ندای سبز آزادی: روز گذشته خانواده مهدی کروبی با وی دیدار کردند.
به گزارش سحام نیوز، در این دیدار حسین کروبی به همراه همسر و فرزندانش و نیز فاطمه کروبی حضور داشتند. حسین کروبی در خصوص این دیدار به خبرنگار ما گفت: ”نزدیک هفت ماه بود که پدرم را ندیده بودم؛ یعنی از همان روز نخست حصر خانگی. امروز به صورت ناگهانی از موافقت نیروهای امنیتی برای دیدار من و خانواده ام به همراه مادرم برای دیدار با پدر مطلع شدیم. لذا حوالی ظهر امروز به همان ساختمانی که پدر از یک ماه قبل در آن سکونت یافته اند رفتیم.”
حسین کروبی در ادامه در خصوص وضعیت روحی و جسمی آقای کروبی افزود: “ایشان هم به لحاظ روحی و هم از نظر جسمی در شرایط مطلوبی به سر می بردند و در تمام طول دیدار با روحیه ای قوی، همچون گذشته در خصوص مسائل صحبت می کردند و همچنان بر مواضع خود بیش از پیش تاکید می کردند. ”
فرزند ارشد مهدی کروبی با شایعه خواندن اخبار و اطلاعات منتشره در سایت های حکومتی مبنی بر نوشتن توبه نامه از سوی آقای کروبی؛ به خبرنگار ما گفت: ” در این ملاقات من خبرهای منتشر شده در سایت های حکومتی مبنی بر نوشتن توبه نامه را به ایشان منتقل کردم و ایشان در پاسخ گفتند «من بر مواضع و عقاید فکری خود استوار ایستاده ام و ذره ای از مواضع خود کوتاه نخواهم آمد.»
حسین کروبی همچنین با ذکر نقل قول دیگری از آقای کروبی، افزود: ” حکومت و نیروهای اطلاعاتی طی مدت هفت ماه اخیر با روحیات من به خوبی آشنا شده اند و مواضع مرا می دانند و فهمیده اند که من چگونه فکر می کنم، لذا به خود اجازه نمی دهند که مرا راهنمایی و ارشاد کنند، چه برسد به اینکه بخواهند وارد چنین فازهایی در خصوص نوشتن توبه نامه و ندامت نامه با من بشوند.”
به گزارش سحام، با توجه به نگرانی در خصوص وضعیت ایشان؛ ماموران امنیتی در این دیدار به خانواده آقای کروبی قول مساعد داده بودند که طی ۱۵ روز آینده آقای کروبی را به مکان مناسبی منتقل نمایند تا ایشان بتوانند از حیاط و هوای آزاد بهره مند شوند. ایشان همچنین از احتمال موافقت مقامات در خصوص حضور خانم فاطمه کروبی در کنار آقای کروبی در آن مکان جدید خبر داده اند. در حال حاضر مایحتاج غذایی و خوراکی ایشان توسط وزارت اطلاعات تهیه می گردد.
لازم به توضیح است که در روزهای اخیر سایت های منتسب به جریان حاکم در داخل کشور با انتشار مطالبی کذب، خبر از انتشار توبه نامه آقای کروبی داده بودند. این سایت ها با انتشار دروغین بخش هایی از این “به اصطلاح توبه نامه” سعی در تخریب چهره آقای کروبی به عنوان نمادی از مقاومت و سرسختی در میان مردم نمودند. از طرفی نگرانی ها در خصوص وضعیت نگهداری آقای کروبی همچنان وجود دارد.
در این ویدئو ترفندهایی برای کاهش آسیب پذیری در برابر حملات ارتش سایبری برای کنترل ایمیل شما آموزش داده می شود
در حالیکه نسرین ستوده در سومین هفته متوالی از ملاقات با خانواده اش خودداری کرده و خواستار دلجویی از خانواده اش شده بود در اقدامی جدید مسئولان زندان به خواهر نسرین ستوده، اعلام کردند که حق ملاقات با خواهر زندانی اش را ندارد.
رضا خندان همسر نسرین ستوده در این خصوص به جرس می گوید: “این سومین هفته است که برای ملاقات خانم ستوده می رویم اما ایشان در اعتراض به برخورد غیرقانونی و بازداشت سه هفته پیش اعضای خانواده اش به سالن ملاقات نیامد. خانم ستوده خیلی مشخص گفته اند که مسئولین قوه قضاییه، دادسرا، دادستانی و هرکسی که مسئول این برخوردها با خانواده اش است باید از خانواده اش دلجویی کنند و دیگر چنین شرایطی صورت نگیرد تا شاید آسیبی که که در آن ملاقات به بچه هایش وارد شده جبران شود. به همبندی هایش هم گفته هفته بعد هم اگر شرایط مناسب برای ملاقات فراهم نگردد به سالن ملاقات نخواهد آمد. سرپرست دادسرای اوین نامه داده که خواهر خانم ستوده حق ملاقات با ایشان را ندارد و ممنوع الملاقات است و علتی هم ذکر نکرده اند. این اتفاق بسیار عجیب است زیرا ما انتظار رسیدگی و دلجویی داشتیم اما محدودیت ها و فشارهای غیرقانونی روز به روز در حال “افزایش” است.”
نسرین ستوده بدنبال بازداشت همسر و ضرب و شتم خواهرش در نامه‌ای به رییس قوه قضاییه و سرپرست دادسرای اوین، اعلام کرده بود چون خوفناک‌ترین دادسرای ایران به طورغیر قانونی هفته گذشته خانواده‌اش را به اتفاق دو کودک خردسالش ساعاتی به گروگان گرفته است از این پس ترجیح می دهد برای آسیب نرسیدن به فرزندانش از انجام چنین ملاقاتی خودداری کند.
همسر ستوده با بیان اینکه تمام جنجالها یی که در آن روز ملاقات به پا کردند همه بر سر هیچ بوده است، ادامه می دهد: “سه هفته پیش زمانیکه در سالن ملاقات بودیم یک دفترچه ای در دست من بود تا چیزهایی که می خواهم به نسرین بگویم یادم نرود و آنها را یاداشت کرده بودم و همینطور چیزهایی که خانم ستوده احتیاج دارد را یاداشت کنم که ناگهان یکی از مسئولین امنیتی زندان با یک برخورد بد و توهین آمیزی دستش را از بین من و بچه ها دراز کرد تا دفترچه را بگیرد. این حرکت بسیار ناراحت کننده و غیرقابل قبول بود و من اجازه ندادم دفترچه ام را بگیرند و به این برخورد اعتراض کردم. زیرا اساسا من و خانم ستوده که کار مخفیانه نداریم. بعد هم گفتند همه باید بازرسی شویم و حتی کیف خواهر ستوده را هم می خواستند بگردند. خواهر همسرم پزشک تغذیه و عضو هیت علمی دانشگاه و فردی کاملا غیر سیاسی و اینگونه برخوردها واقعا ناراحت کننده بود و اجازه بازرسی ندادیم. حرف ما هم این بود که بازرسی باید به شکل قانونی صورت گیرد و باید از طرف دادسرا یا قوه قضاییه نامه ارائه دهند. اگر قرار باشد که خانواده ها را در سالن ملاقات بازرسی کنند از قبل اعلام کنند تا ما هم در مقابل این برخوردها تصمیم بگیریم که بچه های کوچک را در این شرایط به سالن ملاقات ببریم یا نه؟ همین درخواست مجوز از قوه قضاییه باعث شد که ما را دو و سه ساعت در سالن ملاقات نگه دارند بعد هم نیم ساعت در یک راهرو تاریکی که به حیاط زندان منتهی می شد نگه داشتند و تا ساعت پنج بعد از ظهر ما را نگه داشتند و در این مدت هم برخوردهایشان همراه با تنش بود. این در حالی است که از صبح تا ظهر ما را معطل کرده بودند تا به سالن ملاقات برویم و تمام این برخوردها در مقابل چشمان بچه های کوچک ما صورت گرفت. حتی مهرابه در سالن ملاقات بعد از این برخوردها جلوی چشم مادرش شروع به گریه کرد.”
او می افزاید: “هم بندی های خانم ستوده می گفتند گریه مهراوه مدام جلوی چشم خانم ستوده می آید و بسیار برای بچه هایش ناراحت است. همسرم همان لحظه ی اول که متوجه بازداشت ما شد دست به اعتصاب غذا زد و ساعت پنج که فهمید ما را آزاد کرده اند اعتصاب خود را شکست. خلاصه بعد ما را به شکل غیر قانونی به دادسرا منتقل کردند این در حالی است که حکم احضاریه نداشتیم و ما را به زور به دادسرا بردند تا نهایتا به درخواست ما سرپرست دادسرای اوین نامه ای برای بازرسی ما تنظیم کرد و ما را بازرسی کردند. نکته ی قابل توجه اینکه بعد از بازرسی هیچ چیزی پیدا نکردند و به عبارتی تمام این جنجالها و برخوردها برای هیچ بود. در این میان همسر خواهر خانم ستوده بیرون از زندان منتظر ما بود و ما از آنها خواستیم تا به او تلفن بزنیم که نگران نباشد اما تلفن در اختیار ما نگذاشتند. بعد که خواهر همسرم با موبایل خواست به همسرش تلفن بزند یکی از مامورین زن به طرف او هجوم برد تا موبایل را بگیرد و به صورتش چنگ انداخت که هنوز جای ناخنهایش روی صورت خواهر خانمم است. باز تکرار می کنم تمام این اتفاقات جلوی چشمان فرزندان کوچکم رخ داد که تاثیرات و آسیبهای غیر قابل جبرانی را بر روی آنها خواهد گذاشت و حتی تا ساعت پنج ناهار به بچه ها ندادند و من به سربازی پول دادم تا بیسکویت برای آنها بخرد، این در حالی است که اگر بچه ها در بازداشت بودند باید غذا در اختیار آنها می گذاشتند.
رضا خندان با ابراز ناراحتی از شرایط ملاقات کابینی بیان می کند: “برای بچه ها ملاقات کابینی بود و نبودش در واقع علی السویه است و اصلا جالب نیست و بعد از ملاقات اصلا حس خوبی ندارند. حتی وقتی از پسرم می پرسم می خواهی برویم ملاقات مادر می گوید ملاقات تلفنی است؟ بعد که می گویم بله، تمایلی برای آمدن ندارد و با ناراحتی می گوید نمی آیم. خواسته ی اصلی ما از زمان بازداشت همسرم همواره این بوده که حداقل هفته ای یک بار اجازه ی ملاقات حضوری بدهند تا بچه ها از نزدیک در شرایط بهتر و آرامی از دیدن مادرشان استفاده کنند و اینقدر دچار آسیبهای روحی و آزردگی نشوند. متاسفانه هیچ گاه این اتفاق نیفتاد و هفته ها طول می کشید تا به ما بگویند ملاقات حضوری است و چند بار هم ماموران بچه ها را تنها می بردند که خیلی شرایط آزاردهنده ای بود. این در حالی است که طبق عرفی که خودشان گذاشته اند ما درخواست می دهیم و ماهی یکبار می توانیم ملاقات حضوری داشته باشیم. اولین ملاقات حضوری که برای اولین بار به من و بچه هایم دادند ده ماه بعد از بازداشت همسرم بود و در این ده ماه حتی دادستانی به بچه ها هم نامه جهت ملاقات حضوری نداد. بعد از یک سال هنوز برادرش نتوانسته از دادستانی نامه بگیرد تا خواهرش را ببیند و در این یک سال فقط یکبار به مادرش که بیمار است، نامه دادند تا دخترش را ببیند.”
همسر این حقوقدان دربند با اشاره به رفتار دوگانه دستگاه قضاییه کشور می گوید: “تمام خواسته ی ما این است که نظم و قاعده ای تعریف کنند و خودشان به آن عمل کنند و این نظم را در مورد همه زندانیان یکسان اجرا کنند و به دلخواه نباشد که بخواهند از این قاعده به عنوان امتیاز استفاده کنند و زندانیان را تحت فشار قرار دهند. انتظار ما این است که قوه قضاییه اگر تلاش می کند شرایط زندانیان سیاسی عادی شود، دوگانه رفتار کردن را کنار بگذارد. اگر قرار است شرایط زندانیان سهل شود باید برای همه زندانیان یکسان باشد و تمایزی بین آنها قائل نشوند. اینطور نباشد که عده ای را آزاد کنند و عده ای را مثل همسر خانم مهدیه گلرو در روز سالگرد ازدواجشان بازداشت و زندانی کنند و یا با خانواده و بچه های کوچک خانم ستوده را اینگونه برخورد کنند.. البته خواسته ما این است که تمام زندانیان که به ناحق در زندان هستند حتی یک دقیقه از حکمشان باقی مانده آزاد شوند اما دوگانه رفتار کردن به هیچ وجه قابل قبول و خوب نیست. کما اینکه خیلی از زندانیان سیاسی حق استفاده از مرخصی درمانی را هم ندارند و همسر من حتی برای فوت پدرش نتوانست برای نیم ساعت به مراسم خاک سپاری پدرش بیاید.”
نسرین ستوده به جرم اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به قضاوت پیرعباسی به ۱۱ سال حبس تعزیری، ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور و ۲۰ سال محرومیت از وکالت محکوم شد. این حقوقدان، وکیل دادگستری و برنده جایزه حقوق بشر “سازمان حقوق بشر بین‌الملل”، ضمن عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر، کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان، و انجمن حمایت از کودکان، وکالت پرونده‌های بسیاری از فعالان حقوق بشر، فعالان حقوق زنان، کودکان قربانیِ کودک آزاری و کودکان در معرض اعدام را برعهده داشته‌است. ستوده در سال ۱۳۸۸ برنده جایزه حقوق بشر “سازمان حقوق بشر بین‌الملل” شد. او پیش از بازداشت، بارها به‌خاطر فعالیت‌های حقوقی‌اش مورد تهدید قرار گرفته بود و به وی هشدار داده بودند که از وکالت شیرین عبادی دست بردارد.
همسر نسرین ستوده در پایان در خصوص پرونده ی موکلان خانم ستوده می گوید: “بسیاری از پرونده ها که مربوط به حقوق بشر بوده، همکارانش بر عهده گرفته اند اما بسیاری از پرونده ها که غیر سیاسی بوده و برای گذران زندگی قرارداد مالی با موکلان خود بسته است همینطور مانده و مشکلاتی را برایش ایجاد کرده است. زیرا قبل از بازداشت فرصت هماهنگی به او ندادند و فکر هم نمی کرد بازداشتش اینقدر طول بکشد. الان هم امکان ملاقات با موکلان و یا دسترسی به تلفن جهت پیگیری ندارد و از یکسال پیش که ایشان را بازداشت کرده اند مثل این است که وارد یک چاهی شده که هیچ راهی برای ارتباط با همکاران و وکلایش ندارد. در این مدت فقط یکبار با وکلایش ملاقات داشته است! این در حالی است که ایشان حق تلفن و ملاقات باید داشته باشند و حق مرخصی برای رسیدگی به پرونده ی موکلان خود باید داشته باشد اما متاسفانه ایشان به عنوان وکیل از همه این حقوق “محروم” است و روز به روز هم شرایط و محدودیتها برای ایشان بیشتر می شود.”
همراهی اخلاق و سیاست راهی است که این روزها از سوی علما، روحانیون برجسته و سیاستمداران نیک اندیش توصیه و سفارش می شود؛ راهی که بویژه در ماه مبارک رمضان رعایت آن از اهمیت دوچندانی برخوردار است .پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران این موضوع را با کارشناسان ، سیاستمداران به بحث گذاشته که به مرور منتشر می شود.
آنچه در ذیل می آید گفت وگوی پایگاه اطلاع رسانی و خبری جمارن است که با حجت الاسلام و المسلمین مصطفی درایتی با محور رابطه اخلاق و سیاست انجام شده است:
حجت الاسلام و المسلمین مصطفی درایتی پیرامون ارزیابی از وضعیت اخلاقی جامعه گفت: طبیعتاً با توجه به نام نظام جمهوری اسلامی و ورود اسلام به معنای رسمی به صحنه اجتماعی و سیاسی، انتظاری که از جامعه امروز ایران می رود این است که در مرحله اول اخلاق که در حوزه های اسلامی به عنوان فلسفه بعثت انبیا معرفی می شود به صورت برجسته تر و ملموس تر دیده شود و طبیعتاً این انتظار، انتظار درستی هم هست یعنی معیار تمایز یک جامعه اسلامی و جامعه غیر اسلامی در برجستگی اخلاق در روابط اجتماعی و سیاسی است. جامعه اسلامی اگر منهای اخلاق باشد تنها ادعایی ظاهری از اسلام را خواهد داشت و جوهره و اساس اسلامیت منهای برخی شعائر، اخلاق است.
این محقق علوم قرآنی ادامه داد: اگر موازین اخلاقی معیار قرار بگیرد آن چه که در جامعه ما اتفاق افتاده است چیزی نیست که مورد نظر مردم و شرع اسلام باشد و متاسفانه تزلزل در پایه های اخلاقی جامعه زیاد دیده می شود. نقش دولت ها و حکومت ها در ارتباط با مردم بسیار برجسته و تاثیرگذاری است این که در برخی روایات نیز گفته شده که “الناس علی دین ملوکهم” یعنی این که مردم دین شان را از بزرگانشان می گیرند و رفتار بزرگان و حاکمان که در مرآ و منظر مردم هستند می تواند به شکل مستقیم در اعمال و کردار مردم تاثیر بگذارد و تاثیر رفتار برخی مسوولان که بی محابا از مرز اخلاق عبور می کنند در تنظیم روابط اجتماعی و عدم پایبندی مردم به اخلاق بسیار بالا بوده است
مشاور دولت اصلاحات در امور روحانیون ادامه داد: در دهه اول انقلاب نسبت به دو دهه بعد مسائل غیراخلاقی کمتری دیده می شد و نوع رفتاری که مردم حتی فرض کنیم به ظاهر هم که شده بود در مسوولان خودشان و همچنین حضرت امام(س) می دیدند راهنمای آنان بود. برداشت مردم از مسوولین این بود که صداقت در گفتار و دروغ نگفتن به آنان و تطابق گفتار مسوولین با روندهای متن جامعه دیده می شد و این رفتار در بین مردم یقیناً تاثیر داشت. به ویژه رفتار مسوولینی که کسوت و شمایل و مناصب روحانیت هستند و مردم گاه گاهی ببینند که اینها علناً از مرزهای اخلاقی که خودشان باید مبلغ آن باشند خارج شدند طبیعتاً اعتنای به این گونه مرزها از سوی عوام مردم انتظار بی جایی است. این اتفاق ها باعث می شود تا بزرگترین هدف دین مغفول واقع شود و یا از عرصه اجتماعی خارج شود و جامعه بدون اخلاق مثل جنگلی می ماند که زندگی در آن بسیار طاقت فرساست. تهمت زدن ها، توهین کردن ها، دروغ گفتن ها علناً و به شکل های گوناگون تکرار می شود و مردم هم ناظر آن هستند و اینها تاثیر زیادی روی مردم می گذارد.
این فعال سیاسی افزود: رعایت موازین اخلاقی نیز از طریق نیروی نظامی و قوه قهریه امکان پذیر نیست یعنی با زندان و اعدام و مجازات نمی شود مروج اخلاق در جامعه بود و متاسفانه برخی دولتمردان در چاره جویی برای وضعیت اخلاقی چنان از این شیوه ها سخن می گویند که انگار راهی جز این شیوه ها بلد نیستند در حالی که تنظیم روابط اجتماعی نیازمند تخصص ها مختلف و نگاه های برنامه ریزی شده فرهنگی است اگر بنا بود با این شیوه ها بتوان جامعه را اخلاقی کرد کشورهای دیکتاتوری باید سردمدار اخلاق در دنیا می شدند.
حجت الاسلام و المسلمین درایتی در ترسیم معیارهای یک جامعه اخلاقی خاطر نشان ساخت: آموزه های دینی به ما نشان می دهد که جامعه اخلاقی جامعه ای است که سه عامل برجسته در آن رعایت شود و در روایات به صورت برجسته به آنها اهمیت داده شده است طوری انسان تصور می کند اینها معیارهای فرادینی است و حتی باید دین را نیز با این معیارها سنجید. اول آن که در جامعه دروغ گفته نشود و به حدی بر زشتی دروغگویی تاکید شده است که هیچ جرم و گناهی بالاتر از آن نیست؛ دوم امانتداری است تا مردم بتوانند به هم اطمینان بکنند و امانتداری تنها در سپردن شی به امانت نیست بلکه امانت شامل موقعیت و امکانات و جایگاهی نیز به کسی سپرده می شود هست. سوم آن که وفای به عهد و پیمان است. اگر در ذهن جامعه ای را تصویر کنید که در آن دروغ و خیانت در امانت و خلف وعده نباشد این تصویر یک جامعه اخلاقی و اسلامی و یک جامعه دلپذیر و دلنشین برای زندگی است. برخی روایات تاکید می کنند که مردم را با نماز طولانی و روزه طولانی و تهجد نسنجید بلکه دین مردم را باید به راستگویی و امانتداری بسنجید و اینها میزان و معیار دینداری است.
سازمان ملل متحد به مناسبت روز جهانی مفقود‌شدگان و ناپدیدشدن افراد توسط دولت‌ها یا گروه‌های نظامی، به عنوان وسیله‌ای برای حل مناقشه یا ناآرامی، را محکوم کرده است.
به گزارش بی بی سی، هدف از این درخواست جلب توجه به وضعیت ناگوار هزاران نفری است که در سراسر جهان ناپدید شده‌اند.
سازمان ملل می‌گوید که هزاران نفر در جهان در شرایط نامطلوب و در مکان‌هایی که بستگان یا نمایندگان حقوقی آنها از آن خبر ندارند زندانی هستند.
جرمی سارکین رئیس گروه کاری ناپدیدشدن‌های اجباری گفت: “ناپدیدشدن‌های اجباری به‌دلایل ویژه‌ای توسط دولت‌ها انجام می‌شود. همیشه به‌خاطر جلوگیری از فعالیت‌هایی که فرد مفقود شده در آن درگیر است نیست. هدف همچنین مرعوب کردن خانواده‌ها، همکاران، و اطرافیان شخص است.”
آقای سارکین می‌گوید این فقط یکی از استراتژی‌هایی است که دولت‌ها برای ایجاد ارعاب به کار می‌گیرند اما شیوه‌ای موثر است:
“گاهی محاکمات نمایشی برگزار می‌شود، گاهی اعدام‌های دولتی، گاهی بازداشت‌های خودسرانه. ناپدید شدن افراد سلاح دیگری است که دولت‌ها برای تعقیب مخالفان استفاده می‌کنند و تاثیر رعب‌آور خیلی گسترده‌تری دارد.”
شماری از نهادهای بین‌المللی حقوق بشر مانند دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل و گروه‌های غیردولتی مانند عفو بین‌الملل از جمله درباره زندانی شدن‌های مخفیانه کار می‌کنند.
روز بین‌المللی ناپدیدشدگان فرصتی برای پررنگ کردن کار این گروه‌ها و نهادهاست.
الهه هیکس کارشناس حقوق بشر درباره اهمیت کار این گروه‌ها و تاثیر آن در سرنوشت ناپدیدشدگان می‌گوید صدور بیانیه توسط این سازمان‌ها درباره ناپدیدشدگان باعث ایجاد نوعی مصونیت برای افراد مفقود می‌شود.
زندانی کردن افراد تحت شرایط مخفیانه یا نامعلوم نقض جدی مفاهیم حقوق بشر است و در صورتی که در جریان مناقشه مسلحانه صورت گیرد ناقض قوانین بین‌المللی است.
عضو کمیسیون امنیت ملی گفت: دستگاه دیپلماسی در ارتباط با تحولات سوریه می‌توانست موضع‌گیری قوی‌تری داشته باشد.
به گزارش خبر ان لاین، سید‌احمد آوایی در ارزیابی از عملکرد وزارت خارجه درباره تحولات سوریه و لیبی، با بیان اینکه وضعیت سوریه با دیگر کشورهای منطقه متفاوت بود افزود: نقطه اشتراک سوریه با دیگر انقلاب‌های منطقه این بود که آزادی و انتخابات واقعی در این کشور وجود ندارد و اقلیت بر اکثریت حکومت می‌کند.
وی نقطه افتقراق سوریه از دیگر کشور‌هایی که دچار انقلاب شده‌اند را مستقل بودن حکومت آن دانست و اظهار داشت: سوریه در هیچ دوره‌ای وابسته به قدرت‌های منطقه‌ای یا بین‌المللی نبوده و حتی در دوران اوج قدرت اتحاد جماهیر شوروی، متحد روس‌ها بود نه وابسته. ضمن اینکه سوریه در بین کشورهای عربی تنها حکومتی است که تا کنون در مقابل رژیم صهیونیستی کوتاه نیامده و از حزب‌الله دفاع کرده است.
نماینده دزفول با تأکید بر اینکه بهترین گزینه برای سوریه اصلاحات داخلی در این کشور است، تصریح کرد: ولی متأسفانه حکومت سوریه دیر وارد اصلاحات شد. آنان خیلی زودتر از اینها باید اعتراضات مردمی را می‌شنیدند. چراکه انتقاد‌ها از حکومت این کشور در ابتدا با هدف اصلاحات بود و اگر سوریه زودتر از اینها با مردم کنار می‌آمد به این وضعیت نمی‌رسید.
عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در بخشی از مصاحبه ی خود گفت: واقعیت این است که حمایت مطلق ما از سوریه کار درستی نبود. چراکه مردمی که در این کشور علیه حکومت تظاهرات می‌کردند مردم متدینی بودند و حرکت‌های اعتراضی خود‌جوش بود.
وی درخصوص عملکرد وزارت خارجه در خصوص تحولات لیبی هم اظهار داشت: ایران قصد همکاری با انقلابیون لیبی را داشت ولی خود آنها این همکاری را نپذیرفتند. بنابراین معتقدم که عملکرد وزارت خارجه در موضوع لیبی معتدل بود.
بروز سیلاب ناگهانی در کرمان، مردم شهرستانهای مختلف را درحالی غافلگیر کرده که علاوه بر کشته شدن چهار نفر در سیلاب، ۱۲۰ خانه مسکونی نیز در کهنوج به زیر آب رفت.
به گزارش مهر، سیلاب در جنوب و غرب کرمان همچنان برخی از روستاها و مناطق مسکونی را تحت محاصره قرار داده و تلاش برای بازگشایی راهها و امدادرسانی به سیل زدگان ادامه دارد.
این سیل موجب کشته شدن دو نفر در رابر، دو نفر در سیرجان و زخمی شدن سه نفر در بافت، یک نفر در رابر و یک نفر نیز در سیرجان شده است.
سیل همچنین خسارات سنگینی به بخشهای زیر بنایی مناطق سیل زده وارد کرده و کشاورزی این مناطق نیز به شدت از این سیلاب خسارت دیده اند و در بافت، رابر، سیرجان، جیرفت، عنبرآباد، کهنوج و راین زمینهای کشاورزی مناطق سیل زده دچار آب گرفتگی شدید شده اند.
در بافت همچنین ۱۵ روستا تحت محاصره سیلاب قرار دارد و تلاش برای بازگشایی این راهها ادامه دارد.
در این میان مردم مناطق سیل زده نیازمند امدادرسانی هستند.
اما آنچه که مردم شهرستانهای سیل زده از آن گله مند هستند عدم اطلاع رسانی و هشدار در خصوص بروز سیلاب است و این درحالیست که مسئولان هواشناسی و ستاد حوادث کرمان می گویند این هشدارها را داده اند.
اکیپهای امدادی در منطقه حضور دارند
کاووس محمودی رئیس جمعیت هلال احمر استان کرمان در گفتگو با مهر از استقرار اکیپهای امدادرسانی در مناطق سیل زده خبر داد.
وی تصریح کرد: هم اکنون امدادرسانی به این مناطق درحال انجام است و ۲۴ اکیپ به صورت فعال درحال امدادرسانی هستند.
این مسئول ادامه داد: ۲۰۰ تخته چادر، ۴۰۰ پتو و پلاستیک، نان و کنسرو به منطقه اعزام شده و این آمادگی وجود دارد در صورت نیاز این کمک رسانی افزایش یابد.
وی از مردم خواست با توجه به امکان بارندگی مجدد از حضور در مناطق سیل خیز و مسیر رودخانه ها خودداری کنند.
دو نفر در سیرجان کشته شدند/ مردم از مناطق سیل خیز دور شوند
معاون عمرانی استاندار کرمان نیز با تائید کشته شدن دو نفر دیگر در سیرجان به دلیل سقوط در رودخانه سیلابی گفت: با وجود هشدارهای روزهای اخیر در راستای جلوگیری از حضور در مسیر رودخانه ها متاسفانه روز گذشته دو نفر به دلیل سقوط یک خودرو در رودخانه در سیرجان جان باختند.
محمد جواد کامیاب گفت: پیش از این نیز دو نفر در رابر به دلیل سیلاب کشته شده بودند.
۱۵ روستای بافت در محاصره سیل قرار دارند
معاون استاندار کرمان ادامه داد: ۱۵ روستا در بافت تا روز گذشته در محاصره سیل بودند و تلاش برای بازگشایی راههای این روستاها ادامه دارد همچنین ۲۰ کیلومتر راه روستایی در سیرجان تخریب شده است.
۱۲۰ خانه مسکونی در کهنوج زیر آب هستند
معاون فرماندار کهنوج نیز از تخریب و آبگرفتگی ۱۲۰ خانه مسکونی در کهنوج در جنوب کرمان خبر داد.
محمد قربانی ادامه داد: دو میلیارد ریال به تاسیسات راه و برق منطقه خسارت وارد شده است.
این مسئول گفت: تلاش برای خالی کردن مناطق مسکونی از آب ادامه دارد و امیدواریم به زودی امداد رسانی کامل به سیل زدگان انجام شود.
وی از صدمه جدی به سیل بندها خبر داد و خواستار تامین اعتبار برای بازسازی مجدد این سیل بندها با توجه به احتمال بروز سیل مجدد شد.
هشدارهای لازم به ستاد بحران داده شده بود
اما محمد عراقی، مدیرکل هواشناسی کرمان در خصوص هشدار به مناطق سیل خیز گفت: قبل از بروز سیلاب و روز شنبه به دستگاههای مربوط هشدارهای لازم داده شده است.
وی تصریح کرد: به ستاد بحران بروز سیلاب اطلاع داده شد و روز یکشنبه از طریق پیام کوتاه به اعضای ستاد هشدار داده شده بود.
مردم خبر نداشتند/ سیل غافلگیر کننده بود
با این وجود مردم مناطق سیل زده بر اثر بارش سیل در فصل تابستان و بی سابقه بودن این مسئله کاملا غافلگیر شدند.
فرماندار سیرجان نیز در خصوص کشته شدن دو نفر در این شهرستان که روز گذشته روی داد گفت: دو نفر سرنشین یک خودرو بر اثر سقوط در رودخانه جان خود را از دست دادند و یک نفر نیز زخمی شده است.
راه ارتباطی سیرجان – بندرعباس بازگشایی شد
محمد توحیدی ادامه داد: این سیلاب برای ساعاتی راه ارتباطی سیرجان به بندعباس مسدود کرد که روز گذشته این مشکل برطرف شد.
وی گفت: بیش از ۷۰۰ راس دام در این سیلاب تلف شدند و برخی زمینهای کشاورزی زیر سیل رفته است.
وی گفت: تعدادی از خانه های مسکونی زیر آب رفته که شامل روستاهای کهن شهر، چاه قلعه، نوکن، چهار سنگری، ناصریه، بورجان می شود.
لزوم اعزام ماشینهای سنگین به ساردوئیه
همچنین سیل روز گذشته بخش ساردوئیه در شهرستان جیرفت را نیز در بر گرفت.
شهاب شهابی سرپرست بخشداری ساردوئیه در این خصوص به خبرنگار مهر اظهارداشت: سه هزار و ۵۰۰ هکتار زمین کشاورزی در این بخش دچار خسارت شده است.
وی تصریح کرد: کانالهای آب، قنوات و راههای روستایی نیز دچار خسارت شده است.
شهابی ادامه داد: با توجه به کمبود ماشینهای سنگین برای بازگشایی راههای روستایی، نیازمند امکانات و تجهیزات هستیم.
خسارات سیل در حالی به بخشهای مختلف شهرستانهای کرمان خسارت زده که این استان طی ۱۵ سال گذشته با خشکسالی شدید دست و پنجه نرم می کند و سطح آبهای زیر زمینی در برخی مناطق کرمان به شدت کاهش یافته است.
عباس بذرالدین در سبها تحت بازداشت نیروهای قذافی است.
رئیس جمعیت ملی لیبی اعلام کرد: روزنامه‌نگار همراه امام موسی صدر هنوز زنده است و در سبها شهر تحت کنترل عناصر معمر قذافی نگهداری می‌شود.
به گزارش ایسنا، عبدالله مسعود الحرسی، رئیس جمعیت ملی لیبی در گفت‌وگو با شبکه خبری العالم، با تاکید بر ضرورت مشخص شدن سرنوشت امام موسی صدر، گفت: علاوه بر زنده بودن عباس بذرالدین روزنامه‌نگار همراه امام موسی صدر، همچنین نشانه‌هایی دال بر زنده بودن امام موسی صدر نیز وجود دارد.
وی تاکید کرد که امام موسی صدر چه زنده باشد چه شهید شده باشد، ملت لیبی انتقام وی را از قذافی گرفته است.
این سیاستمدار لیبیایی با تاکید بر این که جنگ در لیبی به نفع انقلابیون یکسره شده است و طرابلس در حال بازیافتن امنیت و ثبات است، ابراز امیدواری کرد که بین ایران و لیبی روابطی حسنه و مستحکم برقرار شود.
وی با انتقاد از مواضع منفی برخی کشورها در قبال انقلاب لیبی، ایران را الگوی فن‌آوری و پیشرفت در جهان اسلام دانست و جمهوری اسلامی را دوست و برادر واقعی تمام امت اسلامی خواند.
رئیس جمعیت ملی لیبی اظهار داشت: انقلابیون لیبی عملا جنگ را به نفع خود یکسره کرده‌اند و لیبی اکنون کشوری آزاد به شمار می‌رود.
الحرسی گفت: فعالیت نظامی در لیبی کاملا سازمان‌دهی شده و منظم است و انقلابیون توانایی خود را در اداره شهرهای آزادشده و هماهنگی میان شرق و غرب کشور ثابت کرده‌اند.
وی با بیان این که خانواده قذافی به الجزایر گریخته‌اند و امکان دارد که قذافی نیز همراه آنان باشد، خاطرنشان کرد: اینک شهر سرت زادگاه قذافی در محاصره انقلابیون است و آن را از شرق و غرب به محاصره در آورده‌اند و دیر یا زود این شهر نیز آزاد خواهد شد.
الحرسی درباره تعلل انقلابیون در آزادی شهر سرت افزود: انقلابیون نمی‌خواهند خون بیشتری ریخته شود و به دنبال آن هستند که حتی از ریخته شدن خون عناصر گردان‌های قذافی نیز جلوگیری کنند.
رئیس جمعیت ملی لیبی اظهار داشت: ثبات در طرابلس پایتخت لیبی برقرار است و نیروهای پلیس در پایگاه‌های خود مستقر شده‌اند. سوخت، مواد غذایی و کمک‌های دیگر نیز به زودی از کشورهای دوست خواهد رسید. در واقع شورای ملی انتقالی اداره این مرحله از جنگ را به خوبی انجام داده است.
الحرسی درباره برقراری امنیت خاطر نشان کرد: این مساله به ویژه در سایه همکاری همه مردم لیبی با انقلابیون و اتحاد در پایان دادن به رژیم قذافی امکان‌پذیر خواهد بود. با این حال پسمانده‌های رژیم هنوز در شهرهای سبها و سرت حضور دارند.
سعید جلالی فر، فعال حقوق بشر و دانشجویی به سه سال حبس تعزیری محکوم شد.
مینا جعفری، وکیل سعید جلالی فر، در گفتگو با کمیته گزارشگران حقوق بشر، اعلام کرد که طی تماس تلفنی خبر حکم سه سال حبس را به وی اعلام کردند اما هنوز حکم کتبی ابلاغ نشده است.
وی همچنین گفت که هفته آینده برای پیگیری و اقدامات بعدی به دادگاه مراجعه خواهد کرد.
لازم به ذکر است، دادگاه سعید جلالی فر، فعال حقوق بشر و دانشجویی دو شنبه ۲۴ مرداد در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران برگزار شده و اتهام‌های وی «فعالیت تبلیغی علیه نظام» از طریق عضویت در کمیته گزارشگران حقوق بشر و مصاحبه با رسانه های فارسی زبان غیر ایرانی و همچنین “اجتماع و تبانی” عنوان شده بود.
سعید جلالی فر پیش از این در آذرماه سال ۸۸ بازداشت شده و ۲۵ اسفندماه، با تودیع وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد گردید. وی دوباره روز یکشنبه هشتم مرداد ۹۰ در پی به اجرا گذاشته شدن وثیقه یکصد میلیون تومانی به دادگاه انقلاب مراجعه کرده و بازداشت شده بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر