل انقلاب، آثار حوزه اندیشه دینی» دانست و در مورد سایر آثار توضیح داد: «آن دست کتاب‌ها را ناشر برود در فروشگاهش بفروشد. چرا آنها را در نمایشگاه کتاب عرضه کنیم؟»
مسئولان امنیتی در اندونزی از کشف نقشه ای تروریستی برای کشتن رئیس جمهوری و اعضای دولت به قصد برپایی حکومت اسلامی خبر دادند. به گفته مسئولان، افرادی که در یک رشته عملیات امنیتی از ماه فوریه گذشته در این کشور بازداشت شده اند در بازجویی ها گفته اند که آنها قصد داشتند مقام های عالی را هنگام حضور آنها در مراسم روز استقلال این کشور در 17 ماه اوت، ترور کنند و همزمان، در عملیاتی شبیه حملات تروریستی در بمبی هند، خارجیان، بویژه آمریکایی ها را بکشند. دولت اندونزی می گوید که اکثر متهمان در اردویی آموزشی در استان «آچه» در غرب این کشور، زیر نظر گروهی که خود را« القاعده در آچه» می خواند، آموزش دیده اند. این گروه از منشعبین از «جماعت اسلامی» است.
در حالى که برخى گزارشها حاکى از آن است ایران به منظور غنى‌سازى اورانیوم در سطح بالاتر اقدام به نصب تجهیزات تازه‌اى در تاسیسات نطنز کرده، آمریکا مى‌گوید دیدار پیش روى رئیس جمهور برزیل از تهران آخرین فرصت براى ایران به منظور همکارى پیش از تشدید تحریم‌هاى بین‌المللى است.در حالى که برخى گزارشها حاکى از آن است ایران به منظور غنى‌سازى اورانیوم در سطح بالاتر اقدام به نصب تجهیزات تازه‌اى در تاسیسات هسته‌اى نطنز کرده، ایالات متحده مى‌گوید که دیدار پیش روى رئیس جمهور برزیل از تهران آخرین فرصت براى ایران به منظور همکارى بر سر برنامه اتمى خود پیش از تشدید تحریم‌هاى بین‌المللى است. خبرگزارى رویترز روز جمعه به نقل از دیپلمات‌ها گزارش داده است که جمهورى اسلامى ایران اقدام به نصب تجهیزات تازه‌اى در تاسیسات غنى‌سازى اورانیوم در نطنز کرده است، تجهیزاتی که مى‌تواند به افزایش سرعت غنى‌سازى اورانیوم در حد بالاتر در این کشور کمک کند. بیشتر بخوانید: رامین مهمانپرست از ارایه فرمول تازه‌ای برای مبادله سوخت هسته‌ای خبر داد گفت‌وگوی رهبران آمریکا و روسیه درباره تشدید تحریم ایران بر اساس این گزارش، در حالى که قدرت‌هاى بزرگ بر سر تشدید تحریم‌ها علیه جمهورى اسلامى به سبب تن ندادن این کشور به خواسته‌هاى شوراى امنیت سرگرم رایزنى هستند، اقدام ایران در ایجاد این تاسیسات جدید نمایانگر تلاش تهران براى گسترش فعالیت‌هاى هسته‌اى خود است. در ماه آوریل سال جارى میلادى جمهورى اسلامى براى نخستین بار و در سطح محدودى اقدام به غنى‌سازى اورانیوم در حد بالاتر از سه و نیم درصد کرده و هدف از این اقدام را تولید سوخت مورد نیاز براى رآکتور تحقیقاتى تهران اعلام کرده بود. کشورهاى غربى که ابتدا درباره توانایى ایران در غنى‌سازى ۲۰ درصدى اروانیوم ابراز تردید کرده بودند، بیم آن دارند که جمهورى اسلامى ایران در پوشش برنامه هسته‌اى خود به دنبال دستیابى به دانش لازم براى ساخت جنگ‌افزارهاى هسته‌اى باشد. بر اساس آخرین گزارش آژانس بین‌المللى انرژى اتمى، ایران به منظور غنى‌سازى ۲۰ درصدى اورانیم از یک «آبشار» ۱۶۴ تایى از دستگاه‌هاى سانتریفیوژ استفاده کرده بود. اما به گفته کارشناسان سامانه تشکیل شده از یک آبشار براى غنى‌سازى اورانیوم ۲۰ درصدى از کارآمدى لازم برخوردار نیست، چرا که در کنار تولید مقدار اندکى اورانیوم با غلظت بالا، مقدار زیادى اورانیوم با غناى پایین نیز تولید مى‌کند. از این رو به گفته دیپلمات‌هاى غربى، جمهورى اسلامى ایران در هفته‌هاى اخیر به منظور افزایش کارآیى دستگاه‌هاى غنى‌سازى اورانیوم خود اقدام به نصب یک آبشار دیگر در تاسیسات هسته‌اى نطنز کرده است که با استفاده از آن کار تزریق دوباره مواد هسته‌اى به دستگاه‌هاى سانتریفیوژ آسان‌تر مى‌شود. یک دیپلمات غربى با بیان این که آبشار دوم هنوز به مرحله بهره‌برداى نرسیده است، در این باره گفته است: «هدف از نصب آبشار دوم پشتیبانى از آبشار اول است.» اقدام جمهورى اسلامى براى غنى‌سازى بیشتر اورانیوم پس از آن صورت گرفت که تهران از پذیرش پیشنهاد آژانس بین‌المللى انرژى اتمى برای مبادله اورانیوم کمتر غنى‌شده خود با سوخت ۲۰ درصدى مورد نیاز براى رآکتور تهران خوددارى کرده بود. بر اساس این پیشنهاد قرار بود جمهورى اسلامى ایران ۱۲۰۰ کیلوگرم از اورانیوم غنى‌شده ۳.۵ درصدى خود را براى غنى‌سازى بیشتر و تبدیل آن به میله‌هاى سوخت به روسیه و فرانسه ارسال کند و در مقابل ۱۱۶ کیلوگرم سوخت مورد نیاز خود براى رآکتور تحقیقاتى تهران را دریافت کند. جمهورى اسلامى ایران در ماه‌هاى گذشته در واکنش به تشدید فشارهاى جهانى بارها خواستار تغییراتى در این پیشنهاد و از جمله مبادله اورانیوم در داخل خاک ایران شده است که این درخواست‌ها با مخالفت قدرت‌هاى بزرگ روبه‌رو شده است. در همین حال و در حالى که کشورهاى غربى و به‌ویژه ایالات متحده آمریکا براى تصویب دور تازه‌اى از تحریم‌ها علیه ایران در شوراى امنیت آماده مى‌شوند، چند روز پیش سخنگوى وزارت امور خارجه ایران از ارائه پیشنهاد تازه‌اى از سوى ترکیه و برزیل درباره مبادله سوخت هسته‌اى خبر داده، ولى وى به جزئیات این پیشنهاد اشاره‌اى نکرده بود. از سوى دیگر در آستانه سفر لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس جمهور برزیل، به ایران، یک مقام عالى‌رتبه آمریکایى از این سفر به عنوان آخرین فرصت براى جمهورى اسلامى ایران به منظور همکارى در زمینه برنامه هسته‌اى خود پیش از تشدید تحریم‌ها یاد کرده است. این مقام آمریکایى که مایل به افشاى نام خود نبوده گفته است که باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، هنوز از تلاش براى یافتن راه‌حلى دیپلماتیک براى تنش بر سر برنامه هسته‌اى ایران دست برنداشته، اما در عین حال به این نتیجه رسیده است که جمهورى اسلامى ایران بدون تشدید تحریم‌ها از جاه‌طلبى‌هاى هسته‌اى خود دست برنخواهد داشت. پیشتر نیز نمایندۀ آمریکا در سازمان ملل اعلام کرده بود ایالات متحده و پنج قدرت بزرگ جهان در گفتوگوها بر سر دور تازه تحریم‌هاى شوراى امنیت علیه ایران، به پیشرفت‌هایى دست یافته و میانجی‌گرى برزیل براى حل این بحران به شتاب این گفتوگوها لطمه‌ای وارد نخواهد کرد. سوزان رایس همچنین ابراز امیدوارى کرده بود که پیام رئیس جمهور برزیل به مقام‌هاى ایرانى بازتاب‌دهندۀ فشار مداوم بر حکومت ایران باشد تا آنها راه خود را برگزینند. شوراى امنیت سازمان ملل متحد تاکنون با تصویب سه قطعنامه تحریم‌هایى علیه ایران اعمال کرده و از این کشور خواسته است به فعالیت‌هاى حساسى مانند غنى‌سازى اورانیوم که قابلیت کاربرد در ساخت جنگ‌افزارهاى هسته‌اى را دارد پایان بخشد. ایران با سرپیچى از این خواسته‌ها در سال‌هاى گذشته همواره به گسترش فعالیت‌هاى خود در زمینه غنى‌سازى اروانیوم روى آورده و اخیرا نیز غنى‌سازى ۲۰ درصدى را در دستور کار خود قرار داده است.
ویلیام هیگ، William Hague وزیر خارجه جدید بریتانیا برای دیدار با هیلاری کلینتون، وزیر خارجه آمریکا امروز وارد واشنگتن می شود. این اولین سفر او به واشنگتن در این سمت است. آقای هیگ پیش از ترک لندن گفت که بریتانیا در همه زمینه ها با آمریکا توافق ندارد، اما دو کشور درباره لزوم باقی ماندن نیروهایشان در افغانستان تا پایان کار، درباره مسائل هسته ای، سیاست بین الملل و تبادل اطلاعات شریک یکدیگرند. وزیر خارجه جدید بریتانیا درمورد برنامه هسته ای ایران نیز گفته است که سخت‌گیری بیشتر بر ایران را لازم و ضروری می داند.
مهدی کروبی روز پنجشنبه در دیدار با خانواده مجید توکلی، دانشجوی زندانی دانشگاه امیرکبیر تهران، با اشاره به این که بهترین دلیل بر تداوم جنبش سبز عملکرد طرف مقابل است گفت که «احساس می‌کنند حرکت [مردم] رو به رشد است». مهدی کروبی، از رهبران مردم مخالف دولت در ایران، روز پنجشنبه در دیدار با خانواده مجید توکلی، دانشجوی زندانی دانشگاه امیرکبیر تهران، با اشاره به این که بهترین دلیل بر تداوم جنبش سبز عملکرد طرف مقابل است گفت که «احساس می‌کنند حرکت [مردم] رو به رشد است». آقای کروبی در این باره افزود: «اگر موضوعی نباشد، چرا این قدر داد و بیداد می‌کنند؟... بنابراین احساس می‌کنند حرکت رو به رشد است. عملکرد طرف مقابل کاملا نشان می‌دهد که اوضاع بر آنها سخت است.» بیشتر بخوانید: کروبی: استقلال قوه قضاییه از دست رفته است جنبش دانشجویی ایران، برنده جایزه حقوق بشری هومو هومینی مهدی کروبی، از رقبای اصلی محمود احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته، پس از جویا شدن از آخرین وضعیت مجید توکلی و پرونده او در گفت‌وگو با خانواده آقای توکلی و جمعی از دانشجویان وضعیت فعلی ایران را «غیرمعمول و غیرعادی» دانست و اضافه کرد که «مطمئن باشید وضع به همین شکل باقی نخواهد ماند». آقای کروبی همچنین اضافه کرد که آن دسته از نمایندگان مجلس که اخیرا با او دیدار داشته‌اند به دلیل همین دیدار تهدید شده‌اند که در انتخابات آینده مجلس رد صلاحیت خواهند شد. رئیس سابق مجلس ایران این نوع اقدامات مقامات حکومتی جمهوری اسلامی را «جنگ روانی برای ترساندن مردم» توصیف کرده است. همچنین به گفته خانواده مجید توکلی که اخیرا با او تماس تلفنی داشته‌اند، آقای توکلی اخیرا از کلیه حقوق زندانی‌ها محروم شده و «روی در سلول او برای یادآوری زندانبانان نوشته شده است که مجید از حق ملاقات، هواخوری، تماس تلفنی و داشتن روزنامه محروم است». مجید توکلی که هم‌اکنون در بند ۲۴۰ زندان اوین محبوس است و کلا به هشت سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شده پس از گذراندن ۱۲۵ روز در سلول انفرادی در اواخر فروردین‌ماه به بند عمومی منتقل شد. مهدی کروبی هفته گذشته نیز با خانواده ميلاد اسدی، دیگر عضو زندانی شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت، که از ۱۳ آبان سال گذشته تاکنون در زندان اوین به سر برده دیدار کرد. آقای کروبی در ديدار با خانواده آقای اسدی از برخوردهای قضايی با مردم، به‌ويژه دانشجويان و جوانان، در ماههای پس از انتخابات رياست جمهوری ابراز تاسف کرد و افزود: «تداوم برخورد سنگين با مردم بيانگر عدم استقلال قوه قضایيه در اين قضاياست». میلاد اسدی و مجید توکلی همراه با اکثر اعضای شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت، مانند مرتضی سمياری و بهاره هدايت و شمار زيادی از فعالان دانشجويی در مناطق مختلف ايران پس از انتخابات رياست جمهوری به اتهام‌های امنيتی بازداشت و زندانی شدند.
رکسانا صابری خبرنگار ايرانی – آمريکايی که سال پيش مدتی در زندان اوين در بازداشت بود در مطلبی در روزنامه واشنگتن پست با اشاره به اعدام های اخير در ايران به ضرورت حمايت و اعمال فشار افکار عمومی در سطح جهان برای مقابله با اعمال فشار به زندانيان سياسی اشاره کرده و از تجربه دوران بازداشت خود در تهران سخن می گويد.رکسانا صابری، خبرنگار ايرانی – آمريکايی که سال پيش مدتی در زندان اوين در بازداشت بود ، در مطلبی در روزنامه آمریکایی واشنگتن پست با اشاره به اعدام های اخير در ايران به ضرورت حمايت و اعمال فشار افکار عمومی در سطح جهان برای مقابله با اعمال فشار به زندانيان سياسی اشاره کرده و از تجربه دوران بازداشت خود در تهران سخن می گويد. خانم صابری که تیتر «در برابر نقض حقوق بشر در ايران بایستید» را برای مقاله خود انتخاب کرده، می نويسد که به فاصله کوتاهی پس از اعلام خبر اعدام پنج زندانی سیاسی در روز يکشنبه، يکی از فعالان حقوق بشر در تهران برای وی ای ميلی ارسال کرده و در آن از وی خواسته است که اخبار مربوط به اين اعدام ها را پخش کند. فعال حقوق بشر در ای ميل خود می نويسد:« ما واقعا بی پناه ايم.» حکومت ايران اين پنج اعدامی را تروريست معرفی کرد ولی مدافعان حقوق بشر می گويند زندانی ها اين اتهامات را رد کرده در دوران بازداشت شکنجه شده و در دادگاهی ناعادلانه محاکمه شده اند. يکی از آنها به نام فرزاد کمانگر به گفته وکيل مدافع وی در يک دادگاه که فقط ۷ دقيقه طول کشيده است به مجازات مرگ محکوم شد. اعدامی ديگر به نام شيرين علم هولی در چند نامه که در زندان نوشته بود گفته که تحت فشار شکنجه در برابر دوربين زندانبانان مجبور شده است به کارهايی که نکرده اعتراف کند. حتی اعضای خانواده اين افراد از زمان اعدام فرزندان خود مطلع نشدند. رکسانا صابری در ادامه مطلب خود در واشنگتن پست می افزايد اگر جامعه بين المللی چنين جناياتی را محکوم نکند حکومت ايران به نقض حقوق اوليه افرادی که بسياری از آنها صرفا به خاطر فعاليت های مسالمت آميز در بازداشت بسر می برند ادامه خواهد داد. در زندانهای ايران اعمال انواع روشها از جمله بازداشت در سلول انفرادی برای مجبور ساختن زندانی به اعترافات نادرست و پذيرفتن جرائمی مثل جاسوسی و تبليغ عليه نظام امری رايج است. خانم صابری با اشاره به بازداشت خود به اتهام جاسوسی می نويسد که او از اين خوش اقبالی برخوردار بود که جامعه بين المللی و افکار عمومی از بازداشت وی اطلاع داشته و برای آزادی وی فعاليت می کردند. همين فشارهای بين المللی بود که در نهايت زمينه آزادی مرا فراهم کرد. «حساسیت برخی از مقامات ایران به نگاه جامعه جهانی» مقامات حکومت ايران گاهی ادعا می کنند که رژيم جمهوری اسلامی در برابر فشارهای خارجی در مورد نحوه برخورد با زندانيان بی تفاوت است. به همين خاطر مسئولان زندان از همان روزهای اول بازداشت من گفتند که هر گونه فعاليت و تبليغات خانواده و دوستان من در خارج از ايران می تواند آزادی من را با مشکل روبرو کند. اما با وجوديکه والدين من در يک ماه اول بازداشت من سکوت کرده بودند مسئولان قضايی و زندان در تهران هيچ توجهی به پرونده من نکردند. پس از آزادی از زندان متوجه شدم که اينگونه تهديدها برای ساکت کردن خانواده و دوستان زندانی امر رايجی است و سکوت بيش از آنکه به شرايط زندانيان کمک کند به ضرر آنها تمام خواهد شد. رکسانا صابری در ادامه مطلب خود در واشنگتن پست می افزايد که برخی از محافل و مقامات حکومت ايران در مورد نگاه جامعه جهانی به آن کشور حساسيت دارند. اگر چنين نبود آنها هزينه های فراوانی را صرف پخش برنامه های برون مرزی مثل کانال تلويزيونی پرس تی وی نمی کردند و يا ورود اخبار و تصاوير خبری به ايران را با اين شدت کنترل و سانسور نمی کردند. همزمان با تمرکز جامعه بين المللی بر بحران هسته ای ايران مسئله حقوق بشر نيز بايد به يکی از اولويت های درجه اول در برخورد با ايران بدل شود. در جلسه کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد که ماه آينده در ژنو برگزار خواهد شد دولتهای اروپايی و آمريکا بايد با تصويب قطعنامه ای تحقيق و بررسی موارد نقض حقوق بشر در ايران طی سالهای اخير را در دستور کار قرار دهند. اما حتی مهمتر از اعمال فشار دولت ها اعتراض مردم عادی و افکار عمومی در سطح جهان است. وقتی که مردم عادی به وضعيت حقوق بشر در ايران اعتراض می کنند حکومت ايران نمی تواند با توجيه هميشگی خود اين اعتراض ها را بازيچه و توطئه دولت های غربی توصيف کند. رکسانا صابری در ادامه مطلب خود در واشنگتن پست می افزايد که زمان و تلف نکردن وقت بسيار اساسی است. چندين زندانی سياسی ديگر در ايران در انتظار اجرای حکم اعدام هستند و همزمان با فرارسيدن سالگرد انتخابات اختلاف برانگيز رياست جمهوری احتمالا موج ديگری از بازداشت و سرکوب مخالفان به راه خواهد افتاد. وی می افزاید شهروندان عادی کشورهای جهان می توانند در تظاهراتی که به همين مناسبت در شهرهای مختلف جهان ترتيب داده خواهد شد شرکت کنند. آنها می توانند در همکاری با گروههای مدافع حقوق بشر طومار و نامه های اعتراضی اين نهادها به سران حکومت ايران را امضا کنند. به نوشته وی، يک چنين اقدامی اگر توسط جمعيت وسيعی و به شکل مستمر انجام شود مسلما تاثير گذار خواهد بود. اگر اين صداهای اعتراض به حد کافی رسا باشند به گوش مردم ايران و حتی زندانيان دربند خواهد رسيد. شايد در آن حالت اين زندانيان مثل دوران بازداشت خود من نيرو و قدرت بيشتری را احساس کنند و اين برای مقاومت و آزادی يک زندانی شرطی اساسی است.
رئیس جمهوری برزیل، لوئیز لولا دِ سیلوا، برای گفتگو با مقام های روسیه به مسکو رفته است. رئیس جمهوری برزیل علاوه بر مذاکره درباره روابط دوجانبه با روسیه، درمورد مسئله هسته ای ایران نیز گفتگو می کند. قرار است او از مسکو برای شرکت در اجلاس گروه 15 به تهران برود. برزیل همراه ترکیه از اعضای غیر دائم شورای امنیت سازمان ملل اند که می کوشند با نوعی میانجگری، از تشدید تحر یم های ایران بر سر برنامه هسته ایش جلوگیری کنند.
سرقت زنجيرهای مجسمه‌ها در تهران، سرقت زنجيرهای کابل‌های تلفن و اينترنت ، و پولشويی سازمان يافته در کشور نشانه‌هايی بارز از وجود دولتی پنهان در ايران هستنند که با فراغ بال به اقدامات غير قانونی خود (حتی در چارچوب نظام آشفته‌ی قوانين مصوب نظام) ادامه می دهد. سرقت زنجيرهای مجسمه‌ها در تهران، سرقت زنجيرهای کابل‌های تلفن و اينترنت ، و پولشويی سازمان يافته در کشور (بيانيه پايانی رئيس بانک جهانی در اجلاس اخير صندوق بين‌المللی پول، تابناک، ۱۸ ارديبهشت ۱۳۸۹) نشانه‌هايی بارز از وجود دولتی پنهان در ايران هستنند که با فراغ بال به اقدامات غير قانونی خود (حتی در چارچوب نظام آشفته‌ی قوانين مصوب نظام) ادامه می دهد. اين اقدامات متوجه به حذف نمادهای ملی، اختلال در شبکه‌های ارتباطی و فراهم کردن منابع مالی برای گروههای قدرتمند نزديک به حاکميت و دولت پنهان است که در کنار دولت رسمی بدون ترس از پيامدهای اعمال خود به فعاليت مشغول بوده است. اين دولت پنهان در ساختار سياسی ايران چه جايگاهی دارد؟ توهم پايان حاکميت دوگانه در اواخر دوران رياست جمهوری خاتمی برخی از تحليلگران عملگرا بدين سو گرايش يافته بودند که نابسامانی کشور و بحران‌ها، ناشی از حاکميت دوگانه و وجود دولت پنهان قدرتمندی تحت نظر بيت رهبری اما فاقد مجراهای رسمی قدرت است. پرواز هواپيماهای سپاه بر فراز فرودگاه تازه تاسيس تهران برای کسب قراردادها اوج اين دوگانگی‌ها و بحران‌ها در صحنه‌ی عمل بود. اين تحليلگران اميد داشتند که با يک کاسه شدن قدرت تحت نظر خامنه ای و بيت وی کشور از وضعيت دوگانگی و بحران خلاصی يابد. بنا به اين ديدگاه استبداد مستقر و سوار بر امور اجرايی بر تنش و بحران و آشفتگی ترجيح داشت و احتمالا به توسعه‌ی اقتصادی کشور می انجاميد. در دوران احمدی نژاد بخشی از دولت پنهان- نيروهای امنيتی و نظامی که ولايت فقيه برای بقا به آنها متکی است- به دولت رسمی انتقال يافت اما دوگانگی‌ها، بحران ها، دوباره کاری‌ها و آشفتگی‌ها پايان نيافت. نظام ولايت فقيه اصولا بدون دولت پنهان نمی توانست ادامه حيات دهد و پس از رسمی شدن دولت پنهان قبلی به بازتوليد آن می پرداخت. وجود بحران‌های متوالی و فزاينده مستلزم تزريق مداوم نيروهای تازه به اين بخش است. نيروهای اين دولت پنهان می آيند و می روند اما دولت پنهان برقرار می ماند. هر يک از اين نيروها بر اساس خدمات خود به ولايت فقيه پاداش خود را می گيرند و جای خود را در هر دوره به نيروهای تازه نفس می دهند. اين تصور که با دادن چند وزارت خانه يا دهها کرسی مجلس به نيروهای اين دولت (مثلا فرماندهان سپاه در دوران رياست جمهوری خاتمی) غائله پايان می يابد چندان با اقتضائات حکومت ولايت فقيه در ايران و نياز ساختاری آن به دولت پنهان و نحوه‌ی عملکرد آن تطابق نداشته است. دولت رسمی تا حدی دست بسته است بايد همواره نيرويی در اختيار دستگاه رهبری باشد تا آنجا که دولت رسمی نمی تواند کار مورد نياز را به پيش ببرد اقدام کند. اگر دولتهای خارجی با اقدامات وزارت خارجه فعاليت مخالفان را محدود نمی کنند چاره ی کار تشکيل گروههای تروريستی تحت تظارت دولت پنهان و حمايت کامل دستگاه رهبری است تا آنها را حذف کنند. اگر دانشگاه ها با بگير و ببند دستگاه های نظامی و امنيتی و قضايی رسمی آرام نمی گيرند و انصار حزب الله و بسيج نيز نيروی کافی ندارند چاره‌ی کار ترور اساتيد دانشگاه (مثل مسعود علی محمدی) است تا از اين طريق اخطار و شوک لازم به دانشگاهيان داده شود. اگر مير حسين موسوی پشت هم بيانيه صادر می کند يکی از خويشاوندان وی بايد ترور شود تا به او درس لازم داده شود. اينها کارهايی نيست که حکومت بتواند رسما انجام دهد. در چارچوب جمهوری اسلامی به اسم اقدام عليه امنيت ملی می توان فعالان سياسی و روزنامه نگاران را ماه‌ها در انفرادی نگاه داشت اما ولی فقيه رسما نمی تواند فرمان حمله‌ی مغول وار به کوی دانشگاه، ترور يک استاد دانشگاه يا خواهر زاده‌ی مير حسين موسوی يا مشاور رئيس جمهوری (سعيد حجاريان) را صادر کند. ولايت فقيه بدون دولت پنهان از کنترل سياسی کشور به روشی که اقتضای چنين حکومتی است عاجز می ماند. دولت پنهان، رمز بقا حکومت جمهوری اسلامی اصولا بدون دولت پنهان نمی تواند به حيات خود ادامه دهد. دولت پنهان در ايران دولت سايه‌ی حزب رقيب نيست که بخواهد در مجلس يا انتخابات دولت موجود را به چالش بکشد بلکه دولتی است تحت نظارت مراکز قدرت که آن دسته از اعمالی را که دولت رسمی نمی تواند انجام دهد به پيش می برد. اگر نيروی انتظامی و نظامی رسمی نمی توانند اعتراضات را سرکوب کنند دولت پنهان – مستقر در بيت رهبری و تحت نظارت عوامل مورد اعتماد وی- به سازماندهی نيروهای لباس شخصی اقدام کرده و آنها را با همه‌ی امکانات سرکوب (اما بدون لباس فرم) به ميدان می آورد. در مواردی مسئولان سازمان‌های رسمی مثل سازمان بسيج در آن واحد هم در دولت رسمی و هم در دولت پنهان نقش بازی می کنند. اگر قرار است مجسمه ها از سطح شهرها جمع آوری شوند و جای آنها را تنديس‌های شهدای مورد تاييد حکومت بگيرند (عصر ايران، ۲۲ ارديبهشت ۱۳۸۹) و دولت رسمی نمی تواند بخش اول اين کار را انجام دهد اين ماموريت به دولت پنهان واگذار می شود. (محمدباقر قاليباف، شهردار تهران: "سرقت مجسمههای شهر تهران، کار افراد عادی نيست و اقدامی سازماندهی‌شده و باندی است." فارس، ۱۴ ارديبهشت ۱۳۸۹) اگر قرار است پيش از سالگرد تظاهرات ميليونی خرداد ۱۳۸۹ شبکه‌ی ارتباطی کشور از اساس مختل شود و دولت رسمی نمی تواند اين کار را انجام دهد دولت سايه با دزدی‌های کلان و بی سابقه‌ی کابل‌های مخابراتی اين کار را انجام می دهد. مصلحتی که قابل نهادينه شدن نيست شايد در سال‌هايی می شد با تاسيس دادگاه انقلاب، سپاه پاسداران، کميته های انقلاب اسلامی، کميته‌ی امداد امام، بنياد مسکن امام، جهاد سازندگی و دهها سازمان و نهاد ديگر به دولت پنهان و مصالح پشت آن رسميت بخشيد و دو دستگاه قضايی، دو ارتش، دو دستگاه پليس، دو سازمان امداد رسانی و به طور کلی دو دستگاه در همه‌ی امور کشور داشت اما امروز حکومت نمی تواند دو وزارت مخابرات يا بانک مرکزی يا معاونت هنری وزارت ارشاد داشته باشد تا اين دستگاه‌ها به اختلال شبکه‌ی مخابراتی، پولشويی يا جمع آوری مجسمه‌ها اقدام نمايند. از همين جهت دولت پنهان به چراغ سبز دستگاه رهبری به دزدی، ترور يا پولشويی عيان و آشکار با فراغت کامل دست می زند. رسوايی اين اعمال برای حکومتی که ادعای مديريت جهانی دارد فراتر از تصور حاکمان است اما برای حفظ انسجام ايدئولوژيک و کنترل فضای سياسی چاره‌ای بجز اين اقدامات ندارند. بحران‌های ساختاری حاکمان جمهوری اسلامی تا آنجا که توانسته‌اند مرتبا دولتهای پنهان خود را رسميت بخشيده و تحت عناوينی مثل مصلحت، حکم حکومتی، و فصل الخطاب بودن رهبری آنها را از پس پرده بيرون آورده‌اند. اما امروز پس از سه دهه کار به جايی رسيده که ديگر نمی توان با تاسيس نهاد بر بحران‌های ساختاری غلبه کرد و حوريان دولت پنهان را تحت عنوان نهادهای انقلابی از پس پرده بيرون آورد. ظرفيت نهاد سازی جمهوری اسلامی با توجه به ورشکستگی ايدئولوژيک حکومت و بحران‌های مشروعيت، نفوذ و کارآمدی به شدت کاهش يافته و به نيازهای حاکميت بر اساس اقتضائات بقا پاسخ نمی دهد. دزدی مجسمه‌ها يا کابل‌های مخابراتی از جنس تصفيه‌ی ادارات نيست که بتوان آنها را با دوگانه‌ی تعهد- تخصص در فضای انقلابی توجيه کرد. ساختن نهادهای متعدد و متکثر ديگر سدی در برابر توفانی که اين رژيم را احاطه کرده ايجاد نمی کند. ابداعاتی مثل ارتش سايبری يا ستاد مقابله با جنگ نرم کفايت نمی کرده‌اند که امروز با دزدی‌های سريالی مجسمه‌ها و کابل‌ها در تهران مواجه هستيم.
دیوید کامرون، نخست وزیر دولت ائتلافی جدید بریتانیا، روز پنجشنبه و در اولین جلسه کابینه جدید خود یک زن مسلمان را به عنوان یکی از اعضای دولت خود برگزید. دیوید کامرون، نخست وزیر دولت ائتلافی جدید بریتانیا، روز پنجشنبه و در اولین جلسه کابینه جدید خود یک زن مسلمان را به عنوان یکی از اعضای دولت خود برگزید. به گزارش شبکه خبری سی‌ان‌ان، سعیده وارسی اولین زن مسلمانی است که موفق به اخذ مقام وزارت در کابینه بریتانیا شده است. خانم وارسی پاکستانی‌تبار، ۳۹ ساله و متولد بریتانیاست. وی که دانش‌آموخته رشته حقوق است از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ نایب رئیس حزب محافظه‌کار بریتانیا بوده است. به نوشته وب‌سایت شخصی سعیده وارسی، او از نقش خود در آزاد شدن گیلین گیبنز، معلم بریتانیایی که در سال ۲۰۰۷ به اتهام اهانت به دین اسلام در سودان زندانی شده بود، به عنوان مهمترین دستاورد سیاسی خود یاد کرده است. گیلین گیبنز در سال ۲۰۰۷ به خاطر این که به شاگردانش اجازه داده بود تا نام خرس عروسکی خود را «محمد» بگذارند در سودان دستگیر شد و به زندان افتاد. خانم وارسی سال گذشته مورد حمله مخالفان خود قرار گرفت. معترضین به وی معتقد بودند که وارسی مسلمانی تمام‌عیار نیست و از کشته شدن مسلمانان در افغانستان حمایت می‌کند. سعیده وارسی که برخی از او تحت عنوان «وزیر بدون پست وزارت» یاد می‌کنند، پیش از این سمت‌های مختلفی از جمله عضو در سایه شورای شهر شفیلد و وزیر در سایه گروه «انسجام جمعی و فعالیت اجتماعی» متعلق به حزب محافظه‌کار بریتانیا را نیز بر عهده داشته است. به گفته سخنگوی دولت، هنوز مشخص نیست که وارسی چه مسئولیت‌هایی را در کابینه بر عهده خواهد داشت. کابینه ائتلافی بریتانیا از هجده عضو محافظه‌کار و پنج عضو لیبرال دموکرات تشکیل شده است. این کابینه روز پنجشنبه و با ریاست دیوید کامرون اولین جلسه خود را با محوریت کاهش کسری بودجه بریتانیا برگزار کرد. چهار وزیر دولت ائتلافی از حزب لیبرال دموکرات، وینس کییبل، وزیر بازرگانی، دیوید لوز، وزیر مشاور امور خزانه‌داری، کریس هون، وزیر انرژی و تغییرات اقلیمی و وزیر امور اسکاتلند، دنی آلکساندر نیز در جلسه روز پنجشنبه حضور داشتند. در همین راستا، کابینه ائتلافی جدید تصمیم به قطع پنج درصد از درآمد اعضای کابینه گرفته است. به نوشته سی‌ان‌ان، با قطع پنج درصدی درآمدهای وزرای کابینه، این دولت قادر خواهد بود تا پایان کار خود ۳ میلیون پوند ذخیره کند. دو حزب محافظه‌كار و ليبرال دموكرات بریتانیا پس از انتخابات عمومی اخير در انگليس و به دنبال عدم كسب اكثريت کرسی‌های مجلس از سوی هيچ یك از احزاب، دست به ائتلاف زدند و دیوید کامرون به سمت نخست وزیری و نیک کلگ به سمت معاونت او رسید.
در واشينگتن، محافل سياسی و مطبوعاتی، گفتگوهای حامد کرزای، رئيس جمهوری افغانستان با باراک اوباما، رئيس جمهوری آمريکا و ديگر مقام های عاليرتبۀ آمريکا را مثبت ارزيابی کرده اند.در واشينگتن، محافل سياسی و مطبوعاتی، گفتگوهای حامد کرزای، رئيس جمهوری افغانستان با باراک اوباما، رئيس جمهوری آمريکا و ديگر مقام های عاليرتبۀ آمريکا را مثبت ارزيابی کرده اند. اکبر ايازی از مسئولان راديو اروپای آزاد – راديو آزادی نيز در گفتگو با راديو فردا ، در واشنگتن می گويد: ابرهای تيره در روابط دو دولت برطرف شده است. آقای ايازی در مورد گفت و گوی روسای جمهوری دو کشور می گوید: «به اعتقاد من هم اوباما و هم کرزای از کنفرانس مطبوعاتی مشترکشان خيلی راضی هستند. چون هر دوی آنها خوشبينانه صحبت کردند و نتيجه کنفرانس اين طور نشان می دهد که هر دو طرف از صحبت های خود، راضی هستند.» يکی ديگر از مطالبی که در مطبوعات آمريکا به آن زياد پرداخته می شود، مسئله رشوه خواری در درون حکومت افغانستان است. آيا رشوه خواری به اين ميزانی که مطرح می شود در آنجا وجود دارد؟ و اگر وجود دارد، دولت آقای کرزای برای کنترل و رفع اين مشکل چه تدابيری انديشيده است؟ بله . فساد اداری در حکومت افغانستان وجود دارد. نه تنها رشوه خواری وجود دارد بلکه ميليون ها دلار برای اجرای پروژه های مختلف وارد افغانستان می شود و اکثريت اين پول ها به دست اشخاص مشخصی می رسد ، چه در درون حکومت و چه حتی بيرون از سيستم حکومت. اين يکی از بزرگترين مشکلات افغانستان است. يکی از مسائلی است که پرزيدنت اوباما بر آن بسيار تاکيد دارد و معتقد است که بايد به اين موضوع هر چه سريعتر و بيشتر رسيدگی شده و حل شود. آقای کرزای در اين اواخر يک کميسيونی برای رفع اين مشکل و از بين بردن فساد اداری و رشوه خواری تشکيل داد. اما تا آنجايی که من می دانم اين يک مشکل بزرگ در افغانستان است که گمان نمی کنم به اين سادگی حل شود. دولت افغانستان نه تنها می گويد اين مشکل ماست ، بلکه معتقد است که اين مشکل جامعه بين المللی هم هست. چرا که به نظر حکومت افغانستان، جامعه بين المللی هم به شکلی از اشکال در اين رشوه خواری و فساد اداری به طور غير مستقيم راه دارد. به اين دليل است که وقتی پولی به افغانستان می آيد اين پول مستقيما به دست حکومت افغانستان نمی رسد. به اين دليل است که به آن شکلی که بايد اين پول ها به مردم افغان برسد،به جامعه تزريق نمی شود. در گفت و گويی که من با سخنگوی دولت آقای کرزای و همين طور خود آقای کرزای، رئيس جمهوری افغانستان، درجريان کنفرانس مشترک مطبوعاتی ايشان با آقای اوباما داشتم، ايشان گفتند که ظاهرا دولت افغانستان مشکلی با جمهوری اسلامی ايران ندارد؟ در حالی که بسياری از مقامهای آمريکايی، به ويژه فرماندهان نظامی، دولت ايران را به دخالت در امور جنگی افغانستان متهم می کنند. آقای ايازی، نظر شما در اين مورد چيست؟ مسئله ای که من هميشه رازش را درک نمی کنم اين است که حکومت افغانستان با وجود اينکه شواهدی دارد مبنی بر اين که حکومت ايران در مسائل افغانستان به شکی از اشکال، مداخله می کند. ولی بعضا حکومت افغانستان سعی دارد از آن چشم پوشی کند. اگر هم چشم پوشی نمی کند، نمی خواهد که در ظاهر و در مظهر عام، به آن انتقاد کند. مثلا در مورد مسئله اعدام ۴۵ افغان در ايران که باعث تشنج مابين حکومت ايران و افغانستان شد، حکومت افغانستان آن گونه که مردم از او انتظار دارند، آن را با حکومت ايران مطرح نمی کند. من راز اين مسئله را نمی فهمم. اما تا جايی که من از گزارش ها و شواهد موجود اطلاع دارم، می فهمم که ايران در مسائل داخلی افغانستان خيلی دخيل است. البته، خوب. کمک های اقتصادی می کند. پروژه های خاصی در افغانستان دارد. اما مسائلی هم در کنارش وجود دارد که مردم افغانستان از آن راضی نيستند. مثلا در قلب افغانستان و در جنوب غرب اين کشور، بارها گزارش شده است که اسلحه ساخت ايران در اين منطقه ديده شده است. يا اين که بارها گزارش شده است که حکومت ايران يا پاسداران انقلاب اسلامی، طالبان را تربيت می کنند. اين گزارشها وجود دارد. مسائل مربوط به مشکلات مهاجران افغان در ايران هم وجود دارد. و زندگی آنان با مشکلات زيادی مواجه است. من فکر می کنم چون افغانستان در جنوب و در سمت پاکستان مشکلاتی دارد. از سويی با طالبان و القاعده درگير است. نمی خواهد با ايجاد يک جبهه ديگر در غرب افغانستان با ايران، روابطش را با ايران به حدی برساند که مداخله ايران از امروز بيشتر شود. ولی البته آمريکا و متحدانش از اين جهت انديشه ندارند (خيال کنم منظور ايشان اين بود که از اين جهت شک ندارند) که ايران در مسائل افغانستان مداخله می کند و دخيل است.
صدها افغان در روستایی در ولایت ننگرهار در اعتراض به آنچه که قتل 11 غیر نظامی خواندند، با سوزندان لاستیک و پرتاب سنگ بسوی ساختمان های دولتی تظاهرات کردند. نیروهای مشترک ناتو و افغان تایید کرده اند که عملیاتی را در طول شب گذشته در این منطقه انجام دادند، اما می گویند که تنها هشت تن شورشی کشته شدند. برخی گزارش ها حاکی است که در تیراندازی نیروهای افغان بسوی تظاهر کنندگان یکی از آنها کشته شد.
ارتش تایلند تیراندازی بسوی یک ژنرال طرفدار مخالفان دولت را در درگیری های دیروز در بانکوک تکذیب کرد. این ژنرال ارتش بر اثر اصابت تیری به سرش زخمی شد وهمچنان با حال وخیم در بیمارستان است. دولت تایلند اعلام کرده است که قصد دارد خیابان‌های مرکزی شهررا که نزدیک به ده هفته است در کنترل مخالفان است، پاکسازی کند. در پی آن، امروز نیز نیروهای دولتی با تظاهرکنندگان و متحصنین درگیر شدند. به گزارش خبرگزاری‌ها، نیروهای دولتی بسوی تظاهرکنندگان گلوله های پلاستیکی و گاز اشک‌آور شلیک کردند. مخالفان نیز چند اتوبوس شهری و خودروی نظامی را به آتش کشیدند.
مدیر کمیسیون بیمه ایالت کالیفرنیای آمریکا روز پنجشنبه اعلام کرد که بیش از هزار شرکت بیمه در این ایالت موافقت کرده‌اند که در آینده از سرمایه‌گذاری در شرکت‌های مرتبط با ایران و طرف معامله ایران خودداری کنند. مدیر کمیسیون بیمه ایالت کالیفرنیای آمریکا روز پنجشنبه اعلام کرد که بیش از هزار شرکت بیمه در این ایالت موافقت کرده‌اند که در آینده از سرمایه‌گذاری در شرکت‌های مرتبط با ایران و طرف معامله ایران خودداری کنند. موافقت این شرکت‌ها نتیجه تصویب قانونی در ایالت کالیفرنیا در سال گذشته است که بر اساس آن شرکت‌های مستقر در کالیفرنیا از سرمایه‌گذاری مستقیم در ایران منع شده‌اند. ایالت کالیفرنیای آمریکا، از بزرگ‌ترین اقتصادهای دنیا، همچنین چهارمین بازار بزرگ بیمه دنیا به شمار می‌رود. بیشتر بخوانید: بیمه کالیفرنیا خواستار خروج ۱۲ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری از ایران شد «واگذاری قراردادهای آمریکا به هفت شرکت شریک ایران در بخش انرژی» استیو پویزنر، مدیر کمیسیون بیمه ایالت کالیفرنیا، اواسط دی‌ماه سال گذشته اعلام کرده بود که قصد دارد از شرکت‌های فعال در این ایالت بخواهد که خود را از ۱۲ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری غیرمستقیم در صنایع ایران کنار بکشند. بنا بر تحقیقات آقای پویزنر در آن زمان، هیچ یک از هزار و ۳۲۷ شرکتی که در این ایالت فعالیت اقتصادی دارند مستقیماً در ایران سرمایه‌گذاری نکرده بودند، اما سرمایه‌گذاری غیرمستقیم آنها به ۱۲ میلیارد دلار می‌رسید. بنابراین استیو پویزنر که تلاش می‌کند از طرف حزب جمهوریخواه آمریکا برای فرمانداری کالیفرنیا نامزد شود این بار گامی فراتر گذاشت و از شرکت‌های بیمه کالیفرنیا خواست از سرمایه‌گذاری غیرمستقیم در ایران نیز خودداری کنند. به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، حال اکثر شرکت‌های بیمه ایالت کالیفرنیا پذیرفته‌اند که از سرمایه‌گذاری در هر شرکت چندملیتی که ممکن است به طور غیرمستقیم به «صنایع اتمی، دفاعی و انرژی ایران کمک کنند» سر باز بزنند. استیو پویزنر در بیانیه‌ای که به همراه این خبر منتشر کرد می‌گوید: «بیش از هزار شرکت بیمه موافقت کردند که... دیگر حتی یک شاهی از سرمایه‌گذاری‌های آنها صرف سر پا نگه داشتن آن رژیم سرکوب‌گر [جمهوری اسلامی] نشود.» خبر موافقت شرکت‌های کالیفرنیایی با عدم سرمایه‌گذاری در ایران در حالی منتشر شده است که روز چهارشنبه گزارشی دیگر از قراردادهای دولت آمریکا با شرکت‌های همکار جمهوری اسلامی خبر می‌داد. بنا بر این گزارش، به‌رغم فشار واشينگتن برای توقف تجارت و ارتباط بازرگانی با ايران، بخش‌هایی از دولت آمريکا با هفت شرکت که با ايران در زمينه انرژی همکاری داشتند قراردادهايی به ارزش ۸۸۰ ميليون دلار بسته‌اند. انتشار این گزارش انتقاد گسترده قانونگذاران آمريکايی از هر دو حزب جمهوریخواه و دموکرات آمریکا را به دنبال داشت. منتقدان می‌گويند تا زمانی که جمهوری اسلامی به برنامه اتمی خود ادامه می‌دهد، آمریکا نبايد به اقتصاد تهران هيچ کمکی برساند. پیشتر در ماه گذشته نیز روزنامه نیویورک تایمز اعلام کرده بود که دولت آمريکا در ده سال گذشته در حدود ۱۰۷ ميليارد دلار قرارداد و مزايا به شرکت‌هايی داده که با ايران در زمينه هوا - فضا، صنايع خودروسازی و همچنين انرژی همکاری داشته‌اند.
میرحسین موسوی، در دیدار با خانواده‌ی زندانیان سیاسی بار دیگر بر رعایت حقوق زندانیان سیاسی و حقوق خانواده‌های آنها تأکید کرد. آقای موسوی ضمن استقبال از صدور ویزا برای خانواده‌ی زندانیان آمریکایی در ایران از سوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی، گفته است: اما مشکل این جا است که باید دید این حق برای مادران ایرانی هم در نظر گرفته می‌شود؟ میر حسین موسوی با ابراز تردید درباره استقلال قوّه‌ی قضائیه ایران افزوده که چرا یک نفر به جرم شرکت در راهپیمایی به چندین سال حبس محکوم می‌شود، حال آنکه در آن راهپیمایی میلیون‌ها نفر شرکت کرده بودند؟ آقای موسوی بار دیگر حاکمیت جمهوری اسلامی را به کنار آمدن با مردم و حرکت در مسیر وفاق ملی دعوت کرده است.
هیلاری کلینتون، وزیر خارجه آمریکا در دیدار با چند تن از زنان عضو کابینه حامد کرزی، رئیس جمهوری افغانستان، گفت آشتی ملی در افغانستان و مذاکره دولت با طالبان نباید به قیمت حقوق زنان تمام شود. خانم کلینتون در واشنگتن با آمنه افضلی، وزیر کار و امور اجتماعی و ثریا دلیل، سرپرست وزارت بهداشت افغانستان گفتگو کرد. او قول کمک بیشتر در امور تحصیل و آموزش زنان، بهداشت مادر و کودک، مبارزه با خشونت علیه زنان و تقویت فعالیت های آنها در امور کشاورزی و اقتصادی را داد.
«پانوشت»، مجموعه ای از مقالات حافظ موسوی در باره نقد و نظريه ادبی در عرصه شعر فارسی معاصر از انگشت شمار کتاب های خواندنی و با ارزشی است که همزمان با نمايشگاه بی رونق کتاب تهران از سد سانسور گذشت و منتشر شد. «پانوشت»، مجموعه ای از مقالات حافظ موسوی در باره نقد و نظريه ادبی در عرصه شعر فارسی معاصر از انگشت شمار کتاب های خواندنی و با ارزشی است که همزمان با نمايشگاه بی رونق کتاب تهران از سد سانسور گذشت و منتشر شد. حافظ موسوی، که از شاعران مطرح و برجسته دو دهه اخير است، در کتاب پانوشت برداشت های خود را از برخی مکاتب نقد ادبی غرب و تحليل های خود را در باره نقد و نظريه ادبی ايران در عرصه شعر مطرح، تئوری های نيمايوشيج را در باره شعر بازخوانی و برداشت های تجربی را که پس از نيما در عرصه نظريه و نقد شعر در ايران مطرح شده اند،بررسی می کند. نوشته های حافظ موسوی در عرصه تئوری و نقد شعر،چون شعرهای او، از متمايزترين نوشته ها و شعرهائی است که نسل های پس از انقلاب در سه دهه اخير نگاشته و خلق کرده اند. حافظ موسوی از معدود چهره های شعر ايران پس از انقلاب است که در شعر خود به زبان و اسلوبی متمايز و خلاق دست يافته و در نوشته های خود در باره شعر مفاهيمی درونی شده و نه تقليدی را مطرح و تحليل می کند. شعر فارسی،جز در يکی دو نمونه نادر خلاق،در سال های پس از ۱۳۶۰ به تکرار،رکود،افت کيفی،تنزل خلاقيت شعری و بازی های زبانی دچار آمد و نظريه و نقد شعر نيز به تقليل نقد و تئوری به رونويسی اغلب گژديسه از متون تئوريک اروپائی گرفتار شد. اما به ويژه در دهه اخير تلاش های خلاقانه در عرصه شعر و کوشش های اصيل و برآمده از مفاهيم و اسلوب های درونی شده در نقد شعر به تدريج مطرح و فضای شعر راکد و بازی های زبانی و نحوی را پشت سر گذاشت. حافظ موسوی در مقالات کتاب «پانوشت»نظريات نيما را در باره زبان و ساختار شعر بازخوانی کرده و برداشت های خود را در باره مبانی نظری «شعر حجم» دهه چهل و در باره تلقی هائی که در دو دهه اخير و در دوران «رکود شعر از سوئی و جست و جو و تجربه شاعران جوان از ديگر سو» رايج و ناپديد شدند، مطرح کرده است. فقر نقد و نظريه ادبی در ايران با فقر فلسفه و مباحث نظری پيوندی تنگاتنگ دارد. نيمايوشيج نه فقط شاعری خلاق و هنرمندی نوآوری بود که بر مبانی فلسفه،شناخت شناسی و نظريه ادبی نيز تسلط داشت و برجسته ترين و خلاق ترين توضيح نظری را از شعر خود ارائه داد. نيما در کتاب «ارزش احساسات» و ديگر متن هائی که در مجموعه «تعريف و تبصره» و «حرف همسايه» منتشر شدند،تنها کسی در تاريخ ايران پس از مشروطه است که به دور از تقليد و تکرار نظريات متفکران غربی،مفاهيمی نو در عرصه نظريه ادبی خلق و متونی همسنگ و سنجيدنی با نوشته های نظريه پردازان اروپای غربی تاليف کرده است. پس از نيما کسانی چون احمد شاملو و مهدی اخوان ثالت کوشيدند تا ابداعات و نوآوری ها و اسلوب شاعری خود و نيما را در نوشته های خود توضيح دهند اما محور اصلی اين نوشته ها،به دليل ضرورت های زمانه،بر شکل بيرونی شعر و بر وزن و ريتم متمرکز بود و پيشنهادهای نيما در عرصه زبان و ساختار درونی شعر کم تر تحليل شد.در دهه چهل نحله ای که به شعرحجم شهره شد مفاهيم و مباحثی نو را در عرصه ساختار درونی شعر مطرح کرد. نسل هايی که در دو دهه اخير به شعر روی آوردند کوشيدند تا صدای مستقل و متمايز خود را در شعر خلق و در عرصه زبان و ساختار،فضاهای شعری و نظری تازه ای ابداع کنند. بحران های فرهنگی و سياسی،فقر فلسفی و فقر نظريه ادبی،ناآشنائی با نظريه ادبی و شعر در جهان معاصر،سانسور،نسخه برداری ناقص از برداشت های نه چندان درست از موج هائی چون ساختار شکنی،تاويل گرائی و پست مدرنيزم و..تلاش اين نسل ها را چند سالی به تقليد و تکرار در عرصه نظر و به بازی های زبانی و بازی با ساختار و فرم در عرصه خلق شعر محدود کرد اما جست و جوی نسل های نوخاسته از اين محدوده ها و از فضای رکود و تقليد برگذشت و در خلاق ترين چهره های اين نسل به ثمر نشست. شعر فارسی نسل های پس از انقلاب در بهترين نمونه های نادر خود،با گذر از دوران رکود شعری و تقليد نظری به دستاوردهائی چون:احياء زبان طبيعی گفتگو و خطابه در شعر،رها شدن شعر از زبان و فرم کليشه ای شده دهه های پيشين،درونی کردن چشم اندازهای تازه و معاصر عاطفی و فکری در شعر،گرايش به چند صدائی شدن شعر،بازآفرينی خلاقانه و درونی شده تجربه ها و واقعيت های فردی و جمعی و جزئی اما عينی زندگی در شعرهائی که از زبان و شکل درونی و بيرونی و جوهره شعری برخورداراند و.. دست يافت و برخی از بهترين شعرهای حافط موسوی از زيباترين نمونه های اين دستاوردها است. حافظ موسی مولف پانوشت در سال ۱۳۳۳ متولد شد. انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و انقلاب فرهنگی و بستن دانشگاه ها راه ادامه تحصيل آکادميک را بر او و همسن و سال های او بست. نسلی که به روزگار انقلاب اسلامی ۱۶ تا ۲۸ سال داشت و در سرکوب سال ۶۰ شاهد پرپر شدن آرزوی های نجيب و جوانی خود بود،فصل مهمی از عمر خلاق خود را در دوران جنگ،در سرکوب های خشن و بی رحمانه سال های ۶۰،در خفقان سياسی و فرهنگی و در غيبت نشست ها،محافل و نشريات ادبی از دست داد و ديرهنگام به عرصه خلاقيت فرهنگی پا نهاد. معدودی از چهره های خلاق فرهنگی اين نسل که از جنگ و زندان و شکنجه و اعدام و انزوا جان به در بردند، تجربه های تلخ و سخت خود را به دستمايه جست و جو و کشف و خلق چشم اندازهای تازه در شعر و داستان و ديگر ژانرهای ادبی و هنری بدل کردند. نخستين مجموعه شعر حافظ موسوی با عنوان «دستی به شيشههای مه گرفته دنيا» در سال ۱۳۷۳ منتشر و با اقبال گسترده منتقدان و استقبال کتابخوانان رو به رو شد. از ديگر مجموع شعرهای حافظ موسوی می توان به سطرهای پنهان،شعرهای جمهو،زن تاريکی کلمات و خرده‌ريز خاطره‌ها و شعرهای خاورميانه اشاره کرد.مجموعه شعر «عکس های فوری» موسوی نيز در دست انتشار است. حافظ موسوی که چند سالی سردبير مجله ادبی و معتبر کارنامه بود،از اعضای فعال کانون نويسندگان ايران نيز هست.
رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه برای دیداری دو روزه به یونان رفته است. آقای اردوغان گفت که دولت یونان می تواند در مسئله بحران مالی این کشور بر روی همبستگی ترکیه حساب کند و او از امضای توافق نامه ای برای کاهش هزینه ی مسابقه تسلیحاتی میان دو کشور حمایت می کند. هیاتی ده نفره از وزیران کابینه نیز نخست وزیر ترکیه را همراهی می کنند. به گفته نخست وزیر ترکیه، جهانگردی یکی از موضوع های عمده ای است که درباره آن گفتگو خواهند کرد. گردشگری و جهانگردی، از مهمترین منابع درآمد یونان و ترکیه است.
نیروهای دولتی تایلند در تلاش برای نزدیک شدن به مرکز تجاری - اداری شهر بانکوک، که در کنترل مخالفان دولت است، با تظاهرکنندگان و متحصنین مخالف دولت درگیر شده‌اند. به گزارش خبرگزاری‌ها، در خیابان‌های مرکزی شهر صدای شلیک گلوله و گاز اشک‌آور شنیده می‌شود. مخالفان نیز برای جلوگیری از پیشروی نیروهای دولتی اتوبوس‌های شهری و خودروهای نظامی را به آتش کشیده‌اند. دولت تایلند پیشتر اعلام کرده بود که قصد دارد خیابان‌های مرکزی شهر، که نزدیک به ده هفته در کنترل مخالفان بوده را پاکسازی کند. این اقدام دولت با مقاومت مخالفان رو به رو شده است.
يک بازرگان تايوانی که با اتهام فروش قطعات موشک به ايران بازداشت شده است، در دادگاهی در ايالت فلوريدای آمريکا مجرم شناخته شد. يی‌ـ‌لان چن، ۴۰ ساله متهم است که از سال ۲۰۰۷، دستکم ۳۰ محموله کالاهايی که می‌تواند در صنايع نظامی به کار گرفته شود، به ايران ارسال کرده است. بر اساس اسناد ارائه شده در دادگاه آقای چِن به هنگام واسطه‌گری برای فروش ۲ هزار چاشنی موشک به ايران، مورد سوء‌ظن پليس واقع شد و مکاتبات‌اش مورد بررسی و تحقيق قرار گرفت. اين بازرگان تايوانی ممکن است به جرم فروش کالاهای ممنوعه به ايران به ۲۰ سال حبس محکوم شود.
دانشمندانی که بر روی سلول‌های بنيادی کار می‌کنند، موفق شده‌اند در آزمايشگاه سلول‌های حسی گوش را توليد کنند. بدين ترتيب اميد می‌رود که درمان قطعی برای ناشنوايی در آينده‌ای نزديک ممکن شود. اين دستاورد علمی حاصل يک دوره‌ی تحقيقاتی ده ساله در دانشگاه استنفورد، در کاليفرنيای آمريکا است. پروفسور استفان هلر، از دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه استنفورد می‌گويد که با تکثير سلول‌های بنيادی يک ابزار ارزشمند برای مطالعه‌ی بنيان‌های مولکولی شنوايی و ناشنوايی فراهم می‌آيد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر