دولت ایران خبر داده که از این پس خودروهای شخصی علاوه بر سهمیه ۶۰ لیتری ماهانه، فقط تا سقف ۵۰۰ لیتر می توانند از بنزین آزاد استفاده کنند.
قیمت هر لیتر بنزین سهمیه‌ای ۱۰۰ تومان است و بنابر تصمیم جدید دولت، خودروهای شخصی که سهمیه بنزین آنها تمام شود می‌توانند با کارت بنزین خودرو تا ۵۰۰ لیتر بنزین به قیمت ۴۰۰ تومان استفاده کنند.
علیرضا ضیغمی مدیر عامل شرکت ملی پالایش و پخش فراورده های نفتی در باره محدودیت تازه برای عرضه بنزین آزاد گفته است که با این کار جلوی قاچاق مواد سوختی گرفته میشود.
در همین حال شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی اعلام کرده است برای سهولت در سوختگیری خودروها و رفع مشکلات در مواقع اضطراری تا اطلاع ثانوی کارت هوشمند سوخت جایگاه‌داران فعال باقی خواهد ماند.
این طرح در فاز اول به صورت آزمایشی بر روی خودروهایی اجرا خواهد شد که سهمیه بنزین یارانه ای آنها به پایان رسیده باشد.
سهمیه تعیین شده در سه ماه بهار امسال برای هر خودرو ۶۰ لیتر بوده و دولت ۸۰ لیتر نیز به عنوان بنزین نوروزی به خودروهای شخصی اختصاص داده بود.
منبع: مهر و بی‌بی‌سی
رابرت ردفورد، شیرین نشاط و 40 سينماگر معروف جهان در بیانیه‌ای خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط جعفر پناهی شدند.
این سینما گران در بیانیه‌ی خود با اشاره به فراخوان منتشر شده در روز هجدهم می در سایت «قانون بازی» که به گفته‌ی آنان «فرياد کمک‌خواهی دردناک پناهی را خطاب به جهان منتشر کرد» نوشته‌اند: «امروز ما تصميم گرفتيم فراخوانی بين‌المللی را برای آزادی جعفر پناهی شروع کنيم.»
سینماگران افزوده‌اند: «جعفر پناهی که اکنون 80 روز است در زندان به سر می‌برد، توانست چند کلمه نامه‌اش را از زندان به بيرون بفرستد؛ نامه‌ای که آنانی را که در زمان خوانش نامه از فراز پله‌های کن حاضر بودند، آشفته کرد.»
به گفته‌ی امضا کنندگان این نامه «مقامات جمهوری اسلامی ايران با هدف قرار دادن جعفر پناهی، هنرمند با شهرت جهانی، ثابت میکنند که از اين به بعد تا تکميل سياست سرکوبشان در مقابل هيچ چيز عقب‌نشينی نخواهند کرد.»
این سینماگران افزوده‌اند: «جعفر پناهی، کارگردانی متعهد که با فيلم‌هايش به جامعه ايران می‌پرداخت، با وجود تهديدات حکومتی همواره در ايران ماند و تنها خطای وی حمايت از ميرحسين موسوی بود.»
رابرت ردفورد، مايکل مور، مارتين اسکورسيزی، برتران توونيه، فردريک وايزمن، شیرین نشاط، مرجان ساتراپی و محسن مخملباف از امضا کنندگان این نامه هستند.
منبع: گویا نیوز
هیت نظارت بر مطبوعات در آستانه روز ملی خیام نیشابوری، خیام‌نامه، تنها نشریه نیشابور را توقیف کرد.
محمد علی رامین دبیر هیت نظارت بر مطبوعات با تایید این خبر علت این امر را «تخلفات متعدد از ماده ۶ قانون مطبوعات جمهوری اسلامی» خواند.
رضا مهرداد، مدیر مسوول نشریه خیام‌نامه در خصوص علت توقیف این هفته‌نامه گفت: «در نامه هیت نظارت که به دفتر نشریه ارسال شده تنها به توقیف نشریه بر اساس ماده شش قانون مطبوعات اشاره شده و دلیل دیگری ارایه نشده است.»
وی افزود: «ما نمی‌دانیم که حتی متهم به ارتکاب کدام بند از تخلفات شمرده شده در این ماده هستیم.»
به گفته‌ی آقای مهرداد «نشریه در این مدت حتی یک تذکر رسمی از مراجع قانونی دریافت نداشته است لذا با توجه به قرینه هم نمی‌توانیم دلیل حقوقی خاصی برای توقیف نشریه بیابیم.»
نشریه خیام‌نامه تاکنون ۱۵۵ شماره از انتشار را پشت سر گذاشته است و مطالبی با موضوعات سیاسی، فرهنگی و اجتماعی را پوشش می‌داد و تیراژ قابل توجه این هفته‌نامه، به گفته‌ی اهالی نیشابور، حاکی از موفقیت آن در میان نشریات محلی بود.
کلمه
حسین زمان
کبوتر قاصد
مجددا مسئله بی حجابی و بدحجابی مسئله روز شده است و به موازات مناقشات بیرونی پیرامون انرژی هسته ای موضوع حجاب از اهم موضوعات داخلی به حساب می آید. آنچنان بر طبل ها کوبیده میشود که گویا ریشه و منشا همه نابسامانی ها بی حجابی و بدحجابی است.
از مجموعه فسادها و گناه های رایج مانند دروغگویی، تهمت، زیر پا گذاشتن حق الناس، غیبت کردن و آبروی مؤمن را بردن، دزدی از بیت المال، رانت خواری، جعل مدرک و ده ها و بلکه صدها خلاف و گناه دیگر به نظر می رسد بدحجابی ام الفساد است. از قرائن اینگونه پیداست زیرا به خاطر ندارم برای گناهان دیگر و خطاهای دیگر اینگونه بسیج عمومی داده شده باشد و ائمه جمعه اینگونه یکپارچه تمام انرژی خود را برای مقابله با بدحجابی گذاشته باشند. آقایان بجای اینکه به دنبال علت باشند معلول را چسبیده اند و نمیدانم چرا نمیخواهند از گذشته و تاریخ درس بگیرند.
آن روز که شاید شرایط برای اینگونه برخوردهای خشن مهیا تر بود چنین روش هایی جواب نداد. مگر نه اینکه در خیابان ها زنان بی حجاب و یا به تعبیری بدحجاب به شدت مورد تعرض قرار میگرفتند و با ایشان با خشونت برخورد میشد؟ مگر نه اینکه با شعار یا روسری یا تو سری بر سر ایشان می ریختند و به باد کتک میگرفتند؟ مگر نه اینکه در اوایل انقلاب تعداد زیادی از زنانی که حاضر به قبول حجاب اجباری نبودند از ادارات دولتی اخراج شدند؟ چه اتفاقی افتاد؟ آیا حجاب در مملکت فراگیر شد؟ منظور من حتی حجاب اختیاری نیست بلکه منظورم نوع اجباری آن ست آیا با اجبار و زور ، حجاب و فرهنگ آن در کشور شکل گرفت؟
نوع برخورد با مقوله حجاب از ابتدا غلط بود و نتیجه آن جز اشاعه فرهنگ نفاق در جامعه نبود. با اجباری شدن حجاب قبل از اینکه برای ایجاد فرهنگ با حجابی کاری صورت بگیرد تنش ها و موضع گیری ها آغاز شد. ما با دست خودمان به ترویج نفاق در جامعه پرداختیم. دختران دانش آموز موظف به پوشیدن لباس های فرم خاصی شدند که فقط خود را در مدرسه موظف به پوشیدن آن میدانستند و بعضا بلافاصله پس از خروج از مدرسه ظاهر خود را تا حد امکان تغییر میدادند. در مدرسه یک ظاهر داشتند و در بیرون از مدرسه ظاهری کاملا متفاوت.
این تنها مربوط به محصلین نبود بلکه شامل حال برخی معلمان، کارمندان ادارات و سازمان ها و نهادهای تابعه دولت نیز میشد. نتیجه اینکه من برای حضور در مدرسه باید مدیر و ناظم را فریب بدهم. من برای ماندن در اداره و ادامه شغلم باید سر رئیسم را کلاه بگذارم. من باید دیگری باشم نه خودم. البته این رفتارهای منافق گونه تنها خاص زنان و مقوله حجاب نبوده و نیست. ریش داشتن یک ارزش شد و نداشتن آن مساوی بی دینی و بی قیدی و ضد ارزش. برای کسب موقعیت بهتر باید ریش داشت و یک تسبیح در دست گرفت و گاهی هم لب ها را تکانی داد تا دائم الذکر جلوه نمایی و مقرب گردی.
همه این رفتارهای منافق گونه طی سی سال گذشته نهادینه شده و تقریبا در همه جا مشاهده میشود. در ادارات، در مدارس و در سازمان ها ی اجتماعی و اقتصادی و حتی هنری.
یادم می آید زمانی دخترم در مدرسه راهنمایی تحصیل میکرد که مدیره آن خانمی بود که من فقط بینی او را دیده بودم چون حجاب او مافوق حجاب بود و جهت احتیاط همه جای بدن منهای بینی را می پوشاند. در محیط مدرسه سازمانی پلیسی ایجاد کرده بود و تعدادی از دانش آموزان را بصورت مأموران مخفی برای مراقبت از دیگر دانش آموزان گمارده بود تا اگر کسی در مدرسه یا خارج از آن گوشه مقنعه اش کنار رفت گزارش کنند، اگر کسی در نماز جماعت شرکت نکرد گزارش کنند. آنچنان جو رعب و وحشت در مدرسه حاکم بود که هیچ دانش آموزی به دوست و همکلاسی خود اطمینان نمیکرد.
بخاطر دارم در یک جشن مذهبی دانش آموزان را در حیاط مدرسه نشانده بودند و مداح مشغول مولودی خوانی بود طبق روال معمول از دانش آموزان که اکثرا در رده سنی ۱۲ تا پانزده سال بودند خواست تا دو انگشتی او را همراهی کرده و دست بزنند، ناگهان خانم مدیر با یک حرکت سریع از جا بلند شد و با دست فرمان دست نزدن را صادر کرد و مأموران امنیتی وی نیز شروع کردند با سرعت به نوشتن نام دانش آموزانی که دست میزدند تا بعدا از نمره انضباط ایشان کسر گردد.
این مثال را که نمونه ای از خروار است زدم تا بگویم ده ها سال است که نظام حاکم با عملکرد غلط و نادرست حتی ارزش ها را به ضد ارزش تبدیل کرده و به منافق پروری پرداخته. با زور و چماق و بگیر و ببند نمیتوان جامعه را هدایت کرد. این نوع برخوردها به هیچ عنوان ریشه در اسلام ندارد. اسلام دین رحمت است و عطوفت. اسلام دین هدایت است و منطق. متاسفانه باید بگویم امروز روز برداشت ما از محصولاتی است که بذر آنها را در گذشته خود بر زمین این مرز و بوم پاشیده ایم.
در لبنان حجاب اجباری نیست. مسلمان با حجاب در کنار مسلمان بی حجاب در کنار مسیحی بی حجاب با هم زندگی میکنند. فساد و فحشا به مراتب از کشور ما کمتر است. در همین میتینگ های حزب الله لبنان ببینید چقدر بی حجاب حضور دارند و کسی به آنها تعرضی نمیکند بلکه یار و یاورند. در مالزی هم همینگونه است در اندونزی که پر جمعیت ترین کشور مسلمان است نیز همینگونه است. تجربه نشان داده هر کجا زور حاکم شود نتیجه معکوس میدهد.
زور یعنی بردن فساد و فحشا به پشت پرده، یعنی مخفی ساختن آنها، یعنی اشاعه نفاق در جامعه. با زور مردم را با حجاب نمیکنید بلکه فساد را محجبه میسازید و چادر بر سر بی صداقتی میکنید.
سرگرد محمد شیری، رئیس اداره آموزش همگانی نیروی انتظامی در آذربایجان شرقی گفت: ایران نسبت به جمعیت موجود در حال حاضر اولین مصرف کننده مواد مخدر در جهان است.
وی که روز گذشته در حاشیه افتتاح نمایشگاه عکس و کاریکاتور فقر در تبریز سخن می‌گفت، افزود: «با توجه به قرار گرفتن ایران در مسیر ترانزیت مواد مخدر و جمعیت جوان آن بیش از کشورهای دیگر در معرض آسیب قرار دارد.»
به گفته‌ی آقای شیری «سالانه مافیای مواد مخدر در جهان به ایران پیشنهاد میکنند تا با دریافت مبالغی کلان اجازه سرازیر شدن مواد مخدر را به کشور صادر کنند که مسئولان کشور همواره با این تقاضا مخالفت و مبارزه کرده‌اند.»
وی «کشفیات ۹۳ درصدی و شهدای مبارزه با مواد مخدر» را یک افتخار برای نیروی انتظامی جمهوری اسلامی دانست.
منبع: مهر
کانون مدافعان حقوق بشر در تازه‌ترین گزارش خود از وضعیت حقوق بشر در ایران ضمن انتقاد از برخوردها با فعالان مدنی و شهروندان اعلام کرده است که در نیمه دوم سال ۱۳۸۸ حدود ۵۰۰ مورد بازداشت و ۱۷ مورد اعدام در ایران اتفاق افتاده است.
این کانون در گزارش خود پای‌بندی مقامات قضایی، انتظامی و امنيتی جمهوری اسلامی به رعايت دقیق موازین دادرسی عادلانه را خواستار شده و از مسئولان و مقامات دولت ایران خواسته است به حقوق سياسی و مدنی شهروندان ایرانی احترام بگذارند.
در تازه‌ترین گزارش این سازمان همچنین با اشاره به فشار بر مطبوعات و وب‌سایت‌ها در ایران به ۱۳مورد توقیف موقت یا لغو امتیاز نشریات نیز اشاره شده است.
این سازمان حقوق بشری علاوه بر توقیف مطبوعات در ایران، به ۲۵ مورد تذکر به جراید مختلف و همچنین فیلترینگ ۱۶ وب‌سایت اینترنتی نیز اشاره کرده است.
کانون مدافعان حقوق بشر گزارش شش‌ماهه خود را در دو بخش کلی تنظیم کرده است که بخش نخست آن با عنوان «حقوق مدنی و سیاسی» پنج زمینه را در برمی‌گیرد که عبارتند از وضعیت فعالان سیاسی و اجتماعی دگراندیش، وضعیت کتاب و مطبوعات، نویسندگان و روزنامه‌نگاران، وضعیت دانشگاه‌ها و دانشجویان، وضعیت زنان و اعدام و قطع عضو.
بخش دوم این گزارش با عنوان حقوق اقتصادی و اجتماعی سه عرصه را شامل میشود که عبارت‌اند از وضعیت معلمان، وضعیت کارگران و کشاورزان و میراث فرهنگی و محیط زیست.
این هشتمین گزارش فصلی کانون مدافعان حقوق بشر به شمار می‌رود.
منبع: رادیو فردا
دو شهروند ایرانی که نیروهای آمریکایی در عراق آنان را بازداشت کرده بودند پس از هفت سال آزاد شدند.
سفیر ایران در عراق، این دو نفر را احمد برازنده و علی عبدالمالکی معرفی کرده و گفته است که آقای برازنده هفت سال و آقای عبدالمالکی سه سال پیش توسط نیروهای آمریکایی بازداشت و زندانی شدند.
گفته میشود این دو تن در چارچوب توافق امنیتی آمریکا و عراق در اختیار تشکیلات قضایی عراق قرار گرفته بودند و مقامات قضایی عراق دستور آزادی آنان را صادر کرده‌اند.
توافق امنیتی آمریکا و عراق به نحوه همکاری دو کشور در زمینه همکاری امنیتی دو طرف ارتباط دارد و با اجرایی شدن آن، نیروهای آمریکایی ابزار اعمال حاکمیت از جمله در ارتباط با وضعیت شهروندان عراقی و خارجی در بازداشتگاه‌های نیروهای آمریکایی را به طور کامل به دولت عراق منتقل کردند.
منبع: ایلنا
شیرین عبادی با تقدیم جایزه «انجمن جهانی دموکراسی» به جعفر پناهی و محمد نوری‌زاد، از پناهی خواست تا به اعتصاب غذای خود پایان دهد.
اریک بترمان، رئیس انجمن جهانی جایزه دموکراسی این جایزه را روز پنجشنبه ۳۰ اردیبهشت ماه (۲۰ مه) در شهر بن آلمان به خانم عبادی تقدیم کرد.
عبادی در این مراسم ضمن گزارشی از وضعیت دموکراسی در ایران و نقش شورای نگهبان گفت: ««عملکرد شورای نگهبان به گونه‌ای بوده است که هر کس کوچکترین انتقاد سیاسی به عملکرد حکومت داشته باشد صلاحیتش رد شده و شورای نگهبان در این مورد موظف به پاسخگویی ذکر دلایل عدم صلاحیت نیست.»
وی با اشاره به «حق وتوی» شورای نگهبان در مورد مصوبات مجلس مدعی شد که این شورا بارها بدون دلیل از این حق سوءاستفاده کرده‌است.
شیرین عبادی در بخش دیگری از سخنان خود با ذکر این نکته که اولین پله‌ی دموکراسی، آزادی بیان است افزود: «تا ملتی آزاد نباشد که عقاید خود را بیان کند، چگونه می‌توان تصور دموکراتیک بودن حکومتی را داشت. تعداد کثیری از نشریات در سال‌های اخیر تعطیل شده‌اند و تعدادی از بهترین خبرنگاران و نویسندگان صرفاً به جرم نوشتن در زندان هستند.»
وی با اشاره به گسترش سانسور به سایت‌های اینترنتی و همکاری شرکتهای کورپوریشن نوکیا، زیمنس، با حکومت ایران برای کنترل بیشتر موبایل‌ها و پیامک‌ها گفت که یک بار دیگر ثابت شد شرکتهای غربی هنگام امضای قراردادهای تجاری به راحتی حقوق بشر و آزادی بیان را نادیده می گیرند.
عبادی در پایان ضمن ابراز مخالفت خود با تحریم و جنگ، خواستار دخالت کشورهای دیگر در زمینه حقوق بشر در ایران شد.
منبع: دویچه ووله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر