رهبر ایران در جمع بسیجیان و ذوب شدگان در ولایت،هنگامیکه راجع به انتخابات و بی‌نظیر بودن آن از نظر تعداد شرکت کنندگان، سخن می‌گفتند به مسئله مشروعیت نظام هم اشاره کردند و رای مردم را دلیل بر مشروعیت حکومت‌ها دانستند والبته در جایی با اشاره به اینکه در کشورهایی که فقط رای مردم ملاک مشروعیت است و نه رای مردم و بعضی چیز‌های دیگر، بطور غیر مستقیم هم رای مردم وهم احتمالاً مشروعیت دینی را ملاک مشروعیت نظام دانستند .
این موضع گیری با توجه به اینکه ایشان قبلا هرگز رای مردم را دلیل مشروعیت نمی‌دانستند، می‌تواند جالب باشد .
البته این نوع موضع گیری می‌تواند یک راه تبلیغاتی هم باشد ولی از سوی دیگر می‌تواند دلیلی بر تاثیر پذیری از جریانات اخیر هم باشد .
در این صورت میتوان گفت که ایشان به راه میانه باز گشته‌اند و هم جناح دولت را مورد تایید قرار می‌دهند وهم جناح احتمالاً رفسنجانی را.
البته با این نوع موضع گیری‌ها هیچ دست آورد مثبت بزرگی نصیب مردم نخواهد شد وتنها از یکه تازی‌های دولت جلوگیری خواهد شد ونه بیشتر و احتمالاً رفسنجانی در جایگاه بهتری قرار خواهد گرفت و مانند سابق به ایفای نقش خواهد پرداخت .
بهر حال میتوان چنین نتیجه گرفت که اوضاع به دوران قبل از انتخابات باز خواهد گشت و نه بیشتر .
در اینجا مردم می‌مانند و خواست‌هایشان و البته نداشتن رهبر. چرا که میر حسین و کروبی، دیگر از این پس نخواهند توانست به رهبری مردم بپردازند و احتمالا جنبش وارد فاز جدیدی خواهد شد .
این مرحله با توجه به بی نتیجه ماندن جنبش سبز، می‌تواند بسیار فراگیر‌تر بوده وهمچنین خشونت آمیز‌تر، وبا خواست‌های رادیکال‌تر. شاید باز هم باید منتظر یک حرکت انقلابی دیگر باشیم که درآینده‌ای نه چندان دور به وقوع خواهد پیوست .
البته آینده را نمی‌شود پیش بینی کرد ولی میتوان دید که آنچه اتفاق خواهد افتاد با این جنبش مسالمت آمیز سبز، فرق خواهد داشت و به احتمال زیاد بسیار رادیکال‌تر خواهد بود و بنا بر این دارای رهبرانی که احتمالا خواهان سر نگونی حکومت اسلامی خواهند بود، این آینده کی اتفاق خواهد افتاد بستگی به عوامل بسیار دارد که اگر با هم جمع شوند، حادث شدن آن دارای امکان واقعی خواهد بود .
با توجه به سیاست‌های اقتصادی حکومت و منزوی بودن کشور، البته میتوان پیش بینی کرد که چندان دور هم نخواهد بود .
اگر این مسائل به باز شدن فضای سیاسی ایران منجر می‌شد شاید جای امیدواری بود ولی متاسفانه شاید بتوان گفت که همه کسانی که کروبی را مورد انتقاد قرار داده بودند (در زمانی که او دولت را به رسمیت شناخت) حق داشتند واحتمالاً سازش‌هایی که انجام گرفته که ۲۲ بهمن هم یکی از نتایج آن بوده (وهیچ اشتباهی در باره اسب تروا صورت نگرفته بلکه فقط یک نقشه سازش کارانه بوده) و مسائل بعد از آن که منجر به آزادی بسیاری اززندانیان اصلاح طلب والبته آنانکه به ظاهر مقاوم‌تر بودند و سکوت بعد از آن و دعوت میر حسین به رفتن در میان مردم و نه تظاهرات،همه و همه گویای این واقعیت می‌تواند باشد که کار تمام شده و هیچ آینده‌ای برای جنبش سبز متصور نیست .بلکه تمام توان اصلاح طلبان همین بود و بس.
البته نام بردن از جنبش سبز به دلیل وجود رهبری اصلاح طلبان است و نه به دلیل دیگری. بهر حال جنبش سبز با رهبری اصلاح طلبان شناخته می‌شد. ولی جنبش مردم حتماً ادامه خواهد یافت و به نتیجه هم خواهد رسید واین بدیهی است.
شاید بتوان گفت که دیگر اصلاح طلبی از نوع حکومتی تمام شده و باید منتظر نوع جدیدی از حرکت‌های اجتماعی بود که شاید بازهم اصلاح طلبانه باشد ولی نه با رهبری عوامل حکومت، که با رهبری نمایندگان واقعی مردم .
آینده مغلوم خواهد کرد که چه پیش خواهد آمد ولی باید امیدوار بود با وجود جو بشدت ضد حکومتی که وجود دارد و سرخوردگی مردم از اصلاحات، و بی نتیجه ماندن جنبش سبز، گروه‌های افراطی به قدرت نرسند که باز هم همان آش خواهد بود وهمان کاسه. شاید هم ما محکومیم که تمام دوران‌های انقلاب کبیر فرانسه را بپیماییم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر