بر اساس آن برگ احضاریه، صبح امروز شنبه سیزدهم شهریور وی به همراه وکیل اش، نسیم غنوی به دادسرای اوین مراجعه کردند. نسیم غنوی گفت: «من در آنجا اعلام وکالت کردم و وکالت من پذیرفته شد و در پرونده ثبت شد، اما به من گفتند که در جلسه بازپرسی نمی توانم حضور داشته باشم. برای همین نسرین ستوده پیش بازپرس رفت برای تفهیم اتهام و من از اوین بیرون آمدم و از آن زمان تاکنون دیگر نتوانستیم از او خبری بگیریم».
رضا خندان، همسر نسرین ستوده، نیز گفت: «پس از ساعت ها انتظار، از همسرم نسرین خبری نشد و از این رو به همراه نسیم غنوی برای پیگیری وضعیت وی، عصر دوباره به اوین مراجعه کردیم. اما به ما گفته اند که هنوز مشخص نیست که قرار بازداشت برای ایشان صادر شده یا نه ولی تا این ساعت که هنوز از اوین بیرون نیامده است». نسیم غنوی احتمال می دهد که بازپرس قراری برای نسرین ستوده صادر کرده است و او را نگه داشته اند. نسیم غنوی می گوید: «پس از تفهیم اتهام، بازپرس موظف است طبق قانون قراری برای او صادر کند، حال این قرار آیا قرار بازداشت است یا کفالت و یا وثیقه، فردا صبح احتمالا مشخص می شود». وی در پاسخ به اقدام بعدی اش در مورد مشخص شدن وضعیت نسرین ستوده می گوید: «ما فردا صبح دوباره به اوین مراجعه خواهیم کرد تا ببینیم قراری که برای نسرین ستوده صادر شده چیست».
لازم به ذکر است که نسرین ستوده در سال 2008 جایزه بین المللی حقوق بشر را از کمیته بین‌المللی حقوق بشر ایتالیا که سازمانی غیر دولتی در زمینه حقوق بشر است، دریافت کرد. نسرین ستوده که از اعضای اولیه کمپین یک میلیون امضاء و نیز در دوره ای عضو هیئت مدیره انجمن حمایت از کودکان بوده است، پس از سال ها محرومیت از وکالت بالاخره توانست پروانه وکالت خود را بگیرد و از آن زمان تاکنون به طور رایگان وکالت بسیاری از فعالان جنبش زنان و دیگر فعالان مدنی را برعهده داشته و نیز پرونده های بسیاری را در زمینه کودکان قربانی کودک آزادی و نیز اعدام کودکان زیر 18 سال برعهده داشته است. از وی همچنین مطالب بسیاری در زمینه مسائل زنان منتشر شده است. ستوده کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل خود را از دانشگاه شهید بهشتی گرفته است و دارای دو فرزند خردسال است.
منبع: مدرسه فمینیستی
عزت گوشه‌گیر چهار کتاب شامل یک مجموعه شعر «مهاجرت در آفتاب»، دو مجموعه قصه «...و ناگهان پلنگ گفت زن» و «آن زن، آن اتاق کوچک و عشق»، و یک مجموعه نمایشنامه «دگردیسی» و «حاملگی مریم» به زبان فارسی به چاپ رسانده است. نمایشنامه‌های او به زبان انگلیسی در شهرهای مختلف آمریکا به روی صحنه آمده و در جُنگ‌های ادبی به چاپ رسیده‌اند، از جمله «مده آ در فالوجه به دنیا آمد»، «اسم من اینانا است»، «فدرای دیگر در بیابان» و «دو کودک ایرانی» در کنفرانس سالانه Women and theatre Program و ATHE Conference.
وی هم اکنون در دانشگاه دپال به تدریس نمایشنامه‌نویسی و قصه‌نویسی مشغول است.
گوشه‌گیر در گفت و گوی خود با رادیو دویچه وله می‌گوید:
«من از دوران بچگی‌ام بدون اینکه کسی به من گفته باشد که خاطراتت را بنویس یا چیزی بنویس، خودم علاقمند به نوشتن بودم و خاطره‌نویسی جزیی از وجود من است...
... ولی، موقعی که وارد خاک فرانسه شدم و بعد هم آمدم به آمریکا فکر کردم که روزانه باید هر چیزی را که بر من اتفاق می‌افتد و یا هر چیزی را که حس می‌کنم، بنویسم...»
در همین گفت و گو، گوشه‌گیر اذعان می‌کند؛ حقیقت‌نویسی خودش زنانه‌نویسی است یا زنانه‌نویسی خودش حقیقت‌نویسی ست. وی بعنوان یک زن در مهاجرت با یک جهان بسیار متفاوت روبرواست و تلاش می‌ورزد تا موجودیت خودش را در محیط تازه کشف کند.
او شاعری است که کمتر به چاپ آثار شعری‌اش پرداخته و تقریباً تمام نوشته‌هایش مربوط به مسایل زنان است. یک نمونه کوتاه از «یادداشت‌های دلتنگانه تابستانی» او را می‌خوانیم:
«دعا خلیل آسواد
گفتم: من هرگز گاوهای زخمی را در صحنه‌های گاوبازی ندیده‌ام. سگ‌های زخمی را هم در سگ بازی. خروس جنگی‌ها را هم ندیده‌ام. قتل‌عام گوریل‌ها و کرگدن‌ها را هم نه... اما سنگسار «دعا خلیل آسواد» را از ۲۷ اپریل تاکنون هر روز دیده‌ام. و از روز ۲۷ اپریل رنگ قرمز یعنی دعا٬ پیراهن قرمز یعنی دعا٬ گرمکن قرمز یعنی دعا... موی سیاه بلند تابدار یعنی دعا... زن یعنی دعا... دعا یعنی دعا... دعا... دعا، که ایستاده است تماما توی تن من... شاید در چشمهایم یا در کنج استخوانم که یک روز بروم در همان میدان و در همان میدان او را دوباره به دنیا بیاورم از سنگ مرمر با یک گرمکن قرمز...
خندید آن زن و گفت: هر روز رخ می‌دهد از این دست٬ فقط ما نمی‌بینیم! وقتی که رفت دیگر رفت!
آیا او آن قبیله مردان را فراموش کرده است از لحظه کندن دامن دعا از تن تا سوت و سنگ و لگد و خرد شدن استخوان‌هایش و شیار خون... و لحظه استمناء قبیله‌ای از مردان...»
او می‌گوید: «مسئله‌ی اصلی من شناخت و هویت زن است، لایه‌های متفاوتی که در روح زنان است. من تصور می کنم که شناخت زن در ارتباط با شناخت مرد است، یعنی چیزی که ما زنها در طول تاریخ مبارزات زنان کمتر مورد توجه قرار داده‌ایم، مسایل مردان است. چون در حقیقت مردها از وجود و از بطن ما زاده شده‌اند. برای اینکه این وجه را بهتر بشناسیم و بتوانیم بعنوان زن در کلیت جهانی، بهتر با آن روبرو بشویم و اصلا بتوانیم از مسائل خودمان شناختی پیدا کنیم، شناخت مسئله‌ی مردان خیلی مهم است. چون آنموقع است که می‌توانیم به ارتباط متساوی در مورد زنان و مردان با همدیگر بپردازیم. بخاطر اینکه بهرحال هر جامعه‌ای را ما زنان و مردان باهم می‌سازیم.» [از گفت و گو با رادیو دویچه وله]
عزت گوشه‌گیر حدود ۱۵ نمایشنامه در امریکا نوشته است که اکثرشان روی صحنه رفته و یا روخوانی صحنه‌ای شده‌اند. وی علاوه بر نمایشنامه نویسی به کارگردانی نیز پرداخته است. از جمله قطعه کوچکى در مورد مسایل زنان، که از قرةالعین شروع و با فروغ فرخزاد ادامه پیدا کرد و با زنان دیگرى مانند مهرانگیز کار و شیرین عبادی خاتمه یافت. که این کار را گوشه‌گیر همراه با رقص، موزیک و حرکت به روى صحنه برد.
گوشه‌گیر در مصاحبه‌اش با رادیو صدای آمریکا می‌گوید:
«زنان ایرانی، زنان بسیار قدرتمندی هستند و در طول تاریخ این را نشان دادند ولی تاریخ جهانی از این موضوع بی‌خبر هست. او در ادامه‌ی این مصاحبه به نقل از یکی از کارگردان‌های آمریکایی به نام فریدمن که سابقه‌ی همکاری با وی را داشته است، می‌گوید: «برای من خیلی عجیب و زیباست که می‌بینم زنان ایرانی هم مثل ما غذا می‌خورند، عشق می‌ورزند، دعوا می‌کنند و مبارزه می‌کنند و تاریخ عظیمی پشت آن‌هاست.»
خانم عزت گوشه‌گیر بدون شک یکی از زنان آگاه و اثرگذار در خارج از ایران است که در شناساندن تاریخ و مبارزات زنان ایرانی به جهان، نقش مهمی را ایفا می‌کند.
یادآور می‌شویم که همین امشب خانم عزت گوشه‌گیر در ترای سیتی به قصه‌خوانی و نمایشنامه خوانی می‌پردازد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر