فدراسیون جهانی فوتبال روز دوشنبه با ارسال نامه‌ای به فدراسیون فوتبال ایران اعلام کرد که تیم فوتبال زیر 15 سال دختران ایران نمی‌تواند با پوشش اسلامی در مسابقات المپیک نوجوانان سنگاپور به میدان برود.
فریده شجاعی، نایب رییس بانوان فدراسیون فوتبال ایران با تایید این خبر گفت: «فعلا حضور تیم ایران در این بازیها مبهم است و نمایندگان ایران هفته آینده در زوریخ با نمایندگان فیفا مذاکره خواهند کرد.»
وی افزود: «تیم ایران در بازیهای آسیایی با پوشش اسلامی به میدان رفته بود و فیفا نیز حضور تیم زیر 15 سال دختران ایران در این رقابتها با پوشش اسلامی را پذیرفته بود اما روز دوشنبه با این شرط مخالفت کرد.»
پیش از این، حضور تیم زیر 15 سال دختران ایران با تصمیم شورای المپیک ایران منتفی شده بود که با اصرار فیفا، ایران تصمیم به حضور در این رقابتها گرفت. ایران تنها نماینده آسیا در بخش فوتبال دختران این مسابقات است.
مسابقات المپیک نوجوانان در مردادماه سال جاری، برای نخستین بار برگزار می‌شود و ورزشکاران شرکت کننده در این مسابقات 15 سال سن دارند.
منابع: (+,+,+)
فرحناز امراللهی
سال 88 را هرکس جوری تحلیل می کند یا به نام و صفتی می نامد. من اما با دیدن این عکس وهزاران عکس شبیه به آن مثل عید دیدنی خانواده های زندانیان و آزادشدگان والبته صدها نامه نوشته شده ی همسران، از یک گوشه ای نگاهی می کنم و برسال 88 نام "خانواده" می گذارم. بدون آنکه کسی به من این اختیار را تفویض کرده باشد و از یاد برده باشم که این کار کمی کلیشه ای است.
جمهوری اسلامی اگرچه شعار تحکیم بنیان های خانوادگی را به قول معروف "سرلوحه" شعارهای خود قرارداده بود، امادر عمل به جای آنکه نام " مردان" نظام، در کنار زنان و فرزندانشان درعرصه عمومی و به صورت رسمی مطرح شود و در نتیجه تصاویر ِ با هم بودنشان نیز در روزنامه ها ، صدا وسیما وسایت های اینترنتی منتشر و در چشم مردم بنشیند، منحصرا عکسها وفیلم های مردانی تنها، تکیه زده به صندلی قدرت وشهرت را برتیتر اول افکار عمومی می نشاند واطلاعات خانوادگی آنها را به ستونهای ویژه می برد یا دراتاق های دربسته ی شایعه وحرفهای درگوشی محبوس می کرد.
اما انتخابات 88 باز به قول معروف "نقطه عطفی" بود که دست همسران را دردست مردان کارزار کننده در انتخابات گذاشت وبه لنز دوربین ها اجازه داد عکس هایی دونفره از این زوج ها بگیرند ودر پوسترها وصفحه های انتخاباتی روزنامه ها منتشرکنند.
درست بعد از انتخابات اما فصل دیگری شروع شد .ما به جای زندانیان وقربانیان وشهدای آن، یعنی غایبانی که حالا نبودند، مردان وزنانی پیر یا میانسال و جوان درنقش مادر، پدرو همسر می دیدیم که با یا بدون دختران و پسرانی در نقش فرزند ،در دیداری عمومی یا شخصی درکادر عکسی نشسته اند. به حالت های حسی آنها اعم از شادی یا اندوه، خشم یا بی پناهی، غرور یا سرفرازی کاری ندارم. موضوع پرده برافتادن وخراب شدن دیوار میان اندرونی و بیرونی جامعه ای بود که خانواده را پنهان وغایب می کرد و تنها سوژه ی- معمولا مذکر – را برتخت ِ ایوان، بار ِ عام می داد و ما نمی دانستیم که درمطبخ چه می پزند ،چه می پوشند، جنسیتشان چیست، چه نام دارند ، قیافه شان به چه کسی رفته است و اصلا چندساله اند و خانه شان رابا چه چیزهایی پر کرده اند. بدیهی است که منظور از این "ما" فامیل ودوستان نزدیک نیست. ما اینجا یعنی دو چشم عمومی .
این به معنی فراموش کردن نمونه های استثنایی نیست. مثلا یادم هست که از شهید رجایی درزمان حیاتش فیلمی از زندگی روزمره ی اودر خانه وبا خانواده اش پخش شد. یا ما همه سید احمد خمینی رامی دیدیم که درهردیدارعمومی ، همراه پدر می نشیند. اما این بعد از درگذشت امام خمینی بود که سیلی از عکسهای خانوادگی او با دختران ،پسر وعروس ونوه هایش به روزنامه ورسانه ها ریخت. آقای هاشمی رفسنجانی نیز استثنای دیگری است که دربرهه ای خانواده خودراعیان کرد واز همان اول همسرش را به نام کوچک می خواند.
اما بعد ازانتخابات ما با آلبومی خانوادگی و پُر ورق از عکس های ریز ودرشتی رو به رو شدیم که در چند مرحله ما رابه درون خانه های بخشی از ایرانیان می برد که تاپیش ازاین حریم خصوصی شمرده می شد.
حالا این عکس تصویر دیگری از جعفر پناهی به ما می دهد که با آن کارگردان معروف که ازطریق فیلم ها ومصاحبه هایش شناخته می شد فرق دارد. نه فقط اطلاعات درباره اینکه چند فرزند دارد وهریک چندساله اند و جنسیت شان چیست یا همسرش کیست؟بلکه این صورت ِ تازه ی آقای پناهی، چند وجهی، بزرگتر و ماندنی تراست. جعفر پناهی دیگر برای ما یک بدن تنها نیست که مجردانه درذهن ما مشغول ساختن فیلم است. او در مفهومی کلی می نشیند ودر هماهنگی بااین مجموعه است که ساخته هایش حتی تولیدات گذشته اش معنی دیگری پیدا می کند و جوردیگری بازخوانی می شود. حالا من به جای یک نفر، یک خانواده را می شناسم .گروهی را که باهم در عرضه ی پدیده درحال حرکتی به نام چعفر پناهی دخیل اند و او بدون آنها از تعریف کاملا دقیقی برخوردار نیست.
به خودم می گویم می دانی این یعنی چه ؟ این یعنی شخصیت را به اجزایش تقسیم کردن. یعنی خردشدن شهرت ومقام و منصب حتی اگر غیردولتی باشد. ببین وقتی به این عکس نگاه می کنی اول از همه چشمت به جعفر پناهی به عنوان سوژه ی اصلی می افتد بلافاصله چشمت می گردد تا باقی را کشف کند. بعد دوباره به سراغ اومی آیی. باز نگاهی به روی میز می اندازی. بعد به پس زمینه . کمی به خودت مجال می دهی تا حسهایی که تو را در این موجودات جدید و نسبت های تازه گیرانداخته، ببینی و تحلیل کنی. به همین سادگی می بینی دیگر "چعفر پناهی" سوژه اصلی نیست وتمام توجه چشم ات را نمی گیرد. دیگران ودیگراشیا ونشانه ها چشم و نگاهت را می دزدند ومی برند وجای کمتری برای عنصر شهرت می گذارند. اینجا شخصیتها نمی توانند کوه ومجرد شوند و البته نتیجه ی عالمانه ای می گیری و می گویی این برای جامعه شخصیت زده ی ما خوب که نه عالی است.
ازیک سوی دیگرکه نگاه می کنم یعنی وقتی بالاترمی نشینم، می بینم رابطه افراد ِ تنها، جایش رابه افرادی با الصاقاتی به نام خانواده می دهد، چقدر آشنایان ما زیادتر شده اند و جامعه ما به جای تقسیم به فرد، به خانواده رج می خورد و ملاط محکم تری ما رابه هم پیوند می دهد. وقتی با این عکس ها به خانه کسی می رویم ، وسایلش رامی بینیم از جمله این عروسکی که روی میزاست ، وقتی مبلمانش را نگاه می کنیم که به نامه های عاشقانه زنان به مردان زندانی نیز به قول معروف "منضم " می شود، یعنی به محرمانه ترین خلوت های درونی آدم ها پاگذاشته ایم ،یعنی یک نسبت جدید خانوادگی درایران پیدا می شود یکجور محرمیت تازه. فامیل بزرگی راشکل می دهیم. رابطه های ذهن ما شجره وار به هم گره می خورد ومن اگر فردایی نزدیک یا دور این پناه ِ آقای پناهی یاسولمازش را درخیابان ببینم .صمیمانه احوال مادرش را می پرسم واز پدرش سراغ می گیرم. که حتما می گوید پدرم خوب است وفیلم تازه اش را کلیدزده.
پ.ن: من قصد تحلیل جزیی عکس را نداشتم که اگر با این نامه ی مشارکتی زیبا، بیان شود ویا نه فقط خوانده شود، پست دیگری می خواهد.
برگرفته از: نشانه
http://neshanesign.blogspot.com/2010/03/blog-post_30.html
طاهره سعیدی، همسر جعفر پناهی، خبر داده است که پس از یک ماه، سرانجام توانسته با همسرش در زندان اوین ملاقات کند.
او گفت: «دیروز به ما زنگ زدند و گفتند که می‌توانیم ملاقات داشته باشیم که خوشبختانه توانستیم ایشان را ببینیم و ظاهرا حال و وضع روحی‌شان خوب بود.»
خانم سعیدی در پاسخ به این پرسش که چه اتهامی به آقای پناهی وارد شده، گفت: «اتهام خاصی به آقای پناهی وارد نکرده‌اند و تنها از ایشان سئوال می‌شود، و ایشان هنوز در مرحله بازجویی است.»
همسر جعفر پناهی همچنین اضافه کرده که هنگامی که وی با دادستان دیدار داشته، تفهیم اتهامی درمورد همسرش، صورت نگرفته است.
وی گفت: «مرتب از آقای پناهی سئوال‌های تکراری می‌پرسند تا بلکه بتوانند تناقضی در گفته‌های وی پیدا کنند.»
طاهره سعیدی همچنین گفت که روز سه‌شنبه دختر و مادر آقای پناهی نیز همراه وی در ملاقاتی حضور داشته‌اند.
منبع: رادیو فردا
مهدی کروبی با حضور در منزل محمد نوری‌زاد، نویسنده و کارگردان دربند با خانواده وی دیدار کرد.
بر طبق این گزارش، در این دیدار کروبی با تبریک عید نوروز به خانواده نوری‌زاد، از تداوم بازداشت وی اظهار تاسف کرد.
کروبی ابراز امیدواری کرد که «به زودی شاهد آزادی نوری‌زاد و سایر زندانیان سیاسی دربند باشیم».
خانواده نوری‌زاد نیز در این دیدار گزارشی از آخرین وضعیت این هنرمند سبزاندیش ارائه کردند.
منبع: کلمه
کمیسیون حمل و نقل اروپا تعدادی از هواپیماهای شرکت هواپیمایی دولتی ایران، ایران ایر، را در فهرست هواپیماهایی که اجازه پرواز به اروپا را ندارند (فهرست سیاه)، قرار داده است.
علت این امر، «غیر ایمن» بودن هواپیماها عنوان شده است.
هلن کرنس، سخنگوی کمیسیون حمل و نقل اتحادیه اروپا گفته که «هواپیماهای بوئینگ ۷۴۷ و مدل‌های مختلف ایرباس متعلق به ایران ایر همچنان اجازه پرواز به اتحادیه اروپا را خواهند داشت اما نگرانی‌ها درباره حوادث هوایی است که هواپیماهای فوکر ۱۰۰ دچار آن شده‌اند و این هواپیماها اجازه پرواز به اتحادیه اروپا را نخواهند داشت.»
هلن کرنس ضمن اعلام اینکه نمایندگان کمیسیون اروپایی برای بازدید از ناوگان هوایی ایران تا پیش از تابستان به این کشور سفر خواهند کرد، گفت: «گفت و گو با مقامات ایران ادامه خواهد داشت تا وضعیت امنیت پروازهای این شرکت (ایران ایر) را بررسی کنیم.»
منبع: بی‌بی‌سی
صادق لاریجانی از دستور اکید آیت‌الله خامنه‌ای برای تمدید قانونِ فعلیِ آئین دادرسی کیفری خبر داد و آن‌را «دستور ولائی از سوی رهبری» خواند.
لاریجانی با توجه به اتمام مهلت اجرای آزمایشی قانون آیین دادرسی كیفری در سال گذشته، گفت: «به لحاظ مشكلات قانونی كه مراجع قضایی در سال جدید با فقدان قانون آیین دادرسی كیفری مواجه بودند و مجلس نیز لایحه جدید قانون آیین دادرسی كیفری را به تصویب نرسانده بود، با كسب دستور ولایی از رهبری، آیین دادرسی كیفری براساس قانون سابق تا ابلاغ ثانوی تمدید شده است.»
گفته می‌شود «حقوقدانان مستقل و با تجربۀ کشور»، اشکالات زیادی بر قانون فوق‌الذکر وارد نموده و از ضرورت تغییر آن در جهت عادلانه ساختن روند رسیدگی به امور قضایی و کیفریِ کشور سخن گفته بودند.
این قانون در 26 مهر 1378 به تصویب مجلس رسید و از سال 82 هر دو سال در مجلس تمدید شده است. از سال 86 نیز هر سال یک بار تا پایان سال 88 و «به رغم مشکلات عدیده» همچنان با حکم ولایی تمدید شده است.
منبع: جرس
بیش از ۱۲ مهاجر افغان که در حوادث پس از انتخابات بازداشت شده‌اند، همچنان در زندان اوین بسر می‌برند.
اتهام این افراد «اقدام علیه امنیت ملی» عنوان شده و برای تعدادی از آنها حکم‌های سنگینی صادر شده است.
آن‌طور که وب‌سایت کلمه گزارش کرده، بسیاری از این افراد هیچ نقشی در حوادث پس از انتخابات نداشته و حتی سواد خواندن و نوشتن ندارند.
در بازجویی‌های صورت گرفته از این اتباع افغان، از آنها خواسته شده که اعتراف کنند کدام یک از نامزدهای معترض انتخابات به آنها پول داده که در حوادث انتخابات ایران شرکت کنند.
سفارت افغانستان در تهران، طی 10 ماه گذشته تلاشی برای آزادی این اتباع افغان نکرده است.
منبع: وب‌سایت کلمه
حشمت‌الله عطارزاده نیاکی، دیپلمات ایران در پاکستان که حدود یک سال و نیم پیش در پیشاور ربوده شده بود، آزاد شد.
خبرگزاری‌های ایران امروز سه‌شنبه به نقل از وزارت اطلاعات گزارش کردند که آقای عطارزاده در یک اقدام «پیچیده اطلاعاتی» آزاد و به ایران بازگردانده شده است.
حشمت‌الله عطارزاده، ۲۳ آبان ماه سال ۱۳۸۷ توسط گروه‌های مسلح در پیشاور پاکستان به گروگان گرفته شده بود.
خبر آزادی این دپیلمات ایرانی در شرایطی اعلام می‌شود که جمهوری اسلامی، سال گذشته شمسی نیز از دستگیری عبدالمالک ریگی، رهبر گروه جند‌الله، در یک عملیات «پیچیده» دیگر خبر داده بود.
منبع: رادیو زمانه
عمادالدین باقی روزنامه‌نگار و پژوهشگر شب سال نو را در بیمارستان سپری کرد و خانواده وی نگران سلامت جسمی‌اش هستند.
فاطمه کمالی احمدسرایی که روز گذشته (دوشنبه) موفق شده با همسرش ملاقات کند، گفته که آقای باقی شب سال نو بر اثر تشدید ناراحتی تنفسی در زندان، بیهوش و به بیمارستان منتقل شده بود.
خانم احمدسرایی افزوده که «مسئولیت سلامت جسمی باقی به عهده مقامات نگه دارنده اوست.»
به گفته همسر باقی، وی همچنین از دیسک کمر شدید و گرفتگی عصب سیاتیک رنج می‌برد.
همسر باقی افزود: «ظاهر امر نشان می‌دهد که مسئولین امنیتی و قضایی با آزادی باقی موافق هستند، اما نمی‌دانیم چرا او را آزاد نمی‌کنند.»
منبع: جرس
خانواده رامین رمضانی یکی از جان‌باختگان حوادث پس از انتخابات، درخواست بنیاد شهید برای اعلام فرزندشان به عنوان شهید را نپذیرفت.
رامین رمضانی روز 25 خرداد ماه سال گذشته در جریان تظاهرات آرام مردم تهران، کشته شد.
به گفته مادر رمضانی، چندین بار فرمانده پادگان تلاش کرده که او را جزو شهدا اعلام کند، زیرا او در زمان خدمت سربازی به شهادت رسید.
مادر رامین می‌گوید: «اصلا دلم نمی‌خواهد که بنیاد شهید پسرم را به عنوان یک شهید و آن هم بسیجی معرفی کند.»
وی افزود: «من پسرم را یک شهید واقعی می‌دانم چرا که برای دفاع از حقش کشته شد.»
منبع: جرس
سازمان عفو بین‌الملل اعلام کرد که ایران در سال ۲۰۰۹ با اعدام دست‌کم ۳۸۸ نفر، بعد از چین دارای بیشترین آمار اعدام‌ها در جهان است.
این سازمان افزوده که ۱۱۲ تن از اعدام‌شدگان چند هفته پس از انتخابات ۲۲ خرداد ماه به دار آویخته شده‌اند.
عفو بین‌الملل گزارش کرده که ایران و عربستان سعودی سال گذشته به اعدام نوجوانان زیر هجده سال ادامه داده‌اند.
اعدام جوانان زیر ۱۸ سال خلافِ موازین بین المللی است.
جمهوری اسلامی معمولاً آمار دقیقی از اعدام شدگان اعلام نمی‌کند.
منبع: صدای آمریکا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر