در جامعه ایرانی همیشه یک سری از چیزها مد می‌شود، یک روز عینک دودی، یک روز عینک طبی، یک روز عینک ... اما جدای از جامعه ایران به پدیده جدیدی از مد بر می‌خوریم که گریبان جامعه لامپی فکر ایرانی را گرفته است. پدیده ای به اسم دشمنی با موسوی...
این روزها دشمنی با میر حسین موسوی مد بلاگرها و روشن فکران لامپی عزیز هست که دوست دارند با ایراد گرفتن به موسوی لامپ های فکری شان را پر نور تر کنند تا از مموتی عقب نمانند. متاسفانه کسانی که سبز ها را به یک بعدی دیدن متهم میکنند خود دچار سیاه و یا سفید بینی شده اند. هیچ کدام از عملکردهای میر حسین موسوی به مزاج این عزیزان خوش نمی آید و مدام پر شورتر از رجا نیوز و فارس در پی تخریب رهبران جنبش سبز هستند.
یک روز دو ساعت بعد از اعدام هموطنان کرد فوری نوک تیز پیکانشان را به سوی موسوی می‌گیرند که چرا بیانیه نمی‌دهد و روز بعد که بیانیه منتشر شد باز هم غر می‌زنند که چرا دیر بیانیه میدهد. کسانی که مدام ژست بی‌طرفی میگرند باید نشان دهند که از کدام پنجره بی‌طرفند؟ متاسفانه دوستان لامپی فکر مشخص نمی‌کنند که ایراد کار کجاست؟ مدام از دمکراسی و آزادی بیان حرف می‌زنند اما در عمل چیز دیگری از جوهر قلم هایشان نمایان می‌شود. مگر به غیر از آن است که در یک جامعه آرمانی تمامی اقشار جامعه با هر طرز فکری آزادند تا تفکراتشان را بیان کنند؟
آیا دوستان لامپی ما هوادار تک رسانه ای بودن هستند؟ به طور مثال جرس خانه دوستان سبز اللهی هست و خودنویس خانه دوستان ضد سبز اللهی، خوب این چه ایرادی دارد؟ آیا در جرس کسی به دوستان خودنویس گفته است که شما نیک اللهی هستید؟ نه ! جرس در دنیای آزاد رسانه آزاد است که هر آنچه فکر میکند درست است منتشر کند و خودنویس هم آزاد است هر آنچه گردندگانش گمان میکنند که صحیح است منتشر کند.
اینکه ما بیاییم رسانه‌ای را به جرم اینکه مثل ما فکر نمی‌کند محاکمه کنیم و به هواداران آن برچسب بزنیم جزو کدام یک از اصول دموکراسی است؟
دوستان لامپی فکری که گمان میکنند موسوی مدام اشتباه میکند و توانایی راهبری جنبش سبز را ندارد چرا خود یک راهبر نشان نمی‌دهند؟ چرا به جای ساختن دست به تخریب می‌زنند؟ آیا دوستانی که سبزها را سبز اللهی میخوانند به شعور و درک مردم شک دارند؟ که اگر شک ندارند چرا دست به تخریب می‌زنند؟ چرا طرح سازنده‌ای را مطرح نمی‌کنند تا مردم همراه آنها شوند؟ رسانه‌ای که مورد حمله قرار میگیرد به گمان من آنچنان بزرگ و قوی است منتقدانش را می‌ترساند، چه نیازی هست که رسانه که به قول این دوستان کیهان سبز است برچسب بخورد؟
چه نیازی هست کسانی که حامی میر حسین موسوی هستند برچسب بخورند؟
آیا آفریننده وازه سبز اللهی گمان میکند که سبز اللهی ها درک و شعور سیاسی ندارند؟ و یا مزدورانی هستند که نمی‌بینند؟ نه خیر همین سبز اللهی‌ها ، همین حزب اللهی‌ها و همین بسیجی‌ها همه و همه مثل من و شما می‌بینند تنها و تنها پنجره دید آنها با من و شما تفاوت دارد، آیا تفاوت در نقطه دید میتواند دلیلی برای تخریب کسی باشد؟
امروز که ما به لطف پیشرفت تکنولوژِی هر یک رسانه ای در اختیار داریم چرا باید دست به دامان تخریب بشویم ؟
چرا خودنویس خود راهی نسازد و بگذارد سبزاللهی‌ها در جرس منبر بروند؟
اینکه گمان کنیم باانتقاد از راهی که مردم به آن اقبال نشان داده اند میتوانیم روشن فکر شویم درست نیست ، باید ضمن رعایت اصول اخلاقی دست به نقد هم بزنیم و اگر قرار است بی طرف نقد کنیم حقیقتا بی طرف باشیم نه اینکه مدام ژست بی طرفی بگیریم و مدام طرف مقابل خود را بکوبیم. دموکراسی یعنی اینکه اگر هوادار جناحی هستی بتوانی به راحتی حرف بزنی و بنویسی و اگر خود را نقاد میدانی و از سیاست خاصی پیروی نمیکنی حقیقتا حامی سیاستی نباشی، گرفتن ژست نقادی کافی نیست.
نباید انتظار داشت درفردای آزادی جرس ستونی را برای نوشتار نیروهای چپ خالی بگذارد و یا روزنامه های چپ و یا مخالف با سبزها ستونی برای نوشتن سبزها خالی بگذارند، این دموکراسی نیست ، دموکراسی این است که جرس منتشر شود ، نیک اهنگ روزنامه خود را داشته باشد، حبیبی نیا برای خود بنویسد و همه و همه زیر چتر قانون آزادی بیانشان تضمین شود و در برابر بر چسب زنی و تهمت همه در برابر قانون پاسخ گو باشند.
تنها با ژست لامپی فکر بودن نمیتوان مدعی دمکراتیک بودن شد، باید به اصول دمکراسی پایبند بود.
امروز دنیای رسانه ای ما شده است مثل دنیای نبرد رپ خوان ها ، مدام از هم ایراد میگیریم و مدام در پی تخریب هم هستیم و چون حرفی برای گفتن نداریم به دنبال پیدا کردن ایراد از نوشته های هم هستیم ، آنچنان به دنبال تخریب هستیم که گوئی در ایران همه چیز درست شده است ، گوئی که ما زندانی گم نام نداریم ، گوئی که اعدامی نداریم ، گوئی که مادران غم زده نداریم ...
بهتر نیست کمی به فکر انرژی ایرانیانی باشیم که با گذر از هزار فیلتر حکومتی دلشان خوش است به خواندن متنی که به انها امید دهد ،آنها را از اوضاع کشور با خبر کند ، اگر ما تا قیام قیامت مدام به هم بتازیم چه جیز تغییر میکند؟
برادر اصلا کوتاهش کنم تو حرف خودت را بزن بگذار منه سبز اللهی هم حرف خودم را بزنم، برچسب نزن، توهین نکن، تخریب نکن، انتفاد کن ولی بزار حرف بزنم ، تو هم حرف بزن، تو هم راه نشان بده، به خدا مردم می‌فهمند و خودشان راه را انتخاب میکنند... باور کن
به امید روزی که روی پیشخوان دکه روزنامه فروشی میدان ولی عصر، هم جرس باشد، هم خودنویس
----------------
با تشکر از آرش عزیز، ذکر چند نکته را لازم می‌دانم. خودنویس، محل آزادی است که بر خلاف رسانه‌های حزبی، بلندگوی جریان خاصی نیست. هر کسی میتواند در خودنویس بنویسد و همچون آرش، نویسندگان و گردانندگان آنرا نیز نقد کند.
تفاوت کلی ما با برخی سایت‌های دیگر این است که ساختارمان داوطلبانه است، رهبری، خاندان هاشمی در اینجا آزادانه نقد می‌شوند، هر کسی میتواند در باره ولایت فقیه هر چیزی که دلش بخواهد بگوید، اخبار بر اساس مصلحت منتشر نمی‌شود، نویسندگان بر اساس الکلی بودن یا نبودن رد صلاحیت یا پذیرفته نمی‌شوند. بر اساس اطلاعات رسیده از یکی از روزنامه‌نگاران، برخی سایت‌ها در صورتی که متوجه شوند نویسنده‌ای کمتر شناخته شده، مشروب هم می‌خورد، با او کار نمی‌کنند.
پایه و اساس خودنویس این نیست که به نفع یا بر ضد گروهی فعالیت کند. هر نویسنده یا خالق اثری میتواند دیدگاهش را منتشر کند.
اگر نویسندگان سایت‌های دیگر از نوشتن در اینجا نهی نشوند، می‌توانند ازادانه بنویسند، کما اینکه عده‌ای از همکاران برخی سایت‌ها، مدتی چنین می‌کردند.
اینجا شهروندان بر اساس اعتقادشان به ولایت فقیه یا نظام یا ... طبقه بندی‌نمی‌شوند.
بحث در باره «مشکلات ژنتیکی سبزاللهی‌ها»، نگاه فردی یک نویسنده بوده است، نه نگاه «خودنویس». نیک آهنگ کوثر وقتی اینجا می‌نویسد، نویسنده‌ای است مثل شما و از هیچ حق ویژه‌ای برخوردار نیست.
اینکه نیک‌آهنگ اینجا چیزی نوشته، بر اساس نظر و فکرش، و عنوانی هم برگزیده برای بخشی از «سبز»ها، شامل همه نمی‌شود و چون گروهی از این نام‌گذاری ناراحت می‌شوند، نمیتوان آنرا اهانت دانست. نه «سبز» اهانت آمیز است و نه پسوند بعد از آن. مفهوم «سبزاللهی»، انتقادی را در خود دارد که به نظر می‌رسد اهانت‌آمیز تفسیر کردن آن ناشی از انتقادناپذیری بخشی باشد که مورد اشاره مطلب منتشر شده بوده‌اند.
در باب بحث‌های طرفدارانه یا انتقادی، هیچ‌کسی مانع انتقاد یا طرفداری جنابعالی یا دیگر دوستان از چهره‌های عمومی نشده است. با این همه سایت خودنویس مبنایش ایجاد فضا برای همه، متناسب با قواعد رسانه‌ای است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر